Δεν υπήρξε, μεταπολιτευτικά, άλλος πρόεδρος κόμματος που να βρέθηκε στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία αλλά δεν έχει πολύ χρόνο. Στις επόμενες εκλογές ή θα τα κερδίσει ή θα τα χάσει όλα.
Η τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση ήταν πριν γίνει κυβέρνηση, το 2009. Η επιστροφή του στον δικομματισμό συμβαίνει μετά από μια ταραγμένη δεκαπενταετία που σφραγίστηκε από τη χρεοκοπία, τα μνημόνια, την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των πολλών και τις αλλεπάλληλες κρίσεις (πανδημία, μεταναστευτικό, κλιματική αλλαγή-φυσικές καταστροφές, πόλεμος στην Ουκρανία-πληθωρισμός) που ανέδειξαν την ανεπάρκεια των θεσμών, τη δομική δυσλειτουργία του κράτους και τη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού συστήματος, προκαλώντας μεγάλη κοινωνική κόπωση.
Τίποτα δεν είναι όπως τότε. Όχι μόνο γιατί το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι βαρύ και η ΕΕ σε υποχώρηση στον διεθνή ανταγωνισμό, όχι μόνο γιατί το δημογραφικό πρόβλημα υπονομεύει την προοπτική της χώρας, αλλά επίσης επειδή έχουν πια δοκιμαστεί όλες οι πιθανές λύσεις διακυβέρνησης και έχουν απογοητεύσει την κοινωνική πλειοψηφία.
Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει σε έναν δικομματισμό ασθενή που δεν προεξοφλεί αυτοδυναμία αλλά, αντίθετα, κυβερνητικές συνεργασίες οι οποίες όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι ούτε λίγο ορατές, ενώ στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο γίνονται ανακατατάξεις μετά τις θορυβώδεις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τον Νίκο Ανδρουλάκη η απόκτηση της ιδιότητας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μια μοναδική ευκαιρία. Κατάφερε να επανεκλεγεί και να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ, δημοσκοπικά, πάνω από το 15%, προς το 20%, σε μονοψήφια πάντως διαφορά από τη ΝΔ, και με σημαντική απόσταση από το τρίτο κόμμα. Όσοι δεν πιστεύουν σ αυτόν λένε ότι κερδίζει μόνο και μόνο επειδή χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι δεν πέφτει στις παγίδες, έχει πειθαρχία, επιμονή και συστηματικότητα, δεν εκθέτει το χώρο και τη χώρα ούτε στις χειρότερες στιγμές του.
Αυτή τη στιγμή η συνοχή του ΠΑΣΟΚ είναι πιο αρραγής από ποτέ, η ηγετική του ομάδα πιο ισχυρή και οι κομματικές δομές παραγωγής πολιτικής σκέψης και προγραμματικών θέσεων πιο στέρεες. Ο τρόπος που το αντιμετωπίζουν πλέον τα μεγάλα ΜΜΕ και η οικονομική ελίτ το αποδεικνύει με τον πιο εναργή τρόπο.
Οι προκλήσεις του επόμενου διαστήματος για την Χαριλάου Τρικούπη ειναι η βελτίωση της πρωθυπουργικής εικόνας του Ν. Ανδρουλάκη, η ενίσχυση των ερεισμάτων του κόμματος στην Αττική, η αναζήτηση τρόπων επικοινωνίας με τις νεότερες γενιές, η επίδειξη αντιπολιτευτικής υπευθυνότητας αλλά και ευρηματικότητας, μια ελκυστική σύνοψη του κεντρικού πολιτικού μηνύματος για να επαναλαμβάνεται μονότονα και να διαχυθεί.
Μεταγραφές στελεχών δεν πρόκειται να γίνουν (και σωστά) πριν μυρίσουν εκλογές. πρωτοβουλίες συνεννόησης στο πλαίσιο των προοδευτικών συγκλίσεων επίσης, ενώ ο Ν. Ανδρουλάκης ξέρει ότι το ΠΑΣΟΚ θα επικρίνεται ως πράσινος ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που θα λέει όχι στην κυβέρνηση και ως δεκανίκι της ΝΔ κάθε φορά που θα λέει ναι.
Το βέβαιο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τύχη μετά από μιάμιση δεκαετία κακοδαιμονίας και ότι σύντομα θα κληθεί να δώσει δύσκολες απαντήσεις: για την προεδρία της δημοκρατίας, τα ελληνοτουρκικά, τον εκλογικό νόμο, τη συνταγματική αναθεώρηση. Και τότε δεν θα αρκεί η τύχη και η αποφυγή του λάθους, θα χρειαστεί να γίνει το σωστό.
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/MnecAtp
via IFTTT