Η διαρκής ενασχόληση των παιδιών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα με το Ίντερνετ αποδεδειγμένα ρίχνουν το συναισθηματικό και το γνωστικό τους IQ. Οι ειδικοί συνιστούν επειγόντως επιστροφή στο παιχνίδι!
Το καλύτερο παράδειγμα στα παιδιά το δίνουν οι ενήλικες με τη στάση τους. Η εικόνα παιδιών βυθισμένων σε κάποιο κινητό τηλέφωνο ή στην οθόνη μιας ταμπλέτας ή ενός υπολογιστή είναι πλέον συνήθης και δεν μας κάνει εντύπωση.
Όμως τα παιδιά δρουν μιμητικά βλέποντας τους μεγάλους να παίζουν για ώρες με τα κινητά τους και να μην ασχολούνται καθόλου μαζί τους. Πολλοί γονείς αποκαμωμένοι από την εργασία και τις υποχρεώσεις συχνά βρίσκουν στην ψηφιακή τεχνολογία μία εύκολη λύση για την διαχείριση των παιδιών τους. Όμως αυτό καταστρέφει τόσο τους ίδιους, όσο και τα παιδιά τους! Οι ειδικοί κρούουν των κώδωνα του κινδύνου γιατί η τεχνολογία και η σύγχρονη ψηφιακή πραγματικότητα έχουν προσθέσει νέα στρεσογόνα ερεθίσματα στα παιδιά, τα οποία δεν είναι σε θέση να τα διαχειριστούν και ως αντίβαρο συνιστούν επιτακτικά την επιστροφή τους στο παιχνίδι.
«Δυστυχώς, σήμερα το παιχνίδι δεν λειτουργεί όπως παλιότερα. Βασικά δεν υπάρχει παιχνίδι. Τώρα τα παιδιά «παίζουν» μόνα τους ή και μεταξύ τους αλλά μόνο μέσω οθονών. Η ανάπτυξη του εγκεφάλου που συνίσταται στον σχηματισμό νευρωνικών
δικτύων, δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, στην «καλωδίωσή» του λαμβάνει χώρα στα πρώτα πέντε-έξι χρόνια της ζωής. Εάν το παιδί δεν παίζει και δεν έχει φυσιολογική αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά, όπως κάναμε ως είδος για εκατοντάδες χρόνια, η
καλωδίωση γίνεται εντελώς διαφορετικά, μέσω των οθονών, με αρνητικές συνέπειες. Συγκεκριμένα παρατηρείται "ανακαλωδίωση" του παιδικού εγκεφάλου και αποδίδεται στην έλλειψη του κλασικού παιχνιδιού», σχολιάζει ο Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας στο ΕΚΠΑ και πρωτοπόρος στη μελέτη του στρες στο πνεύμα και στο σώμα, Γεώργιος Π. Χρούσος, προσθέτοντας πως το παιχνίδι παίζει σπουδαίο ρόλο στην κοινωνικοποίηση και στην απόκτηση δεξιοτήτων των μικρών παιδιών.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, τα παιδιά βιώνουν μοναξιά μπροστά στην οθόνη, η οποία αποτελεί γενεσιουργό αιτία άγχους και ουσιαστικής νευρολογικής παθολογίας. Αλλάζει ο εγκέφαλος του αναπτυσσόμενου παιδιού για να προσαρμοστεί στο Διαδίκτυο και διαταράσσεται η προσοχή του με τη χρήση του. Αφενός, το παιδί δεν μπορεί να εστιάσει, να μάθει κάτι ολοκληρωμένα, είτε να σκεφτεί δημιουργικά και αφετέρου, δεν ωριμάζει κοινωνικά, δεν αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να επικοινωνήσει φυσιολογικά διά ζώσης με άλλα παιδιά, και αργότερα, ως έφηβος και ως ενήλικος, με τους συνανθρώπους του.
«Αυτή η ανακαλωδίωση του εγκεφάλου θα ακολουθεί όποιον/α την υποστεί σε όλη την πορεία της ζωής του/της. Στην Αμερική, που έχει εξεταστεί από επιστήμονες το φαινόμενο σε βάθος, η ανάπτυξη του παιδιού με ανακαλωδίωση φαίνεται να επιφέρει περίπου 2 χρόνια καθυστέρηση. Δηλαδή, ένα 16χρονο παιδί συμπεριφέρεται σαν να είναι 14χρονο. Όταν έλθει η ώρα των σπουδών στην ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση, τα παιδιά αυτά είναι ανώριμα, απροετοίμαστα και υποφέρουν μακριά από τους δικούς τους», συμπληρώνει ο Έλληνας επιστήμονας.
Όπως αναφέρει ο ίδιος στο καινούργιο βιβλίο του με τίτλο: «Το Στρες στη Ζωή Μας» (εκδόσεις Παπαδόπουλος), όταν τα παιδιά, αντί να παίζουν και να κοινωνικοποιούνται σε μικρή ηλικία έχουν μόνο ψηφιακή και όχι άμεση επαφή με τον κόσμο, δεν επιτυγχάνουν ενεργοποίηση και σωστή λειτουργία των αισθήσεων (π.χ. δεν ενεργοποιείται η αφή, δεν υπάρχει μυρωδιά). Το αποτέλεσμα είναι ότι τα παιδιά της γενιάς Α χωρίς κοινωνικές δεξιότητες αποκτούν υπέρ-ή υποευαισθησία στα αισθητικά ερεθίσματα. Για παράδειγμα, μερικά όταν ακούνε θόρυβο, ενοχλούνται υπέρμετρα και κυριολεκτικά εκτινάσσονται, είναι δηλαδή υπερευαίσθητα, ενώ κάποια άλλα δεν αντιδρούν καθόλου. Η 'ελαττωματική' επεξεργασία των αισθήσεων μπορεί να αλλάξει σε βαθμό που να επηρεάζει την επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Χρούσο, η επιστροφή στο παιχνίδι είναι επιτακτική, γιατί η απουσία του επηρεάζει τόσο το συναισθηματικό, όσο και το γνωστικό IQ των παιδιών. «Έχουν γίνει μελέτες για να δούμε πώς μπορεί ένα παιδί που προέρχεται από ένα
'φτωχό' οικοσύστημα να βοηθηθεί μέσα από ένα καλό εκπαιδευτικό περιβάλλον έτσι ώστε να αυξηθεί το IQ του. Στη σχολική ηλικία, δηλαδή από τα 6 χρόνια και μετά, το γνωστικό IQ μπορεί να αυξηθεί μέχρι 7 βαθμούς, μια αύξηση που συνήθως χάνεται αν το παιδί επανέλθει στο πρότερο περιβάλλον του. Αντίθετα, εκπαιδευτική παρέμβαση προ των 6 ετών μπορεί να αυξήσει το IQ γύρω στους 17 βαθμούς. Με άλλα λόγια, η ηλικία έως τα 6 έτη είναι η πλέον κρίσιμη, και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη από τις αρχές κάθε χώρας που σέβεται τον εαυτό της», καταλήγει ο ίδιος, προτείνοντας την απαγόρευση των social media στα παιδιά μέχρι τα 16 τους, μέτρο που μπορεί να προστατεύσει την ψυχική τους υγεία και να προαγάγει την ανάπτυξη υγιών κοινωνικών δεξιοτήτων.
from Όλες Οι Ειδήσεις https://ift.tt/GKJrCu3
via IFTTT