Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό γεγονός όχι ως προς το περιεχόμενο αλλά για αυτή καθαυτή την πραγματοποίησή της
Η συνάντηση Μητσοτάκη Ανδρουλάκη την περασμένη εβδομάδα σηματοδότησε τη νέα φάση στην οποία έχει εισέλθει η πολιτική ζωή. Μετά από τη μεταβατική περίοδο που διήρκησε από τον παραίτηση Τσίπρα στις 29 Ιουνίου 2023 έως την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου στις 24 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους (η οποία χαρακτηρίστηκε από τη σαπουνόπερα Κασσελάκη), τα πράγματα φαίνεται να αρχίζουν να κατασταλάζουν.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας περιόδου είναι 5:
1. Η ΝΔ παραμένει το αδιαφιλονίκητο πρώτο κόμμα, αλλά βρίσκεται πολύ μακριά από την αυτοδυναμία.
2. Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον θεσμικά και δημοσκοπικά αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα διεκδικητής της εξουσίας.
3. Η Ακροδεξιά παραμένει ισχυρή όπως καταγράφηκε στις ευρωεκλογές, αλλά η πολυδιάσπασή της υποσκάπτει τη δυναμική της.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να σταθεροποιείται και να κερδίζει τη μάχη απέναντι στον Κασσελάκη, αλλά έχει προσγειωθεί ανώμαλα σε μονοψήφιο ποσοστό.
5. Το Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη μέχρι τώρα καταγράφει ποσοστά που του επιτρέπουν να μπει στη Βουλή, αλλά δεν φαίνεται να έχει δυναμική για κάτι παραπάνω.
Διαλέγοντας αντίπαλο
Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό γεγονός όχι ως προς το περιεχόμενο αλλά για αυτή καθαυτή την πραγματοποίησή της. Κατ' αρχάς, στο επίπεδο του πολιτικού συμβολισμού επικύρωσε την αναβάθμιση του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πιο σημαντικά όμως ήταν τα μηνύματα που θέλησαν να στείλουν οι δύο πολιτικοί
⦁ Από τη μια πλευρά, ο Μητσοτάκης θέλησε να χρίσει τον Ανδρουλάκη βασικό αντίπαλό του, να δείξει δηλαδή ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο διεκδικητής της εξουσίας παρ' όλο που η δημοσκοπική απόστασή του από τη ΝΔ είναι πολύ μεγάλη -τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόμα διεκδικητής της εξουσίας. Ο Μητσοτάκης επιδιώκει μέσα από την αναβίωση εντός (φαντασιακού) δικομματισμού να εμφανίσει μια «απειλή» για τη ΝΔ ώστε να επανασυσπειρώσει τους ψηφοφόρους της που έχουν διαρρεύσει προς τα δεξιά. Εάν μάλιστα οι επόμενες εκλογές είναι διπλές (αφού από τις πρώτες δεν θα προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία), η «απειλή» θα μοιάζει πιο ρεαλιστική. Το Μαξίμου φαίνεται να εκτιμά ότι ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού δεν συμφέρει τη ΝΔ αφού χαλαρώνει τους ψηφοφόρους και καθιστά πιο εύκολες τις διαρροές προς τα μικρά κόμματα της Ακροδεξιάς.
⦁ Από την άλλη, ο Ανδρουλάκης φαίνεται ότι επιλέγει μια τακτική τύπου Κιρ Στάρμερ. Όπως έκανε ο η ηγέτης των Εργατικών, επιδιώκει μέσα από κεντρώες θέσεις και θεσμικό προφίλ να κατοχυρωθεί ως μια αξιόπιστη εναλλακτικής εξουσίας στα ακροατήρια του «μεσαίου» χώρου και της συντηρητικής παράταξης. Η λογική είναι ότι αν θεωρείσαι «μετριοπαθής» και δεν φοβίζεις με «ακραίες» αριστερές θέσεις μπορείς να πείσεις ένα εκλογικό σώμα που έχει μετακινηθεί προς τα δεξιά. Σύμφωνα με αυτή τη στρατηγική, αν κινούμενος προς τα δεξιά καταφέρεις να εμφανιστείς ως διεκδικητής της εξουσίας, θα προσελκύσεις τα αριστερά ακροατήρια σε δεύτερο χρόνο. Η συνάντηση με τον Μητσοτάκη εξυπηρέτησε τη στρατηγική του Ανδρουλάκη αφού του έδωσε την εικόνα της θεσμικής και ήπιων τόνων αντιπολίτευσης που θέλει. Γι' αυτό άλλωστε επί της ουσίας άφησε στην άκρη το θέμα των υποκλοπών.
Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και υπηρετώντας διαφορετικούς σκοπούς, Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης συμπίπτουν στην επιλογή της αναβίωσης του δικομματισμού ή τουλάχιστον στη φιλοτέχνηση μιας εικόνας δικομματισμού. Κατά τον καθηγητή Πολιτικών Επιστημόνων στο ΑΠΘ Νίκο Μαραντζίδη, η προσπάθεια αναβίωσης του δικομματισμού αποτελεί μια τακτική «by the book» στις περιόδους ομαλότητας των δυτικών δημοκρατιών. Ο Μαραντζίδης προσθέτει όμως ότι στους αβέβαιους καιρούς που διανύει η Ευρώπη, δεν είναι σίγουρο ότι οι by the book συνταγές λειτουργούν,
Η κριτική από τα αριστερά
Ωστόσο, το πολιτικό παιχνίδι δεν είναι μόνο για δύο. Ο Σωκράτης Φάμελλος δήλωσε ότι τον ξένισε το κλίμα στη συνάντηση των Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη γιατί ήταν «λες και οι υποκλοπές δεν έγιναν ποτέ». Προσέθεσε ότι εκπέμπεται ένα σήμα συναίνεσης ΠΑΣΟΚ-κυβέρνησης. Φαίνεται λοιπόν ότι στη στροφή του Ανδρουλάκη προς τα δεξιά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαντάει επιχειρώντας να τον ταυτίσει με τις πολιτικές Μητσοτάκη, να δείξει δηλαδή ότι η εναλλακτική Ανδρουλάκη δεν είναι τόσο «εναλλακτική». Αυτή η τακτική ενδέχεται να προκαλέσει διπλό πρόβλημα στον Ανδρουλάκη. Δηλαδή όχι μόνο να βαθύνει την απόστασή του από τα αριστερά ακροατήρια αλλά και να τον αναγκάσει να παίρνει θέση άμυνας στην από τα αριστερά κριτική.
Στο παιχνίδι μπήκε σφήνα και ο Αλέξης Χαρίτσης. Με την υποψηφιότητα του Χρήστου Ράμμου, η Νέα Αριστερά έκανε μια αξιοσημείωτη πολιτική κίνηση, φέρνοντας στο προσκήνιο το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ο Ράμμος δυσκολεύει τον Ανδρουλάκη γιατί από τη μία δεν μπορεί να τον απορρίψει εύκολα αφού είναι γερή υποψηφιότητα και από την άλλη, η αποδοχή της υποψηφιότητάς του δεν υπηρετεί το κλίμα συναίνεσης που είδαμε στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη.
Αν λοιπόν Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης συμπράττουν για τη διαμόρφωση ενός νέου δικομματισμού, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, παρά τις τεταμένες μεταξύ τους σχέσεις, κινούνται παράλληλα για να αποτρέψουν αυτήν την εξέλιξη. Περίπλοκο το πολιτικό παιχνίδι στη νέα περίοδο.
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/I0lew4z
via IFTTT