Έχει βιταμίνες πρέπει να τρώνε....αυτό γνώριζαν...
Το φρέσκο βέβαια είχε ένα θέμα ...λόγω τιμής.
Στον μπακάλη λοιπόν ζητούσαν λίγα δράμια και κάθε πρωϊ έριχναν μια κουταλιά του γλυκού στο γάλα του παιδιού που μετρούσες τα κόκκαλά του.
Τέλη του '40 βγήκε στην αγορά το βιτάμ....κυριαρχούσε
η βιταμίνη...το βιταμινούχο
και άλλα τέτοια ...οικονομικότερο και μπήκε σε όλα τα σπίτια.
Το έτρωγαν καλύτερα τα παιδιά...
Με βιταμίνη Α και D αλλά αυτά ήταν ψιλά γράμματα...το βιταμινούχο έφτανε
και κάθε τόσο έστελναν στον μπακάλη τα παιδιά να τα ζυγίσουν στην μεγάλη ζυγαριά για τα τσουβάλια.
Γυρίζανε με το χαρτάκι με τις οκάδες και πανηγύρια στο σπίτι όταν είχαν πάρει κάποια δράμια.
Η Κατοχή τους είχε στιγματίσει....
Λάδι και βούτυρο δεν υπήρχαν ...στην καλύτερη των περιπτώσεων να βρίσκανε χοιρινό λίπος...ξύγκι.
Δεν υπήρχαν ενοχές όταν έβαζαν βούτυρο στο μαγείρεμα .
Κόκκινο μάγουλο και κάποιες οκάδες βάρος παραπάνω σήμαινε υγεία.
Ψωμί με βούτυρο...μέλι...μαρμελάδα....γλυκό κουταλιού....ζάχαρη
ήταν συνηθισμένο απογευματινό για τα παιδιά.
Οι φέτες ψωμιού ξεγυρισμένες από την οκαδιάρικη φρατζόλα σύνδρομο της Κατοχής τότε που κάθε άτομο είχε την δική του μερίδα και την φύλαγε σαν χρυσάφι.
Τα τσίγκινα άδεια κουτιά της Φυτίνης υπήρχαν και μέσα στο σπίτι και στην αυλή για γλαστράκι.
Άκουγες τότε στις μαγικές αυλές....
"...κυρά Μαρία να πάρω λίγο ζάχαρη;"
"...ξέρεις που θα την βρείς ...στο κουτί της Φυτίνης..."
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3kkgP9z
via IFTTT