Τι αναφέρει στη στήλη με κείμενό του προσωπικότητα που έζησε τα γεγονότα και με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» έλαβαν για τις εξελίξεις με το τουρκοσυριακό μνημόνιο κείμενο από προσωπικότητα εκτός πολιτικής, που έζησε από κοντά και τα γεγονότα και με το τουρκολιβυκό μνημόνιο και το δημοσιεύουν, επιβεβαιώνοντας απολύτως τα γεγονότα που αναφέρονται.
Αναφέρει το κείμενο:
Το κάτι παραπάνω από ορατό ενδεχόμενο ενός «τουρκοσυριακού μνημονίου» δεν μπορεί και δεν πρέπει να δημιουργεί έκπληξη σε κανένα, αν αναλογισθούμε τη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 2019, όταν η Τουρκία συνήψε με την ανύπαρκτη κυβέρνηση της Λιβύης το λεγόμενο «τουρκολιβυκό μνημόνιο». Γιατί όπως είναι προφανές ήταν αυτή η στάση, και για την ακρίβεια η διστακτικότητα και υποτονικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη μπροστά στην τότε προκλητική αυθαιρεσία της Τουρκίας, που άνοιξε τον δρόμο για να μπορέσει ο Ερντογάν να ακολουθήσει την τακτική για ένα εξίσου προκλητικά ανυπόστατο «τουρκοσυριακό μνημόνιο».
Έτσι λοιπόν όπως έρχονται τα πράγματα καλά θα κάνει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης να θυμάται μια ιδιαίτερα προσφιλή στην Αγκάθα Κρίστι ρήση -η οποία ενέπνευσε ιδίως το αστυνομικό της μυθιστόρημα «Οι ελέφαντες θυμούνται», 1972- σύμφωνα με την οποία «οι παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές»… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά μεταξύ «παλιών» και «νέων» αμαρτιών του κ. Μητσοτάκη.
Γυρίζουμε πίσω στα τέλη Νοεμβρίου 2019. Τότε, και δίχως καμία προειδοποίηση, η Τουρκία συνήψε με την ανύπαρκτη κυβέρνηση της Λιβύης το λεγόμενο «τουρκολιβυκό μνημόνιο», που ήταν προφανέστατα αντίθετο με σειρά διατάξεων του Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ. Και αυτό πριν απ' όλα γιατί το «μνημόνιο» αυτό αγνοούσε με προκλητικό τρόπο όλους τους γεωγραφικούς όγκους των Ελληνικών Νησιών στην Ανατολική Μεσόγειο, π.χ. της Κρήτης, της Ρόδου, της Καρπάθου κ.τ.λ. Ήταν τότε -και συγκεκριμένα στις 12 Δεκεμβρίου 2019- που το ίδιο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ιδίως λόγω της άριστης συνεργασίας μεταξύ του τότε ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου και του τότε ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, αναγνώρισε ότι το «τουρκολιβυκό μνημόνιο» δεν ήταν απλώς άκυρο αλλά εντελώς ανυπόστατο και δεν μπορούσε να προκαλέσει κανένα νομικό αποτέλεσμα.
Την ίδια όμως περίοδο ο τότε ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος είχε ορθά διαγνώσει ότι δεν αρκούσε μόνο αυτή η αντίδραση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ήταν αναγκαία και μια πρόσθετη παρέμβαση από Ελληνικής πλευράς. Παρέμβαση η οποία θα μπορούσε να ακυρώσει στην πράξη το «τουρκολιβυκό μνημόνιο», έτσι ώστε αυτό επιπροσθέτως να μην μπορεί να «αναρτηθεί» ως μια μορφή συμφωνίας από την πλευρά του ΟΗΕ. Και η ενέργεια που ήταν αναγκαία αφορούσε την άμεση επέκταση στα 12 ν.μ. της Ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, κυρίως δε νοτίως της Κρήτης και της Ρόδου. Ως προς αυτό ήταν απολύτως σύμφωνος και ο τότε ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας. Όμως για λόγους που μόνο εκείνος γνώριζε, ο κ. Μητσοτάκης ούτε καν θέλησε να ακούσει την πρόταση αυτή, ίσως δε τούτο ήταν μια από τις αιτίες που δεν ανανέωσε την θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Ο Προκόπης Παυλόπουλος αποχώρησε από την Προεδρία τον Μάρτιο του 2019 και η Τουρκία άρχισε να παγιώνει τα «τετελεσμένα» του «τουρκολιβυκού μνημονίου». Και το σπουδαιότερο είναι ότι έτσι πέτυχε τελικά τον Μάιο του 2020 την «ανάρτηση» του «τουρκολιβυκού μνημονίου» στον ΟΗΕ. Έκτοτε η Τουρκία προβάλλει παντού -και το εφαρμόζει στην πράξη- ότι το «τουρκολιβυκό μνημόνιο» όχι μόνο δεν είναι ανυπόστατο αλλά αποτελεί την αιχμή του δόρατος των νομικά ανύπαρκτων κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή η «παλιά αμαρτία» του κ. Μητσοτάκη έρχεται τώρα να «ρίξει μεγάλες σκιές» μπροστά στο ενδεχόμενο του επερχόμενου «τουρκοσυριακού μνημονίου». Και αυτό διότι ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει διδαχθεί τίποτα από την προηγούμενη συμπεριφορά του, αλλά βαδίζει πάνω στον ίδιο λανθασμένο δρόμο του «τουρκολιβυκού μνημονίου». Το βλέπουμε καθαρά μέσα από τις υποτονικές δηλώσεις του για το ότι ένα ενδεχόμενο «τουρκοσυριακό μνημόνιο» είναι ανυπόστατο, πράγμα το οποίο επαναλαμβάνει εξίσου υποτονικά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με άλλες λέξεις και εδώ φαίνεται ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει ή δεν μπορεί να διδαχθεί από τα ίδια οφθαλμοφανή λάθη του.
Το λέμε αυτό γιατί είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι τα προηγούμενα λάθη του κ. Μητσοτάκη θα έπρεπε να τον διδάξουν ότι οφείλει να προβεί αμέσως, από την μια πλευρά σε άμεση επέκταση έστω και τώρα της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας στα 12 ν.μ. σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, ακυρώνοντας έτσι στην πράξη έστω και εκ των υστέρων το «τουρκολιβυκό μνημόνιο». Και, από την άλλη πλευρά, να συμπράξει με τον Κύπριο Πρόεδρο κ. Νίκο Χριστοδουλίδη ώστε και η Κύπρος να επεκτείνει αμέσως την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. επίσης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Με τον τρόπο αυτό ο κ. Μητσοτάκης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά ένα ενδεχόμενο «τουρκοσυριακό μνημόνιο», θα επιτύγχανε για Ελλάδα και Κύπρο και τα εξής: Πρώτον, να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση την αναγνώριση της επέκτασης αυτής, αφού κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο η αιγιαλίτιδα ζώνη των κρατών-μελών είναι και αιγιαλίτιδα ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, δεύτερον, να καταστήσει αδύνατη στο μέλλον την ανάρτηση ενός «τουρκοσυριακού μνημονίου» στον ΟΗΕ.
Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Ίσως μάλιστα επειδή αυτός προτάθηκε την μόλις την περασμένη Παρασκευή, σε ομιλία του στην Καλαμάτα, από τον τ. ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο. Ο οποίος σωστά καταλαβαίνει ότι προετοιμάζεται το έδαφος για μια μοιραία επανάληψη της τακτικής Μητσοτάκη αναφορικά με το «τουρκολιβυκό μνημόνιο». Όμως εδώ ο κ. Μητσοτάκης αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες του για το ότι ένα νέο λάθος του όχι μόνο επιβαρύνει την Ελλάδα αλλά και συμπαρασύρει και την Κύπρο.
Θα μπορούσαμε άραγε να περιμένουμε κάτι παραπάνω από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να πιεστεί ο κ. Μητσοτάκης για να αλλάξει ρότα; Από δηλώσεις μάλλον ναι. Στην πράξη όμως μάλλον «λάδι πολύ αλλά τηγανίτες τίποτα»!
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/3aYnzQI
via IFTTT