[από το «Ιστορικό λεύκωμα 1973», εκδ. Η Καθημερινή, 1998] Από τις 4 Οκτωβρίου η Ελλάδα εισέρχεται επίσημα σε προεκλογική περίοδο, καθώς δημοσιεύεται η Συντακτική Πράξη που ορίζει τη 17η Νοεμβρίου ως ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών και διευκρινίζει ότι το δημοψήφισμα για το πολιτειακό θα διεξαχθεί μέσα σε διάστημα 45 ημερών μετά τις εκλογές, δηλαδή το αργότερο ώς τις 2 Ιανουαρίου του 1975. Εξαρχής ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής
δίνει τον γενικό τόνο της εκλογικής αναμέτρησης, προσδιορίζει τους ρυθμούς και τα όριά της, τους τυπικούς αλλά και τους άγραφους κανόνες της. Οι πρώτες αντιδράσεις των πολιτικών αρχηγών εστιάζονται στην ίδια την ημερομηνία των εκλογών. Ο Ανδρ. Παπανδρέου θεωρεί πως η επιλογή αυτή είναι «ασέβεια προς τη μνήμη των θυμάτων» του Πολυτεχνείου. Αντίθετα, η κυβέρνηση υποστηρίζει πως η σύμπτωση εκλογών και
πρώτης επετείου αποτελεί το καλύτερο μνημόσυνο για τους πεσόντες του 1973. Εντονη είναι και η αντίδραση της Αριστεράς, καθώς και του Ε. Μαύρου, που επανειλημμένα είχε ζητήσει αναβολή των εκλογών. Τέσσερις είναι οι μεγάλες παρατάξεις που κατέρχονται στις εκλογές, οι οποίες διεξάγονται με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής: το νεοσύστατο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) υπό τον Κ.
Καραμανλή, η Ενωση Κέντρου/Νέες Δυνάμεις (ΕΚ-ΝΔ, ένα ενιαίο κόμμα που σχηματίστηκε με τη συνένωση της Ενωσης Κέντρου και των «Νέων Δυνάμεων» του I. Ζίγδη), το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) με αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου και, τέλος, ο συνασπισμός κομμάτων ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στον οποίο επίσημα συμμετέχουν το ΚΚΕ και η ΕΔΑ, μέσω της οποίας συμμετέχει και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Εξαρχής καθίσταται σαφής η επιδίωξη του Κ. Καραμανλή να συγκεντρώσει ισχυρή πλειοψηφία. «Με φέρατε εδώ στις 24 Ιουλίου για να σώσω τον τόπο που εκινδύνευε», λέει στην προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ στην πλατεία Συντάγματος. «Αλλά αν δεν πρόκειται να μου δώσετε μεγάλη πλειοψηφία, που μου χρειάζεται για να ολοκληρώσω την αποστολή μου, τότε γιατί με φέρατε;» Είναι
εμφανέστατο ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως των αισθημάτων που έτρεφε προς τον Κ. Καραμανλή προδικτατορικά, τώρα τον θεωρεί αναντικατάστατο στην πορεία πραγματικής αποκατάστασης της δημοκρατίας, πόσο μάλλον που υπάρχει και μια διάχυτη ανασφάλεια, καθώς ο κολασμός των πρωταίτιων της δικτατορίας και η «αποχουντοποίηση» δεν έχουν ολοκληρωθεί και όλα είναι ανοιχτά. Τα αισθήματα αυτό κυριαρχούν και σε τμήματα της παραδοσιακής Αριστερός, όπως επιβεβαιώνεται και από τις δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος υποστηρίζει δημοσίως ότι το δίλημμα είναι «Καραμανλής ή τανκς». Η ΕΚ-ΝΔ εστιάζει την προεκλογική της εκστρατεία στο πολιτειακό, στην ανάγκη για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων της κυπριακής τραγωδίας και για αποφυγή του «μονοκομματικού κράτους της Δεξιάς», ενώ το ΠΑΣΟΚ διατείνεται ότι στις εκλογές αυτές «κρίνεται η οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας» και οι ενθουσιώδεις οπαδοί του φωνάζουν: «Στις 18 σοσιαλισμό»! Η Ενωμένη Αριστερά, που αντιμετωπίζει έντονα εσωτερικά προβλήματα ενότητας και συνοχής, επισημαίνει ότι το πρόβλημα της εξουσίας δεν έχει λυθεί, «αφού ο στρατιωτικός, αστυνομικός και διοικητικός μηχανισμός είναι σε σημαντικό βαθμό ανέπαφος». Η προεκλογική περίοδος είναι ζωντανή αλλά χωρίς ακρότητες. Οι ανοιχτές συγκεντρώσεις των μεγάλων κομμάτων, με εξαίρεση ίσως της ΕΚ-ΝΔ, είναι εντυπωσιακές σε όγκο και παλμό. Δυναμική και οργανωμένη είναι παντού η παρουσία της νεολαίας, της οποίας ωστόσο ένα μεγάλο μέρος στερείται του δικαιώματος ψήφου. Ανυπέρβλητου κάλλους είναι η συγκέντρωση του αρχηγού του φιλοχουντικού κόμματος της ΕΔΕ Π. Γαρουφαλιά, του τέως υπουργού Αμυνας του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε παίξει θεμελιώδη ρόλο στις αυλικές μεθοδεύσεις ανατροπής του νόμιμου πρωθυπουργού της χώρας. Οι χιλιάδες «αντιφρονούντες» οπαδοί του τον υποδέχονται με πλακάτ και συνθήματα όπως «ΝΑΤΟ, CIA, ευτυχία» και «Πήδα κάτω, αρχηγέ». Η γελοιοποίηση και η μαζική αποδοκιμασία του Π. Γαρουφαλιά φανερώνουν ότι τα πολιτικά υπολείμματα της χούντας δεν έχουν κανένα λαϊκό έρεισμα. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ανακοινώνεται η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το πολιτειακό, εκτοπίζονται στην Τζιά οι πρωταίτιοι της δικτατορίας, διεξάγονται με υποδειγματική τάξη οι πρώτες μετά την επιβολή της δικτατορίας φοιτητικές εκλογές και ολοκληρώνονται οι δύο παράλληλες δικαστικές έρευνες για ποινικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας - τη σφαγή του Πολυτεχνείου και τους βασανισμούς. Κοντολογίς, οι θεσμοί σταδιακά αποκαθίστανται και η κάθαρση φαίνεται να προχωρεί, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση ότι ο Κ. Καραμανλής έχει τη θέληση και το σθένος να οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία και ταυτόχρονα αναιρεί τους ισχυρισμούς των πολιτικών του αντιπάλων περί του αντιθέτου. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Νοεμβρίου, που διεξάγονται μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες ηρεμίας και ευπρέπειας, αποτελούν προσωπικό θρίαμβο του Κ. Καραμανλή: 54,37% για τη Νέα Δημοκρατία, 20,42% για την ΕΚ-ΝΔ, 13,58% για το ΠΑΣΟΚ και 9,45% για την Ενωμένη Αριστερά. Η ΝΔ συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη πλειοψηφία που είχε σημειώσει μεταπολεμικά οποιοδήποτε κόμμα στην Ελλάδα, ενώ η Αριστερά υφίσταται καθίζηση, αφού για πρώτη φορά κατέρχεται κάτω του 10%. Στις πρώτες μετεκλογικές δηλώσεις του, ο Κ. Καραμανλής επισημαίνει την ανάγκη συστράτευσης όλων των Ελλήνων «για την ομαλή και ήρεμη εξέλιξη του εθνικού μας βίου». Περιβεβλημένος με την πιο πλατιά λαϊκή εμπιστοσύνη, ο ηγέτης της ΝΔ αναδεικνύεται και πάλι κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
from anemourion https://ift.tt/2XLh1BB
via IFTTT