Τον περασμένο Φεβρουάριο όταν έγινε το συνέδριο του ΣυΡιζΑ οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ο Κασελάκης θριάμβευσε, επειδή είχε εισπράξει περισσότερο χειροκρότημα και επειδή το τότε «ρεσάλτο» των αντιπάλων του απέτυχε με την εντελώς απροετοίμαστη υποψηφιότητα Γεροβασίλη.
Οπως ισως θυμάστε, στόχος τότε του Κασσελάκη ήταν να επαναβεβαιωθεί η ηγεσία του μέσω νέων εκλογών, φωνάζοντας μάλιστα με χαρακτηριστική… σεμνότητα «βρείτε μου αντίπαλο (!) και ελάτε να μετρηθούμε».
Ήμουν από τους λίγους που είχαν πει τότε ότι ο Κασελάκης έχασε στο συνέδριο διότι δεν πέτυχε το βασικό του στόχο που ήταν μια επανεκλογή που θα τον εδραίωνε στην ηγεσία και θα μετέθετε την οποια συζήτηση για μετά της βουλευτικές εκλογες. Συμπληρώνοντας οτι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παει καλά στις ευρωεκλογες ο νεος κύκλος εσωστρέφειας είναι θέμα χρόνου.
Οποιος καταλαβαινει δυο πράγματα από αυτά ξέρει ότι οι εσωκομματικες εξελιξεις συχνά, ναι, κρίνονται στις διαδικασίες. Και ο Κασσελάκης τη διαδικαστική μάχη τότε την έχασε.
Αυτό ομως που ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί αυτή τη φορά ο Κασσελάκης δεν προκήρυξε εκλογές με δίκη του πρωτοβουλία. Για ποιο λογο ρίσκαρε την ταπείνωση της καθαίρεσης, από το να πάρει ο ιδιος την πρωτοβουλία. Για ποιο λογο να μην τις προκηρυξει και να παει το επόμενο διάστημα ο ιδιος ως αρχηγός (έστω υπο αμφισβήτηση) στη ΔΕΘ, στο συνέδριο, στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές και όχι ως έκπτωτος και απλό μελος. Δεν σκέφτηκε καν την αντίφαση και την αδυναμία που θα δείξει ο ιδιος πηγαίνοντας από το «βρείτε μου αντίπαλο» στο «δεν το κουνάω». Εκτός αν απλώς δεν μέτρησε καλά τα «κουκιά». Αν πρόκειται γι αυτό προφανως μιλάμε για φαρσοκωμωδία, δεδομένου πως όταν μας είχε πρωτοσυστηθεί ως ένα από τα προσόντα που είχε προβάλει ήταν μια διάκριση σε σχολικό μαθηματικό διαγωνισμό!
Αν οι λόγοι ήταν πολιτικοι, πάντως, ειλικρινά αδυνατώ να τους καταλάβω. Είναι απολύτως ακατανοητο καποιος ανθρωπος να μην προτιμήσει να πει «κάλπες θέλετε, πάμε και θα μας κρίνει ο κόσμος» κεφαλαιοποιωντας το οποιο ηθικό και συναισθηματικό κεφάλαιο είχε λόγω της απροκάλυπτης εσωκομματικής υπονόμευσης και να προτιμήσει το ρίσκο μιας πιθανής έκπτωσης - οπως και συνεβη. Ακόμα και αν ήθελε να κερδίσει συμπάθεια ως «θύμα» ήταν περιττό, στους δικους του την είχε ουτως ή αλλως. Των υπολοίπων το αυτό δεν ίδρωσε και ούτε πρόκειται.
Κλείνοντας, να τονίσω κάτι. Δεν θεωρώ απίθανο ο Κασελάκης να εκλεγεί ξανά, αν θέσει ξανα υποψηφιότητα. Καθόλου απίθανο. Εχει προσόντα, έχει υποστηρικτές και δεν έχει ξεχωρίσει καποιος αντιπαλός του. Είναι όμως πλέον λιγότερο πιθανό απ’ όσο θα ήταν αν είχε πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία για εκλογές αντί να επιτρέψει να τον καθαιρέσουν. Αν μάλιστα η εκλογή ηγεσίας αργήσει - το οποιο πλέον δεν ειναι στο χέρι του να ελέγξει - κάθε μέρα που περνάει οι δυνάμεις του θα μειώνονται. Θα δει υποστηρικτές του να τον εγκαταλείπουν – αρκετοί εξ αυτών το έχουν κάνει και με άλλους μέσα σε ένα βράδυ. Ο δε ίδιος θα αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο ως μέρος του προβλήματος, ως «παρελθόν» από το οποίο πρέπει να απεμπλακεί το κόμμα. Με αποτέλεσμα ακόμα κι αν καταφέρει να επανεκλεγεί το κόμμα που θα ξαναβρεί να μην έχει σχέση ούτε καν με το σημερινό.
http://dlvr.it/TD5JGH