Το λιμάνι της Στυλίδας από το χθές στο σήμερα

Στην κεντρική Ελλάδα, με κοντινή πρόσβαση στο Αιγαίο πέλαγος στο ενδότατο μέρος του Μαλιακού κόλπου βρίσκεται το λιμάνι της Στυλίδας το οποίο προσφέρει σημαντικό μεταφορικό  έργο. Η ιστορία του λιμανιού, ως επίνειο της Λαμίας, είναι αρκετά σημαντική και εντυπωσιακή για κάθε άνθρωπο που θέλει να την ανακαλύψει. Η γεωγραφική θέση της Στυλίδας υπήρξε καθοριστική για την ιστορική πορεία της. Το λιμάνι, λοιπον, συνέβαλε πολύ στην κοινωνική, εμπορική και οικονομική ανάπτυξη της Στυλίδας.          

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος, αποκαλεί το λιμάνι "εξαιρετικό με ασφαλείς όρμους ολόγυρα"και άλλα πλεονεκτήματα, που η τοποθεσία προσφρέρει για το εμπόριο, σε θάλασσα και στεριά.  Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι και ιστορικοί, παλαιότεροι και σύγχρονοι δέχονται ότι η νεώτερη Στυλίδα κατέχει τη θέση της αρχαίας φθιωτικής πόλης των Φαλάρων. Την εποχή εκείνη αλλά και ακόμη αργότερα, περίπου τη ρωμαική εποχή, τα Φάλαρα είχαν μεγάλη σημασία λόγω της γεωγραφικής θέσης. Το λιμάνι και οι ασφαλείς ορμοί μαρτυρούν άψογη στρατηγική θέση, αλλά και πλούσια πόλη. Την επoχή εκείνη τα Φάλαρα είχαν σημειώσει πληθυσμιακή αύξηση,  ένδειξη ότι η ηγεσία και η μεγάλη εμπορική κίνηση συντέλεσαν στην ανάπτυξη της πόλης. Στην προσπάθεια των Αθηναίων και άλλων Ελλήνων να αποτινάξουν το Μακεδονικό ζυγό έπειτα από το θάνατο του Μ.Αλεξάνδρου, τα Φάλαρα αποστάτησαν από τους Μακεδόνες και συμμάχησαν με τους Αθηναίους. Τότε και ιδιαίτερα στην διάρκεια του Λαμιακού πολέμου, τα Φάλαρα υπήρξαν ο χώρος που χρησίμευσαν ως στρατηγική θέση. Δεν αποκλείεται για την αποστασία τους εκείνη, οι  κάτοικοι των Φαλάρων και γενικότερα το λιμάνι τους να υπέστησαν  κάποια καταστροφή από την παρουσία του μακεδονικού στόλου. Τα Φάλαρα ήταν η  κυριότερη πηγή ανεφοδιασμού των Μακεδόνων, που κατείχαν την Λαμία. Στη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων, τα Φάλαρα ήταν μία αξιόλογη πόλη με λιμάνι, οχύρωση και πανελλήνια προβολή. Ακόμα και πολύ αργότερα, εξακολουθούσαν  να είναι μία σημαντική πόλη αλλά και χώρος με στρατηγική σημασία, αφού είναι το λιμάνι της κεντρικής Ελλάδας. Αργότερα, στη διάρκεια των Ελληνιστικών χρόνων, ο βασιλιάς της Συρίας Αντίοχος Γ',  κατέπλευσε στο λιμάνι των Φαλάρων, έπειτα από πρόσκληση των Αιτωλών, έχοντας μαζί του τον Καρχηδόνιο στρατηγό Αννίβα.

Στη διάρκεια της Καταλανοκρατίας στην Φθιώτιδα, το λιμάνι της Στυλίδας γνώρισε την παρουσία τυχοδιωκτών, αφού μάλιστα πλάσθηκε και ο μύθος ότι από τον Βερεγγάριο Εστανυόλ πήρε το όνομα Στυλίδα.  Τα αρχαιολογικά ευρήματα των βυζαντινών χρόνων μαρτυρούν ότι ούτε τότε έπαυσε να υπάρχει το λιμάνι, αν και έπαθε μεγάλη καταστροφή από τον σεισμό του 551 μ.Χ. Δεν αποκλείεται στο λιμάνι της Στυλίδας να αποβιβάσθηκε κάποτε ο Άγιος Ηρωδίων, ένας από τους Απόστολους, συγγενής του Παύλου, ο οποίος, ως γνωστόν, κήρυξε τον Χριστιανισμό στην Φθιώτιδα και μαρτύρησε στην Υπάτη.

Το επενδυτικό ενδιαφέρον των Αφών Αγαθοκλή εκδηλώθηκε έντονο προς το λιμάνι της Στυλίδας κατά τον περασμένο αιώνα και ίδρυσαν εκεί το μεγαλύτερο ατμοκίνητο εργοστάσιο της Ανατολικής Ελλάδας, το οποίο επί πενήντα χρόνια επηρέασε την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Πριν ακόμη κατασκευασθεί η σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τη Στυλίδα, πριν αναπτυχθεί το οδικό δίκτυο και πριν γενικευθεί η χρήση του αυτοκινήτου ως συγκοινωνιακού και μεταφορικού μέσου, το λιμάνι της Στυλίδας ήταν όχι μόνο ο αποκλειστικός εξαγωγικός και εισαγωγικός σταθμός στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, αλλά και ο σπουδαιότερος συγκοινωνιακός κόμβος. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν το λιμάνι το 1944, αλλά αργότερα και μέχρι σήμερα, όλοι οι δήμαρχοι της Στυλίδας δεν παύουν να φροντίζουν για την καλύτερη κατάσταση του λιμανιού.       

Οι Τούρκοι το 1439 γίνονται  κυρίαρχοι της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας. Ωστόσο, οι Βένετοι κατείχαν μερικά λιμάνια, όπως του Πτελεού και του Γαρδικίου (Πελασγίας). "Τα κύρια λιμάνια του Ζητουνιού κοντά στο Μαλιακό κόλπο είναι η Στυλίδα και η Αγία Μαρίνα, από τα οποία φορτώνουμε τα δημητριακά προιόντα της κοιλάδας. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι ασχολήθηκαν τόσο με την γεωργία και την κτηνοτροφία, όσο και με το εμπόριο και γενικότερα με τη θάλασσα, αφού οι Στυλιδιώτες είχαν μαρτίνια και μάστρες και πραγματεύονταν στη Κωνσταντινούπολη και σε ολη τη Τουρκία" θα γράψει στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γάλλοας πρόξενος στα Ιωάννινα Πουκεβίλλ.

Ο Δημήτριος Αναστ. Διαμαντίδης (1871-1926) με ειδική μελέτη και προσωπική επίβλεψη κατασκεύασε το λιμάνι της Στυλίδας στη διετία 1896-1898. Στα 1914, και πάλι ο Διαμαντίδης, ως Υπουργός άνοιξε, με εκβάθυνση το δίαυλο προς το νησάκι, που βρίσκεται στο στόμιο του όρμου. Εκεί, βρίσκεται και η περιοχή του Καλόγερου με την ομώνυμη παραλία, δημοφιλής στους ντόπιους τους καλοκαιρινούς μήνες.

πηγή: local.e-history.gr

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΟΣ kaliterilamia.gr