Aπολαύστε μια πτήση πάνω από το Νησί των Ονείρων ή Πεζονήσι στην Εύβοια, έναν τόπο με μεγάλες προοπτικές, που όμως χάθηκαν στην πορεία.
Μόλις δύο ώρες από την Αθήνα υπάρχει ένα άγνωστο, έρημο νησάκι με καταγάλανα, παραδεισένιο νερά, φαρδιές αμμουδιές, και ψηλά, καταπράσινα δέντρα.
Δίπλα στην Ερέτρια της Εύβοιας ένα μικρό νησάκι έγινε τη δεκαετία του '60 γνωστό ως «Νησί των Ονείρων» και προσέλκυε επισκέπτες από όλη την χώρα, που ήθελαν να απολαύσουν στιγμές ηρεμίας κοντά στην πλούσια βλάστηση.
Το πιο εντυπωσιακό με τον συγκεκριμένο εγκαταλειμμένο, σήμερα, παράδεισο είναι το γεγονός ότι μπορείς να φτάσεις στο νησί με τα πόδια, αφού είναι ενωμένο με μία μικρή λωρίδα γης με την Εύβοια. Γι' αυτό το λόγο το αποκαλούν και Πεζονήσι.
Το νησί μοιάζει με προέκταση του λιμανιού και οι παραλίες του είναι γαλανές και πεντακάθαρες. Πριν από 3 δεκαετίες στο Πεζονήσι λειτουργούσε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και πολλά εστιατόρια, αλλά εδώ και πολλά χρόνια οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί για γραφειοκρατικούς λόγους.
Παρόλο αυτά, όποιος θέλει μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί, να περπατήσει και να απολαύσει το μπάνιο σε πεντακάθαρα, παρθένα νερά.
H ιστορία του
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 το Πεζονήσι αποτελούσε έναν πόλο έλξης για επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Μετά την μεταπολίτευση και κατόπιν διαγωνισμού, η έκταση δόθηκε προς αξιοποίηση στην εταιρεία Rest Club AE, η οποία επένδυσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον εξοπλισμό.
Γύρω στο 2008 όμως η εταιρεία παρέδωσε το ακίνητο ύστερα από έξωση του Δήμου Ερέτριας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο μισθωτής έφυγε διότι αποδείχθηκε ότι δεν είχε προηγηθεί δημόσιος διαγωνισμός και ουσιαστικά έγινε απευθείας ανάθεση με ενοίκιο 100.000 ευρώ το εξάμηνο.
Από το 2008 το ακίνητο βρίσκεται στα αζήτητα, ενώ μία πρόταση για αξιοποίηση του νησιού που έκανε ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Λάμπρος Αγγελόπουλος, «μάγκωσε» στην απίστευτη γραφειοκρατία και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ του δήμου και της ΕΤΑΔ, η οποία τελικά το 2012 απαγόρευσε να προχωρήσουν σε διαδικασίες αξιοποίησης χωρίς την άδεια της. Ετσι το νησί παραμένει αναξιοποίητο.