ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑΝ ΠΟΤΕ/ΘΑΝΟΣ ΜΠΛΟΥΝΑΣ
Το συναρπαστικό νέο μυθιστόρημα 600 περίπου σελίδων, αρχίζει από τα στενά της Πλατείας Λαού στη Λαμία... (βλέπε φωτογραφία). Λιανική Τιμή 25,00€
η Χριστίνα (απόσπασμα πρώτου κεφαλαίου)
"Εκείνο το παγωμένο απομεσήμερο της 24ης Νοεμβρίου του ’42 ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στο κέντρο της Λαμίας. Είχε αρχίσει πρώιμα εκείνον τον μήνα το κρύο, αλλά με τις δυο σόμπες, που δεν έσβηναν καθόλου απ’ το πρωί ως αργά τη νύχτα, οι τρεις νεαρές γυναίκες, στον πρώτο όροφο του παλιού διώροφου με το κόκκινο φωτάκι στο κατώφλι του, δεν κρύωναν. Η Νίνα βρισκόταν στο δωμάτιό της μ’ έναν πελάτη, ενώ η Ζωή και η Χριστίνα στο σαλονάκι υποδοχής με στολή εργασίας. Η Ζωή φορούσεένα φανελάκι και κάτω από αυτό ένα μεσοφόρι μιάμιση πιθαμή πάνω από τα γόνατα και η Χριστίνα ήταν με τo κομπινεζόν.
Ακούγοντας βαριά βιαστικά βήματα στην ξύλινη σκάλα, υπέθεσαν πως ανεβαίνει κάποιος πελάτης, αλλά έκαναν λάθος. Ο σαραντάρης που αντίκρισαν σε λίγο ήταν αλαφιασμένος και η ματιά του μαρτυρούσε πως δεν ήθελε αυτό που νόμισαν. « Κορίτσια, κρύψτε με!» είπε, κοντανασαίνοντας από την τρεχάλα. «Με κυνηγούν οι Γερμανοί. Αν με πιάσουν χάθηκα». Η Ζωή τρόμαξε. Χωρίς να χάσει καιρό, φόρεσε πάνω από το φανελάκι της ένα παλτό και τα παπούτσια της και είπε στη Χριστίνα: «Δεν έχω καμιά όρεξη να με τραβολογάνε οι Γερμαναράδες. Αν σκοπεύεις να μείνεις, πες της Νίνας, μόλις τελειώσει με τον γέρο, ότι θα είμαι στο σπίτι».
Η Ζωή και η Νίνα συγκατοικούσαν από παλιά σ’ ένα μικρό ισόγειο της οδού Καραϊσκάκη, ενώ η Χριστίνα, νεοφερμένη στη Λαμία μ’ ένα εφταμηνίτικο μωρό στην αγκαλιά, έμενε στην οδό Εκκλησιών με τη Φρόσω. Η Φρόσω ήταν Λαμιώτισσα, είχε περάσει πρόσφατα τα πενήντα και θα μπορούσε να είναι η μητέρα της ή η μεγάλη της αδελφή. Παιδί ακόμα, στα δεκαπέντε της βρέθηκε υπηρέτρια στην Αθήνα, όπου γνώρισε κι ερωτεύτηκε τον καλαματιανό μαστροπό, που την μύησε στο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου..."