Η καθηλωτική παράσταση για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία.
Η πρωτότυπη σκηνική σύνθεση του καλλιτεχνικού οργανισμού Altera Pars βασισμένη στην αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, των δύο αδερφών που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, συνεχίζεται και φέτος (κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00)
Η καθηλωτική παράσταση για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία, γνώρισε την καλύτερη υποδοχή από κοινό και κριτικούς.
H ιστορία
Οι αδελφές Παπέν το Φλεβάρη του 1933 γίνονται πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, αφού ομολογούν ότι σκότωσαν την κυρία τους και την κόρη της, έπειτα από επτά χρόνια που βρίσκονταν στην υπηρεσία τους, κατακρεουργώντας τα πτώματά τους. Η δίκη που ακολουθεί συγκεντρώνει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η γαλλική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των Παπέν κι εκείνους που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν. Στο μεταξύ η αποκάλυψη πως η Λέα και η Κριστίν Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την υπόθεση, και προκαλεί πρωτόγνωρο σοκ στην κοινωνία της εποχής.
Ψυχιατρική και εγκληματολογία προσπαθούν μέχρι σήμερα να δώσουν πειστικές ερμηνείες στο έγκλημά και να φωτίσουν τα κίνητρα τους. Ήταν έγκλημα ταξικής εκδίκησης;
Ήταν ένα ξέσπασμα ψυχωσικού επεισοδίου; Υπήρχαν σεξουαλικές προεκτάσεις σε αυτό; Διάσημοι φιλόσοφοι, συγγραφείς, επιστήμονες και καλλιτέχνες, όπως ο Σάρτρ, η Σιμόν ντε Μπουβουάρ, ο Λακάν κ.ά. ασχολήθηκαν με την υπόθεση, προσπαθώντας να τις γνωρίσουν, να τις κατανοήσουν, να τις δικαιολογήσουν. O Ζαν Ζενέ μάλιστα θα γράψει το δημοφιλέστερο θεατρικό του έργο του, τις «Δούλες» εμπνευσμένος από την ιστορία τους.
Ωστόσο παρά τον αποτροπιασμό που προκαλούν οι πράξεις τους, ακόμη και το δικαστικό σύστημα στάθηκε με μια παράδοξη επιείκεια, με μια λανθάνουσα συμπάθεια απέναντί τους. Ίσως γιατί,πίσω απ' την παράδοξη αυτή συμπάθεια, κρύβεται η συλλογική ενοχή μιας κοινωνίας, για το τέρας που εξέθρεψε και στο τέλος της επιτέθηκε με ανεξέλεγκτη μανία.
100 χρόνια πέρασαν από το φριχτό έγκλημα των αδελφών Παπέν κι όμως τα ερωτήματα που εγείρονται από την τραγική τους ιστορία μοιάζουν τόσο κοντινά κι επίκαιρα.
Πώς διαμορφώνεται ένας άνθρωπος μέσα σ' ένα σύστημα όπου η αδικία και η κακοποίηση είναι κανονικότητα; Όπου η διαφορετικότητα στιγματίζεται και περιθωριοποιείται, ενώ οι άνθρωποι διαχωρίζονται αυστηρά σε αυτούς που μπορούν τα πάντα και σ' εκείνους που η σκέτη επιβίωση είναι η μοναδική τους προοπτική - κι αυτή ακόμα πολύ αβέβαιη; Πώς διαπλάθεται ένας άνθρωπος στερημένος από κάθε φροντίδα, από κάθε καλοσύνη, από κάθε ευκαιρία να βελτιώσει έστω κατ' ελάχιστο τη ζωή του; Αυτός ο άνθρωπος σίγουρα εξαχρειώνεται και γίνεται ικανός για τα φρικτότερα εγκλήματα και τη μεγαλύτερη κακότητα. Πόσο φταίει ο άνθρωπος αυτός για τις πράξεις του, εναπόκειται στην κρίση του καθενός μας να το αξιολογήσει...
Έγραψαν για την παράσταση
- «Η Αγγελική Κοντού ξεχωρίζει ως η μεγαλύτερη από τις δύο αδερφές, δίνοντας όλο το ψυχολογικό υπόβαθρο του ρόλου της στον θεατή. Μαζί της και η νεαρότερη Αιλιάνα, και έτσι μέσα από τις δύο εκπροσωπούνται όχι μόνο η θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη αλλά και η ταξική διαφοροποίηση. Η Άντα Κουγιά είναι εξαιρετική στον ρόλο της κόρης και η Μίνα Χειμώνα, εγνωσμένης αξίας ηθοποιός, ενσαρκώνει όλο τον συντηρητισμό μιας μικροαστικής τάξης γεμάτης συμπλέγματα... μιας τάξης που εγκληματεί εις βάρος των αδυνάτων, δεχόμενη εν τέλει παραδειγματική τιμωρία»/ Νόρα Ράλλη, ΕΦ.ΣΥΝ
- «Μια καλή παράσταση απαιτεί καλό ρυθμό και η συγκεκριμένη τον διαθέτει. Μια καλή παράσταση οφείλει να αποτελεί πρόταση και να έχει άποψη και η συγκεκριμένη αποτελεί. Ο τρόπος που, ως μαέστρος, ο σκηνοθέτης ενορχήστρωσε τις ηθοποιούς, τις χόρεψε πάνω στην σκηνή, τις δούλεψε στο βαθύτερο βάθος των χαρακτήρων τους δεν θα αρκούσε αν οι ίδιες οι ηθοποιοί δεν διέθεταν δεινή υποκριτική φαρέτρα να υποστηρίξουν τα μέρη τους έκαστη, αλλά και το όλον όλες μαζί. Να υπερασπιστούν μια ιστορία που, χρόνια μετά, μυρίζει αίμα και τρόμο, ενώ συνιστά και ένα ποιητικό-πολιτικό σχόλιο για το τι σημαίνει τελικά δύναμη, τι σημαίνει να είσαι δούλα, πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην καλοσύνη και την κακία»/ Γεωργία Δρακάκη, olafaq.gr
- «Εντυπωσιακή η σκηνοθετική γραμμή του Πέτρου Νάκου, εντυπωσιακή η τρυφερή κι ευαίσθητη προσέγγισή του σε αυτή την ζόρικη ιστορία. Η τρυφερότητα του αγκαλιάζει όχι μόνο τις αδελφές Παπέν αλλά και τις Λανσελέν. Ανθρώπινα πλάσματα όλες, θύματα της εποχής τους και της τάξης τους. Ο Νάκος δημιουργεί γύρω τους μια ατμόσφαιρα αγκαλιάς η οποία συνεχίζεται ακόμα και τη στιγμή του φόνου. Η σκηνοθεσία του προσεγμένη στις λεπτομέρειες, κάνει την παράσταση ατμοσφαιρική με μια έντονη εσάνς ποιητικότητας. Εν κατακλείδι, όλοι οι συντελεστές, φτιάχνουν μια παράσταση-κέντημα, μια παράσταση συναρπαστική και θα το ξαναπώ, από τις πιο αξιόλογες της φετινής σεζόν»/ Λένα Σάββα, θέατρο.gr
- «Ο Πέτρος Νάκος, που σκηνοθέτησε την παράσταση, εκμεταλλεύτηκε όλο τον χώρο της σκηνής και με τους φωτισμούς πέτυχε μια κινηματογραφική θριλερική αίσθηση. Έστησε μια παράσταση πολυεπίπεδη, γεμάτη, όπου ο θεατής ταλαντευόταν συνεχώς ψυχολογικά, πότε από τη μια πλευρά και πότε από την άλλη[…] Όσοι την παρακολουθήσετε θα με θυμηθείτε»/ Μαίρη Ζαρακοβίτη, keysmash.gr
- «Μια πολύ καλά δουλεμένη παράσταση, με εξαιρετική δραματουργία, μια πολύ ενδιαφέρουσα και ψυχογραφικά ισορροπημένη μεταφορά των ιστορικών γεγονότων που συγκλόνισαν τη Γαλλία του 20ου αιώνα στο θέατρο. Να τη δείτε, είναι μια παράσταση που ξεχωρίζει στη θεατρική Αθήνα σήμερα» / Κάτια Σωτηρίου, mytheatro.gr
- «Κινηματογραφικό αλλά και απόλυτα δραματικό το αποτέλεσμα χάρη στις αποστομωτικές ερμηνείες τεσσάρων ηθοποιών που διερευνούν διαφορετικές πλευρές τής θηλυκότητας συνθέτοντάς τες σε ένα ομοιογενές, ομοιόμορφο κι απείρως καλαίσθητο αμάλγαμα, όπου η φωνητική και οπτική αρμονία μοιάζει σαν να είναι το μοναδικό, το πρώτιστο μέλημά τους» / Κωνσταντίνος Μπούρας, Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ
- «Καίρια αποδεικνύεται εδώ η σκηνοθετική ευφυΐα του Πέτρου Νάκου. Στα πολλαπλά στοιχήματα της ανάδειξης των ταξικών, ψυχολογικών και προσωπικών παραμέτρων θα ήταν εύκολο και δικαιολογημένο σε έναν βαθμό ένας δημιουργός να «χαθεί» (...) Εδώ όμως βλέπουμε μια ιδεώδη χρυσή τομή, που την υπηρετούν έμψυχα και άψυχα όντα παράλληλα και διαλεκτικά»/ Βαγγέλης Μαρινάκης, deBop.gr
Από 5 Οκτωβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 ξανά στο θέατρο Altera Pars
Δραματουργία-σύνθεση κειμένων: Altera Pars
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά-Κοστούμια: Altera Pars
Σύνθεση μουσικής: Νίκος Κριτσέλης
Μουσική επιμέλεια: Aγγελική Κοντού – Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια κίνησης: Eλβίρα Μπαρτζώκα
Eπεξεργασία ήχων: Διονύσης Μανιώτης
Στίχοι τραγουδιού: Γεωργία Δρακάκη
Φωτογραφίες: Eλπίδα Μουμουλίδου
Επικοινωνία: Cald / Le Canard qui Parle
Παραγωγή: Altera Pars
Παίζουν: Mίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη
- Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00, θέατρο Altera Pars (Μεγ.Αλεξάνδρου 123, στάση μετρό: Κεραμεικός)
- Εισιτήρια: 16€ (Κανονικό), 12€ (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑΜΕΑ/Ομαδικό για γκρουπ άνω των 10 ατόμων), 8€ (Aτέλειες ΣΕΗ)
- Ισχύει προσφορά 1+1 εισιτήριο COSMOTE DEALS FOR YOU από 7/10
- Κρατήσεις εισιτηρίων more.com και τηλεφωνικά στο 210 3410011
- Για περισσότερες πληροφορίες/συνεντεύξεις κ.λπ., επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας https://alteraparstheater.gr/project/plasmata-tou-theou-ypothesi-papin/
from Όλες Οι Ειδήσεις https://ift.tt/rUYzvmS
via IFTTT