Οι αναλυτές είχαν προβλέψει ότι η νίκη του Τραμπ δεν θα είχε μόνο τρομακτικές επιπτώσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά θα άλλαζε δραματικά τον πολιτικό συσχετισμό σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτό που μάλλον δεν είχε προβλέψει κανείς, ήταν ότι ένας από τους πρώτους που θα συντονίζονταν με τη νέα κατάσταση, θα ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ένας πολιτικός που μέχρι τώρα όμνυε στο φιλελευθερισμό και αποκήρυσσε το λαϊκισμό, θα έσπευδε (ως άλλος Σαούλ που μεταμορφώνεται σε Παύλο) να υιοθετήσει βασικές πτυχές της ρητορείας του Τραμπ. Μιας ρητορείες επί της ουσίας ακροδεξιάς, η οποία στρέφεται ενάντια στα δικαιώματα μεγάλων κοινωνικών ομάδων και αντίκειται στον πολιτικό φιλελευθερισμό.
Όσες-οι άκουσαν τον Μητσοτάκη στο χτεσινό διάλογο με τον Γάλλο συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ που οργάνωσε το iefimerida, δύσκολα θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον πρωθυπουργό που μόλις τον περασμένο Φλεβάρη πέρασε τον νόμο για το γάμο των ομόφυλων, παρά τη σκληρή αντίθεση της Ακροδεξιάς και μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του.
Η μετανάστευση
Αναφερόμενος στα αίτια της νίκης του Τραμπ στις αμερικάνικες εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ειδική μνεία στη μετανάστευση. Ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι «η μετανάστευση έπαιξε τεράστιο ρόλο. Ουσιαστικά, ολόκληρο το σύστημα διαχείρισης των συνόρων των ΗΠΑ κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπάιντεν. Υπήρχε αυτή η γενική εντύπωση, την είχαν πολλοί άνθρωποι, ότι όποιος τολμούσε να θέσει αυτό το ζήτημα θεωρούνταν απάνθρωπος και αναίσθητος όσον αφορά τις ανάγκες των ανθρώπων που ήθελαν να εισέλθουν στις ΗΠΑ».
Στην πραγματικότητα, ούτε το σύστημα διαχείρισης των συνόρων κατέρρευσε επί Μπάιντεν (πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό σε μια χώρα όπως οι ΗΠΑ;) ούτε η πολιτική της απερχόμενης αμερικανικής κυβέρνησης ήταν ιδιαίτερα χαλαρή με τους μετανάστες. Ο Τραμπ και τα ΜΜΕ που τον στήριζαν, διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα και καλλιέργησαν τον ηθικό πανικό, προκειμένου να μετατρέψουν τους μετανάστες σε αποδιοπομπαίους τράγους και να εγκαλέσουν τους Δημοκρατικούς για αδυναμία. Εν προκειμένω, ο Μητσοτάκης υιοθετεί την ακροδεξιά λαϊκίστικη ρητορεία του Τραμπ.
Woke κουλτούρα
Τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα στην ερώτηση περί «woke κουλτούρας». Παρεμπιπτόντως η χρήση και μόνο του όρου συνιστά έμμεση (δεξιά) πολιτική τοποθέτηση. Απαντώντας, ο Μητσοτάκης είπε μεταξύ άλλων: «Θυμάμαι έναν από τους καθηγητές μου, τον Harvey C. Mansfield, ιδιαίτερα επιφανής συντηρητικός, να λέει κάτι το 1991 που παραμένει πολύ επίκαιρο σήμερα: εάν έχεις το δικαίωμα να μιλάς έχεις επίσης την υποχρέωση να ακούς. Φοβάμαι ότι η υποχρέωση να ακούς έχει χαθεί στην αποκαλούμενη woke κουλτούρα στις ΗΠΑ, όπου ομάδες επιδιώκουν να προωθήσουν τη διχόνοια, τον θυμό και τη σύγκρουση, όπου ο λόγος δεν χρησιμοποιείται τόσο για τη διατύπωση επιχειρημάτων όσο για να προκληθεί ο άλλος. Αυτό, κατά την άποψή μου, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό. Είναι στην ουσία ο ορισμός του ανελευθερισμού (illiberalism), όπου μία μειοψηφία προσπαθεί να επιβληθεί της πλειοψηφίας».
Και προσέθεσε: «Η έννοια της τυραννίας της πλειοψηφίας προωθήθηκε από τον John Stuart Mill προκειμένου να διασφαλιστεί ότι στις δημοκρατίες υπάρχει ένα πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των μειοψηφιών. Τώρα βρισκόμαστε σε άλλο επίπεδο, έχουμε την τυραννία των μειοψηφιών, οι οποίες δεν επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να αμφισβητήσει την άποψή τους. Εάν τολμήσεις να εκφράσεις αμφιβολίες για τη γνώμη τους σε «βαφτίζουν» φασίστα, υποστηρικτή της πατριαρχίας, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς».
Στο σημείο αυτό, με ένα καμουφλάζ πολιτικού φιλελευθερισμού, ο Μητσοτάκης αναπαράγει ατόφια τη ρητορεία του Τραμπ και των ανά τον κόσμο ακροδεξιών. Ο αγώνας για την προστασία των μειονοτήτων βαφτίζεται διχόνοια, «ανελευθερισμός» και παραβίαση των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Η «λογική» αυτής της ρητορείας είναι απλή: Το πρόβλημα δεν είναι ο συστημικός ρατσισμός, η αστυνομική βία κατά των Αφροαμερικανών, η ομοφοβία και οι ανισότητες σε βάρος των γυναικών, αλλά οι… υπερβολικές απαιτήσεις για αναγνώριση δικαιωμάτων και κατοχύρωση της ισότητας όλων των πολιτών. Αυτά μάλιστα λέγονται σε μια συγκυρία όπου 13 Πολιτείες των ΗΠΑ έχουν απαγορεύει τις αμβλώσεις, αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα των γυναικών. Το οξύμωρο είναι ότι ο Μητσοτάκης υιοθετεί επιχειρήματα που μοιάζουν πολύ με εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι αντιτιθέμενοι στο γάμο των ομόφυλων.
Ουκρανία και πολεμικές δαπάνες
Σε ό,τι αφορά τις πολεμικές δαπάνες, ο Μητσοτάκης δικαίωσε τον Τραμπ: «Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ (νομίζω ήταν το 2017 ή το 2018, δεν ήμουν τότε στην εξουσία) στη σύνοδο του ΝΑΤΟ ρώτησε τις χώρες τη μία μετά την άλλη αν δαπανούν το 2% του ΑΕΠ τους για την άμυνα, είχε κατά βάση δίκιο, από την άποψη ότι ήταν πολύ βολικό μέλη να εκμεταλλεύονται αυτό το «μέρισμα ειρήνης», να δαπανούν το 1% του ΑΕΠ για την άμυνα, ή ουσιαστικά να προσποιούνται ότι έχουν στρατό, επειδή είχαμε τις ΗΠΑ να δεσμεύονται για την προστασία μας».
Στο ουκρανικό ο πρωθυπουργός κράτησε μια προσεκτική απόσταση από τη νέα αμερικανική πολιτική, όπως άλλωστε κάνουν όλοι οι Ευρωπαίοι: «Ασφαλώς, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι οι ισχυρισμοί της αμερικανικής ηγεσίας πως μια συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε 24 ώρες θα γίνουν πράξη, επειδή πιστεύω ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος και σύντομα Πρόεδρος Τραμπ θα είναι επίσης επιφυλακτικός απέναντι σε μια πιθανή συμφωνία που, ως αποτέλεσμα, θα παρουσιαστεί από τη Ρωσία ως νίκη». Αλλά η γραμμή του έχει μετατοπιστεί κι εδώ για να προσεγγίσει τη πολιτική Τραμπ, αφού είπε ότι ο στόχος της Δύσης είναι να δώσει «στην Ουκρανία τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να μην χάσει περισσότερα εδάφη. Αν κάποιος θέλει να είναι ρεαλιστής, αυτό ακριβώς προσπαθούμε να πετύχουμε αυτή τη στιγμή». Η επιδίωξη της ουκρανικής νίκης ανήκει στο παρελθόν.
Οι αιτίες
Γιατί όμως ο Μητσοτάκης κάνει μια τόσο απότομη αλλαγή πορείας, συντονιζόμενος με τον Τραμπ. Φαίνεται ότι οι αιτίες είναι δύο:
Πρώτον, ο πρωθυπουργός με την ανάληψη των καθηκόντων του, ακολούθησε μια γραμμή συμπόρευσης με τις ΗΠΑ, η οποία πήρε αρκετές φορές τον χαρακτήρα της ταύτισης. Επί Μητσοτάκη η Ελλάδα έγινε μια από τις πιο φιλοαμερικανικές χώρες της ΕΕ. Από τη στιγμή που άλλαξαν τα πράγματα στην Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση προσαρμόζεται στη νέα κατάσταση για να διατηρήσει το στάτους του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης στην περιοχή.
Δεύτερον, η νίκη Τραμπ δίνει πολιτική νομιμοποίηση στη δεξιά στροφή που επιχειρεί η κυβέρνηση, προκειμένου να επαναπατριστούν οι νεοδημοκρατικές ψήφοι που διέρρευσαν προς τα ακροδεξιά κόμματα στις ευρωεκλογές. Ο κίνδυνος της δεξιάς στροφής είναι ότι μπορεί να αφήσει κενό στο Κέντρο σε μια στιγμή που ισχυροποιείται το ΠΑΣΟΚ και διεκδικεί το μεσαίο χώρο. Η θριαμβευτική νίκη του Τραμπ δίνει διεθνή νομιμοποίηση σε μια ρητορεία που μέχρι τώρα υιοθετούσαν μόνο τα λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα. Η δεξιά στροφή εμφανίζεται ως η κυρίαρχη τάση της εποχής.
Ο Μητσοτάκης σπεύδει λοιπόν να ανέβει στο άρμα του Τραμπ προς δόξα όσων τον υμνούσαν ως συνεπή πολιτικό που δεν κάνει ποτέ κωλοτούμπες…
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/kWnohO1
via IFTTT