Τέσσερις στους 10 ανθρώπους πιστεύεται ότι πάσχουν από μια δυνητικά σοβαρή κατάσταση του ήπατος, γνωστή ως MASLD: Γιατί είναι σημαντικό να την προλάβετε έγκαιρα.
Η λιπώδης νόσος του ήπατος, γνωστή και ως «λιπώδες ήπαρ», συνήθως εμφανίζεται σε άτομα με διαταραχές μεταβολισμού, οπότε αποκαλείται ως «μεταβολικά σχετιζόμενη στεατωτική νόσος ήπατος» ή διεθνώς ως Metabolic Associated Steatotic Liver Disease (MASLD).
Οι ασθενείς με MASLD δεν έχουν όλοι την ίδια βαρύτητα ηπατικής βλάβης, αφού η MASLD περιλαμβάνει το «απλό λιπώδες ήπαρ» και την «στεατοηπατίτιδα», που σχετίζεται με φλεγμονή και προοδευτικά περισσότερη ίνωση του ήπατος.
Όπως διαβάζουμε στους New York Times, τα άτομα με MASLD έχουν περίσσεια λίπους στο ήπαρ τους και έναν ή περισσότερους μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου, στους οποίους περιλαμβάνονται η παχυσαρκία, το υψηλό σάκχαρο στο αίμα και η υψηλή αρτηριακή πίεση.
Περίπου ένας στους τέσσερις ασθενείς έχει μια πιο προχωρημένη μορφή που ονομάζεται μεταβολική δυσλειτουργία που σχετίζεται με στεατοηπατίτιδα ή MASH. Σε αυτή την κατάσταση, η συσσώρευση λίπους έχει οδηγήσει σε φλεγμονή, κυτταρική βλάβη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ουλές στο ήπαρ. Έως και 1 στα 5 άτομα με MASH θα εξελιχθεί σε κίρρωση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια και να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου του ήπατος.
Ακόμη και με κίρρωση, οι ασθενείς μπορεί να μην αισθάνονται άρρωστοι για χρόνια, τονίζει η Δρ Mary Rinella, διευθύντρια μεταβολικών νόσων και λιπώδους ήπατος στην Ιατρική Σχολή του Σικάγο.
Όταν όμως η ηπατική λειτουργία αρχίζει να μειώνεται, οι ασθενείς μπορεί να συσσωρεύουν υγρό στην κοιλιά, να αναπτύξουν ίκτερο ή να παρουσιάσουν σύγχυση που προκαλείται από τη συσσώρευση τοξινών στην κυκλοφορία του αίματος.
Ποιος κινδυνεύει;
Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ή παχυσαρκία - ιδιαίτερα όσοι έχουν υπερβολικό λίπος γύρω από την κοιλιά - διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, δηλώνουν οι ειδικοί σε θέματα ήπατος.
Σε αυτούς τους ασθενείς, η αντίσταση στην ινσουλίνη και η υπερβολική πρόσληψη θερμίδων, ιδίως από κορεσμένα λίπη και υδατάνθρακες, μπορεί να οδηγήσουν σε συσσώρευση λίπους στο ήπαρ που το καθιστά ευάλωτο σε τραυματισμούς, ενώ το ίδιο το λίπος απελευθερώνει χημικές ουσίες που προκαλούν φλεγμονή και βλάπτουν τα ηπατικά κύτταρα.
Στην προσπάθειά του να επουλώσει τη βλάβη, το ήπαρ παράγει κολλαγόνο, το οποίο δημιουργεί ουλές πάνω από τον τραυματισμένο ιστό.
Αν όμως το λίπος και η φλεγμονή συνεχίσουν να βλάπτουν το συκώτι, «θα συσσωρεύετε σταδιακά όλο και περισσότερες ουλές», εξηγεί ο Δρ Bansal. Αυτό ονομάζεται ίνωση, την οποία οι γιατροί κατηγοριοποιούν σε μια κλίμακα από το μηδέν έως το τέσσερα, με το στάδιο τέσσερα να είναι η κίρρωση.
Οι γιατροί μπορούν να προσδιορίσουν ποιοι ασθενείς μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο προχωρημένης νόσου χρησιμοποιώντας τη βαθμολογία FIB-4, η οποία υπολογίζεται με τη χρήση εργαστηριακών εξετάσεων ρουτίνας.
Αλλά επειδή ο εν λόγω έλεγχος δεν είναι ευρέως διαδεδομένος, οι ασθενείς συχνά δεν διαγιγνώσκονται μέχρι να εμφανίσουν επιπλοκές της κίρρωσης. Τότε όμως είναι συχνά πολύ αργά.
from Όλες Οι Ειδήσεις https://ift.tt/vHLwh9P
via IFTTT