«Αναγκάζομαι να μεταφέρω καθημερινά την 12χρονη ΑμεΑ κόρη μου στο σχολείο διασχίζοντας 34 χιλιόμετρα γιατί κανένας δεν αναλαμβάνει το δρομολόγιο. Αν δεν το κάνω εγώ θα στερηθεί τα γράμματα και την εκπαίδευση».
Αίσθηση προκαλεί ο καθημερινός Γολγοθάς μιας μαμάς παιδιού ΑμεΑ από την Ικαρία που υποχρεώνεται καθημερινά να διανύει 70 χλμ για να μεταφέρει την 12χρονη κόρη της Σοφία από και προς το σχολείο καθώς το κοντινότερο δεν διέθετε τις υποδομές για να μπορέσει να υποστηρίξει τη φοίτηση του παιδιού ενώ ουδείς επαγγελματίας οδηγός δεν αναλαμβάνει την μίσθωση του δρομολογίου.
Τα όσα βιώνουν η μαμά Ιωάννα και η κόρη της Σοφία είναι μια κατάσταση που εξοργίζει καθώς η 12χρονη Σοφία ταλαιπωρείται γιατί κανένας υπεύθυνος δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αρκείται στα προφανή και αφήνουν μια μητέρα να παλεύει μόνη της με όλες τις δυνάμεις για να προσφέρει στο παιδί της αυτό που αυτονόητα δικαιούται, το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η 12χρονη που έχει κινητικά προβλήματα αλλά δεν χρησιμοποιεί αμαξίδιο, αναγκάζεται καθημερινά να διασχίζει μια τεράστια απόσταση από το χωριό Πηγή που μένει για να πάει στο Γυμνάσιο Ευδήλου. Ενώ δικαιούται να κάνει χρήση μισθωμένου οχήματος για να εξασφαλιστεί η ανεμπόδιστη μεταφορά της από και προς το σχολείο εντούτοις από τις αρχές της φετινής σχολικής χρονιάς αυτό το δρομολόγιο το εκτελεί υποχρεωτικά η μητέρα της καθώς ο διαγωνισμός που έχει προκηρυχθεί από πλευράς Περιφέρειας δεν βρήκε ανταπόκριση στα ταξί του νησιού και το παιδί κινδύνευε να χάσει τη χρονιά αν δεν πήγαινε στην τάξη.
Η μητέρα της ανέλαβε στις αρχές Σεπτεμβρίου αυτό το καθήκον θεωρώντας ότι θα βρισκόταν οδηγός ταξί να αναλάβει το δρομολόγιο σε εύλογο χρονικό διάστημα όμως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση και διάθεση επίλυσης του ζητήματος. Μιλώντας στο Dnews η μαμά ανέφερε ότι «Έκανα υπομονή στην έναρξη των μαθημάτων θεωρώντας ότι θα βρεθεί μια λύση για την μεταφορά της κόρης μου. Οι μήνες πέρασαν και κανείς δεν ανταποκρίθηκε στην ανάγκη μας. Οι αρμόδιοι κάνουν όσα πρέπει διαδικαστικά να ακολουθήσουν αλλά βλέποντας ότι δεν λύνεται το πρόβλημα δεν κάνουν τίποτα άλλο. Τα έχουν όλα αφήσει σε μια μητέρα. Ζητάω βοήθεια και κανείς δεν μου δίνει μια απάντηση. Είμαστε μια τετραμελής οικογένεια και με όλη την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μόνο ο σύζυγός μου μπορεί να δουλέψει καθώς εγώ πρέπει να είμαι δίπλα στο παιδί. Μου μένουν τρεις ώρες κενές μεταξύ των δρομολογίων και καμιά δουλειά δεν είναι προσβάσιμη για εμένα με αυτό το ωράριο. Καθημερινά με όλες τις καιρικές συνθήκες πηγαίνω εγώ το παιδί στο σχολείο. Είναι 17 χλμ. να το πάω και 17 χλμ. να γυρίσω πίσω στο σπίτι. Ίδια απόσταση κάνω και το μεσημέρι για να πάω να την πάρω. Αν δεν είχαμε αυτοκίνητο πώς θα πήγαινε το παιδί στο σχολείο; Θα έχανε τα μαθήματά του; Γιατί θεωρούν αυτονόητο ότι έχουν όλες οι οικογένειες το δικό τους μεταφορικό μέσο;»
«Ο νόμος αποζημιώνει μόνο την μεταφορά του παιδιού προς το σχολείο. Μέχρι εκεί είναι η πρόβλεψη»
Όπως μας ανέφερε η μητέρα η υπόθεση μεταφοράς του παιδιού έχει παραμείνει στα αζήτητα και εκείνη κινεί τις διαδικασίες με αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα τόσο στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου όσο και στον Έπαρχο του νησιού χωρίς να έχουν βρει λύση. «Κάνουν διαγωνισμό για να βρεθεί οδηγός ταξί να αναλάβει το δρομολόγιο αλλά όσες φορές το έχουν κάνει, δεν υπήρξε ανταπόκριση. Η δικαιολογία και το επιχείρημα που προβάλλουν οι ταξιτζήδες του νησιού είναι ότι αυτό το δρομολόγιο που ζητάω είναι μεγάλο σε απόσταση και το κονδύλι που διατίθεται δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους. Έτσι κρίνουν ότι πρέπει να γίνει και αρνούνται να το εκτελέσουν. Εμένα όμως και κάθε γονιό δεν μας αφορά αυτό. Μας αφορά πότε και ποια λύση θα βρεθεί για την ανάγκη για το παιδί μας. Το πιο αστείο είναι ότι ο νόμος αποζημιώνει μόνο την μεταφορά προς το σχολείο αλλά όχι την αποχώρηση του παιδιού από αυτό. Είναι και αυτό ένα ζήτημα που τους κρατάει να μην αναλαμβάνουν το δρομολόγιο. Όπως φυσικά και το γεγονός ότι ο δρόμος που πρέπει να διανύσουμε δεν είναι μια ευθεία αλλά μια απόσταση με ανεβοκατεβάσματα που με τις κακοκαιρίες ο δρόμος ταλαιπωρείται και είναι επικίνδυνος. Βέβαια, υπάρχει και η λύση να αναλάβω εγώ την μεταφορά του παιδιού επίσημα όμως η αποζημίωση για τον γονιό είναι 5(!) ευρώ ημερησίως. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το ποσό δεν έχει κανένα αντίκρυσμα σε ένα νησί που η βενζίνη είναι πανάκριβη, οι αποστάσεις μεγάλες και επιπλέον τι να πρωτοκαλυφθεί με τα 5 ευρώ;»
«Έχω να παλέψω με τα κενά του κράτους και του νόμου»
«Έπαρχος και Περιφέρεια βάζουν μια μαμά να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τις όποιες δυνατότητες έχει και μπορεί να αξιοποιήσει. Βιώνω ένα διαρκές μπαλάκι μετακύλισης των ευθυνών αλλά άκρη δεν βγαίνει και το παιδί μου είναι στη μέση. Η Σοφία μου στεναχωριέται με όλη την κατάσταση γιατί ακούει καθημερινά τις κινήσεις μας και όσα κάνουμε για να διευκολυνθεί η μεταφορά της στο σχολείο. Ήδη έχει ζοριστεί που αναγκάστηκε να πάει σε ένα σχολείο χωρίς να έχει ούτε ένα φίλο και η κοινωνικοποίησή της γίνεται με μεγάλες προσπάθειες. Είναι μουδιασμένη με όσα γίνονται αλλά θα κάνω τα πάντα για να της εξασφαλίσω όλα όσα δικαιούται. Έχω την στήριξη της κοινωνίας αλλά το μόνο που βλέπω μπροστά μου είναι τα κραυγαλέα κενά του κράτους και του νόμου. Θέλω να είναι το κράτος σωστό απέναντι μου όπως είμαι και εγώ τυπική και σωστή στις υποχρεώσεις έναντι του.»
Για την απαράδεκτη κατάσταση που βιώνει αυτή η οικογένεια μίλησε στο Dnews από πλευράς Ένωσης Γονέων Ικαρίας ο κ. Νίκος Κοτσαμπάς περιγράφοντας ότι «Κάθε χρόνο δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες περιπτώσεις ταλαιπωρίας με την μεταφορά των μαθητών στα σχολεία. Φωνάζουμε, διεκδικούμε αλλά οι αρμόδιοι κινούνται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς. Κάνουν διαγωνισμό και αν βρεθεί ανάδοχος οδηγός να αναλάβει τα δρομολόγια έχει καλώς, ειδάλλως στο περίμενε μέχρι νεοτέρας. Είναι ευθύνη του κράτους η μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο. Καμία δικαιολογία για αυτές τις καθυστερήσεις. Για άλλα ζητήματα το κράτος σπεύδει να βρει λύσεις. Τα πάντα είναι ζήτημα θέλησης του κράτους. Όταν υπάρχει πίεση και κινητοποίηση βρίσκονται λύσεις αρκεί να θέλουν. Αυτό είναι το παν».
Σε σχετική μάλιστα ανακοίνωση της Ένωσης Γονέων τονίζεται ότι «Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, το Επαρχείο Ικαρίας, τα αρμόδια Υπουργεία να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους. Να σταματήσουν τώρα τον εμπαιγμό. Ο κόμπος όχι απλά έφτασε στο χτένι, αλλά το έσπασε κιόλας. Οικονομία να κάνετε στους πολεμικούς προϋπολογισμούς σας και όχι στις σχολικές μεταφορές και στην παιδεία. Αλήθεια το 3% που θα δοθεί στα πεδία των μαχών, σε πόσες σχολικές διαδρομές , σε πόσους εκπαιδευτικούς και γιατρούς αντιστοιχούν; Απαιτούμε εδώ και τώρα να λυθούν τα προβλήματα στις σχολικές μεταφορές του νησιού μας . Η μη επίλυση τους θα φέρει και τις ανάλογες απαντήσεις μας.»
Η συζήτηση με την μαμά της 12χρονης Ιωάννας ας είναι η απαρχή να δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε αυτές τις καταστάσεις που ταλαιπωρούν αφάνταστα τους γονείς πόσο μάλλον γονείς παιδιών ΑμεΑ που καλούνται καθημερινά να παλεύουν και να διεκδικούν όσα είναι αυτονόητα για τους υπόλοιπους. Το ζήτημα με το δρομολόγιο και την μίσθωση οχήματος δεν θα είχε ανακύψει αν το σχολείο που άνηκε το παιδί είχε υποδομές ως όφειλε για ΑμεΑ. Εκεί πρέπει να εστιάσουν οι διοικούντες και οι υπεύθυνοι πριν βγάλουν πανηγυρικούς λόγους για συμπερίληψη. Η διαχείριση της καθημερινότητας είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν και όπως αποδεικνύεται υστερούν.
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/sfU6cQy
via IFTTT