Η τάφρος Λαµίας (γνωστή και ως Γερµανική τάφρος), η οποία κατασκευάστηκε το 1944, αποτελεί ένα σηµαντικά αντιπληµµυρικό έργο στην περιοχή το οποίο κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς επί κατοχής. Ακολουθεί τη γραµµή των χαµηλών υψοµέτρων ανάµεσα στο Λειανοκλάδι και στη Νέα Εθνική Οδό, και αφού διασχίσει την περιοχή του αρδευτικού δικτύου Ανθήλης – Μεγάλης Βρύσης εκβάλλει στο Μαλιακό Κόλπο, ακολουθώντας πορεία παράλληλη µε τη νέα κοίτη του Σπερχειού.
Η τάφρος Λαµίας αποχετεύει τα νερά των κατακλύσεων που προκαλούν οι υπερχειλίσεις του Σπερχειού στη χαµηλή περιοχή της κοιλάδας του (µετά το χωριό Κοµποτάδες), και ταυτόχρονα δέχεται τα πληµµυρικά νερά από τους βορινούς λόφους, και κυρίως από τη λεκάνη του χειµάρρου Ξηριά Λαµίας. Η τάφρος, στα τµήµατα όπου δεν έχει ολοκληρωθεί η διευθέτηση, έχει πλάτος 10m, βάθος 1.5 m και παροχετευτικότητα 30 m3/s.
πηγή: Υδρολογική μελέτη λεκάνης Σπερχειού (ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ)
Η υδρολογική µελέτη εκπονήθηκε από τους ∆. Κουτσογιάννη, ∆ρ Μηχανικό, Επ. Καθηγητή ΕΜΠ,
Ν. Μαµάση, ∆ρ Μηχανικό, και Α. Ευστρατιάδη, ∆ιπλ. Μηχανικό
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΟΣ kaliterilamia.gr
ΘΕΜΑ:
ΙΣΤΟΡΙΑ