[από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίο] Ο Γιώργος Δέλιος γεννήθηκε στη Βάβδο της Χαλκιδικής και πέρασε όλη τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ολοκλήρωσε τα εγκύκλια μαθήματα και έμαθε αγγλικά και γαλλικά. Παρακολούθησε μαθήματα στη νεοϊδρυθείσα τότε Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ως ακροατής. Υπήρξε πρόεδρος του παραρτήματος της Περιηγητικής Λέσχης στη Θεσσαλονίκη και ιδρυτικό μέλος του αθλητικού συλλόγου Άρης. Εργάστηκε ως υπάλληλος των σιδηροδρόμων, ως γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημαρχίας και ως διευθυντής προγράμματος της κρατικής ραδιοφωνίας της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1962-1977) και μετέπειτα επίτιμος πρόεδρος, καθώς επίσης πρόεδρος και μέλος επιτροπών σε θεατρικούς, λογοτεχνικούς και κινηματογραφικούς διαγωνισμούς. Τιμήθηκε με το Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Βραβείο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου.
Πέθανε από καρκίνο. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1930 με το θεατρικό μονόπρακτο έργο Μεσ’ από τις φλόγες και δύο χρόνια αργότερα δημοσίευσε το θεατρόμορφο κείμενο Νέοι κόσμοι και πήρε μέρος στην ίδρυση και τη σύνταξη του λογοτεχνικού περιοδικού Μακεδονικές Ημέρες. Είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις του σε περιοδικά και εφημερίδες της Θεσσαλονίκης. Τέσσερα χρόνια αργότερα εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, που είχε τίτλο Οι άνθρωποι που νοσταλγούν. Ακολούθησαν εκδόσεις μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ταξιδιωτικών κειμένων, λογοτεχνικών μεταφράσεων (έργων συγγραφέων που θαύμαζε και από τους οποίους επηρεάστηκε, όπως της Βιρτζίνια Γουλφ και του Μαρσέλ Προυστ) αλλά και δοκιμιακών και κριτικών έργων. Το λογοτεχνικό έργο του Γιώργου Δέλιου γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στα πλαίσια του κύκλου του περιοδικού Μακεδονικές Ημέρες, όπου εντάσσονται θεσσαλονικείς συγγραφείς που καλλιέργησαν συστηματικά το είδος του εσωτερικού μονολόγου στη μεσοπολεμική πεζογραφία μας (όπως ο Στέλιος Ξεφλούδας). Ο Δέλιος ακολούθησε επίσης το δρόμο της εσωστρεφούς, χαλαρά δομημένης και συγκινησιακά φορτισμένης γραφής με έντονη ποιητική διάσταση, συχνά ωστόσο παρεξέκλινε προς μια πιο «προσγειωμένη» λογοτεχνική έκφραση, στρέφοντας το βλέμμα του προς τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό περίγυρο των ηρώων του.
Εργογραφία
Πεζογραφία : Οι άνθρωποι που νοσταλγούν. Θεσσαλονίκη, 1934. / Στα ίχνη του άγνωστου Θεού· Μυθιστόρημα. Θεσσαλονίκη, έκδοση του περ. Μακεδονικές Ημέρες, 1937. / Μουσική δωματίου. Θεσσαλονίκη, έκδοση του περ. Κοχλίας, 1947. / Οικογένεια. Θεσσαλονίκη, 1957. / Ο ήλιος και τ’ αστέρια. Θεσσαλονίκη, 1965. / Κασσανδρινή ακτή. Θεσσαλονίκη, 1967. / Δοκιμασία. Θεσσαλονίκη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, 1969. / Γράμματα από την Αμερική. Θεσσαλονίκη, έκδοση του περ. Νέα Πορεία, 1970. / Η συνάντηση και άλλες ιστορίες του καιρού μας. Θεσσαλονίκη, έκδοση του περ. Νέα Πορεία, 1976.
Μελέτες - Δοκίμια : Το σύγχρονο μυθιστόρημα· Δοκίμιο. Θεσσαλονίκη, 1939. / Δυο αγγλίδες πεζογράφοι · (Virginia Woolf και Katherine Mansfield)· Δοκίμια και μεταφράσεις. Αθήνα, Φέξης, 1963. / Ο μυθιστοριογράφος και ο αισθητικός του κόσμος - Το διήγημα. 1972. / Φυσιογνωμίες του ξένου έντεχνου λόγου. Θεσσαλονίκη, έκδοση της Νέας Πορείας, 1974. / Απομνημονευματογράφοι της Εθνεγερσίας. Θεσσαλονίκη, Νέα Πορεία, 1975. / Επιλογή· Δοκίμια και μελετήματα. Θεσσαλονίκη, εκδόσεις Νέας Πορείας, 1978.
Μεταφράσεις : Cambardella Emm., Ο ποδοσφαιριστής. 1930.
Θέατρο : Νέοι κόσμοι. 1932.
from anemourion https://ift.tt/3iy7fwh
via IFTTT