Μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών: «Η διακονία σου να είναι: Ἔρχου καὶ ἴδε»

Με την χαρά της χειροτονίας ενός νέου κληρικού εορτάσθηκε στην καθέδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος η Κυριακή της Ορθοδοξίας και η Εορτή της Συνάξεως πάντων των εν Φθιώτιδι Αγίων, η οποία μεταδόθηκε απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.

          Σύμφωνα με τη νέα ΚΥΑ εντός του Ναού παρέστησαν 20 άτομα,  ενώ πριν την έναρξη της Ακολουθίας του Όρθρου, τόσο ο Σεβασμιώτατος, όσο οι Ιερείς, οι Ιεροψάλτες και το βοηθητικό προσωπικό υπεβλήθησαν σε Rapidtest, τα αποτελέσματα των οποίων ήταν αρνητικά.

          Στην ομιλία του ο π. Ηρωδίων με πολύ συγκίνηση έκανε ένα νοητό ταξίδι στους σταθμούς εκείνους της ζωής του, οι οποίοι και διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο για την απόφαση της ολοκληρωτικής του αφιερώσεως στον Αμπελώνα του Κυρίου και με λόγια καρδιάς ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο κ. Συμεών, στο πρόσωπο του οποίου, ο πόθος του για την ιερωσύνη βρήκε την έμπνευση και ολοκλήρωση του. Για τον χειροτονητήριο Λόγο του π. Ηρωδίωνος πατήστε εδώ).

          Ο Σεβασμιώτατος αντιφωνώντας τον λόγο του π. Ηρωδίωνος, με πατρικά λόγια καρδιάς, σκιαγράφησε την προσωπικότητά του και απαρίθμησε μερικά από τα τάλαντα με τα οποία ο Θεός τον προίκισε, υπογραμμίζοντας κυρίως τα χαρίσματα της ταπεινότητος, της σεμνότητος και της ανιδιοτελούς αγάπης, με τα οποία καλούνται να διακονούν ανεξαιρέτως όλοι οι κληρικοί και όλοι οι χριστιανοί, ιδιαίτερα σε αυτήν την δύσκολη και πρωτόγνωρη περίοδο την οποία ζούμε.

          Χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:

          «Ιερολογιώτατε υποδιάκονε π. Ηρωδίωνα, με ιδιαίτερη προσοχή άκουσα το λόγο σου και ταξίδεψα μαζί σου το  ταξίδι του Ιωνά, σε αυτό το ταξίδι της ζωής σου και όπως πολύ σωστά είπες, σήμερα ξεκινάει ένα νέο ταξίδι, σήμερα μία νέα αρχή, μία νέα αφετηρία σε μία ημέρα ιστορική για πολλούς λόγους. Πρώτον διότι εορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, δεύτερον διότι εορτάζουμε τη σύναξη πάντων των Φθιωτών Αγίων, πρώτος εκ των οποίων τυγχάνει ο Άγιος ο οποίος έλαβες το όνομα χθες το βράδυ κατά την μοναχική σου κουρά και τρίτον, διότι αυτά τα μοναδικά γεγονότα της ζωής σου τελεσιουργούνται εν καιρώ πανδημίας, εν καιρώ ανελευθερίας, εν καιρώ σκλαβιάς, που αμφισβητούνται  και τίθενται υπό διαπραγμάτευση πράγματα, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αυτονόητα και να ξέρεις ότι η αρχή της αμφισβήτησης των θεσμών  ακόμα καν δεν ξεκίνησε.

          Θα ζήσεις στην περίοδο της διακονίας σου και της ιερωσύνης σου πρωτόγνωρες καταστάσεις, τέτοιες που ούτε καν μπορούν να τις υπολογίσουν οι επικοινωνιολόγοι αυτού του κόσμου,  οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και της δημόσιας εικόνας, αυτοί οι οποίοι αποφασίζουν με βάση τις περιστάσεις των καιρών και ενίοτε εντός της ίδιας ημέρας με αντιφατικό ή διαφορετικό ή πολύχρωμο τρόπο. Θα ζήσεις όμως μία μεγάλη αλήθεια μέσα σε αυτόν το μεταβαλλόμενο κόσμο,  την αλήθεια της πίστης, την αλήθεια της Εκκλησίας, την αλήθεια της Ορθοδοξίας. Τα πάντα γύρω σου μπορεί να αλλάζουν, τα πάντα γύρω σου μπορεί να τα δεις να καίγονται και να γκρεμίζονται, αλλά η αγάπη του Χριστού και η αλήθεια του Χριστού δεν καταποντίζεται, δεν γκρεμίζεται, γιατί δεν είναι ένα σχήμα αυτού του κόσμου, δεν είναι ένα κατασκεύασμα αυτού του κόσμου και αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα και σε επίπεδο οντολογίας και σε επίπεδο ιστορίας και σε επίπεδο θεολογίας. Η Εκκλησία γνώρισε απίστευτες  καταστάσεις μέσα στο ιστορικό της διάβα,  διωγμούς ανελέητους, γνώρισε Νέρωνες και Διοκλητιανούς, γνώρισε και εποχές ελευθερίας. Γνώρισε αιώνες σκλαβιάς, Τουρκοκρατίας, Οθωμανοκρατίας, γνώρισε διαφωτισμούς, ρεύματα ιδεολογικά, γνώρισε καθεστώτα του Ανατολικού μπλοκ του "ανύπαρκτου … ισμού” .... . Γνώρισε πολλά η Εκκλησία και για αυτό δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, δεν έχει να δειλιάσει σε τίποτα, γι' αυτό η Εκκλησία μπορεί να συζητά με κάθε εποχή, μπορεί να διαλέγεται με κάθε άνθρωπο,  μπορεί να συζητά με τους πάντες, μπορεί να προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, μπορεί να αντέχει σε κάθε περίσταση και σε κάθε δυσκολία και οι μέρες που θα ξημερώσουν, όταν θα περάσει αυτή η δυσκολία, θα αποδείξουν του λόγου του αληθές αυτών τα οποία σου καταθέτω.

          Αυτό όμως που θα πρέπει να θυμάσαι, αγαπητέ μου αδελφέ π. Ηρωδίωνα, είναι ότι οι άνθρωποι του Θεού και ιδιαίτερα οι Κληρικοί,  σε όποιες περιστάσεις και αν ζουν, είτε σε περιστάσεις ευκολίες, δόξας, θριάμβου, είτε σε περιστάσεις αδυναμίας, ήττας κατά κόσμον, ή δυσκολίας, καλούνται να παραμείνουν το ίδιο. Πιστοί μεν, ταπεινοί δε.

 Ο δικός μας  ο δρόμος, είναι ο δρόμος της σεμνότητας και της ταπεινότητας, γιατί είναι ο δρόμος της αγάπης, της προσφοράς και της θυσίας. Δεν συσχηματιζόμεθα με τα σχήματα αυτού του κόσμου,  αλλά υπηρετούμε τον άνθρωπο και τον διακονούμε, όποιες και αν είναι οι καταστάσεις. Να σέβεσαι τους πάντες, ακόμα και αυτούς που μπορεί να σε περιφρονήσουν,  ακόμα και αυτούς που μπορεί να σε λοιδορήσουν, ακόμα  και αυτούς που μπορεί να μην μπορέσουν να σε καταλάβουν ποτέ, ακόμα και αυτούς που θα σε παρεξηγήσουν,  σε όλους ανεξαιρέτως, θα τους απαντάς με αυτή την εκπληκτική επαναστατική πρόταση που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα: «Ἔρχου καὶ ἴδε». Αυτή είναι η απάντηση του Χριστιανού και του κληρικού. Αυτή είναι η απάντηση  την οποία θα στέλνεις πάντοτε στους ανθρώπους «Ἔρχου καὶ ἴδε». Ο Χριστιανός δεν απαντάει ούτε με κραυγές ούτε με ύβρεις, ούτε με εχθροπάθεια, ούτε με ανταρσία. Ο χριστιανός ζει την ειρήνη του Χριστού μέσα στην καρδιά του και πάντα απάντα με το «Ἔρχου καὶ ἴδε». Αυτό το «Ἔρχου καὶ ἴδε» σου απευθύνω και εγώ σήμερα. Έρχου στην Αγία Τράπεζα και ίδε την Δόξα του Θεού, τα μεγαλεία του Θεού. Χάρισε τον εαυτό σου σε αυτά τα μεγαλεία και δώρισέ τα στην αγάπη των αδελφών σου.

Σου έδωσε ο Θεός πολλά χαρίσματα,  αλλά πάνω από όλα όμως έχεις μάθει στη ζωή σου να διακονείς και μάλιστα να διακονείς ανιδιοτελώς, αφιλοκερδώς. Αυτή είναι η παρακαταθήκη, την οποία κομίζεις στο βιογραφικό σου πάνω στην Αγία Τράπεζα, η παρακαταθήκη της διακονίας και ο λόγος του Χριστού πάντοτε να σε συνοδεύει ό,τι όποιος θέλει να είναι μαθητής του Χριστού, καλείται να  είναι διάκονος όλων. Όποιος θέλει να είναι πρώτος, καλείτε να είναι δούλος πάντων». 

Λόγος εἰς χειροτονίαν διακόνου π. Ἡρωδίωνος Ρίζου

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας - Σύναξη Φθιωτῶν Ἁγίων (21/3/2021)

Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Λαμίας

 

Ἄν μεταφερθοῦμε νοερά, Σεβασμιώτατε Πατέρα καί ἐπίσκοπε τῶν καρδιῶν μας κ. Συμεών, τίμιον τοῦ Θεοῦ πρεσβυτέριον, ἱερά τοῦ Χριστοῦ διακονία, προσφιλέστατοι ἀδελφοί μου, λαέ τοῦ Θεοῦ ἡγαπημένε, τούτη τήν ἱερά μυσταγωγική ὥρα στίς στιγμές καί τό λατρευτικό σκηνικό τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, στίς μοναδικές ἐκεῖνες ὥρες καί δή στόν Ἑσπερινό τοῦ Ὑπερευλογημένου Σαββάτου, που τελεῖται μαζί μέ τήν Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, κατά τό πρωινό ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ὅπου ἀχνοφέγγει πλέον ἡ Ἀνάσταση καί πανηγυρίζουμε τήν πρώτη Ἀνάσταση, θά εὐφρανθοῦν οἱ ἀκοές μας καί θά συγκλονισθοῦν οἱ ὑπάρξεις μας ἀπό τό θεόπνευστο Παλαιοδιαθηκικό ἀνάγνωσμα τῆς Προφητείας τοῦ Ἰωνᾶ. Ἐκεῖ ἡ θεοκίνητος λύρα τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς χαρίζει προτύπωση τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέσα ἀπό τήν περιπετειώδη καί συγκλονιστική διαδρομή τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ.

Ἀναγινώσκουμε χαρακτηριστικά: «Ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός Ἰωνᾶν, τόν τοῦ Ἀμαθί λέγων∙ Ἀνάστηθι καί πορεύθητι εἰς Νινευΐ, τήν πόλιν τήν μεγάλην καί κήρυξον ἐν αὐτῇ» καί συνεχίζει μέ τήν αντίδραση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ ἀπέναντι στήν ξεκάθαρη ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός αὐτόν: «Και ἀνέστη Ἰωνᾶς τοῦ φυγεῖν εἰς Θαρσῖς ἐκ προσώπου Κυρίου». Ἀντέδρασε μέ ἀνυπακοή ὁ Προφήτης πρός τήν ἱερά ἐπιταγή τοῦ Θεοῦ νά ὑπάγει νά κηρύξει στήν ἁμαρτωλή Νινευΐ.

Ἔφυγε, προσπάθησε νά κρυφτεῖ, νά μήν ἐκτελέσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, διότι κλονίστηκε ἡ πίστη του πρός τήν ἀγάπη καί τήν πατρική ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου Σαββαώθ. Γι’ αὐτό καί πορεύθηκε πρός Θαρσῖς, πρός τήν Ἰβηρική χερσόνησο, τήν σημερινή Ἰσπανία, μόνο καί μόνο γιά νά μήν συστοιχηθεῖ στά ἐντάλματα τοῦ Θεοῦ. Καί τότε ξεκίνησε ἕνα ταξίδι δύσκολο, ὁδυνηρό, ἐπικίνδυνο. Τό πλοῖο στό ὁποῖο ἐπιβιβάσθηκε κινδύνευσε, καθώς «ἐγένετο κλύδων μέγας ἐν τῇ θαλάσσῃ, καί τό πλοῖον ἐκινδύνευε τοῦ συντριβῆναι». Σφοδρή θαλασσοταραχή ἐπληξε τόν πλοῦν, ὥστε ν’ ἀποφασίσουν νά ρίξουν κλήρους γιά νά διακριβώσουν ποίου ἡ κακία εὐθύνεται γιά τό μέγα κακό τῆς θαλάσσης.

Καί ἐνῶ ὁ Ἰωνᾶς ἔρεγχε, κοιμόταν ἀρχικά ἄνετα στό ἀμπάρι τοῦ πλοίου, μή ἔχων συναίσθηση τοῦ κινδύνου, τόν κινητοποίησαν οἱ ἐπιβαίνοντες στό πλεούμενο. Καί ὁ κλήρος ἔπεσε στόν Ἰωνᾶ. Τότε τούς ἐξήγησε μπροστά στήν ἀπορία τους ποιός εἶναι καί τί ἔχει κάνει. «Δοῦλος Κυρίου εἰμί ἐγώ, καί Κύριον τόν Θεόν τοῦ οὐρανοῦ ἐγώ σέβομαι». Ὅλοι ἀντιλήφθηκαν «ὅτι ἐκ προσώπου Κυρίου ἥν φεύγων», ὅτι προσπαθοῦσε νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν Θεό. Καί μπροστά στήν ἀπορία τους τί νά κάνουν γιά νά σταματήσει ὁ κλυδωνισμός τῆς θάλασσας, ἄκουσαν τήν συγκλονιστική προτροπή τοῦ ἴδιου τοῦ προφήτη νά τούς λέγει: «ἄρατε με καί ἐμβάλετε με εἰς τήν θάλασσαν». Νά τόν θυσιάσουν, ὡς ἄλλη σπονδή, γιά νά κατευνάσουν τήν δαιμονιώδη θαλασσοταραχή. Ὄντως τόν ἔριξαν καί ἀμέσως «ἔστη ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ σάλου αὐτῆς», σταμάτησε ἡ τρικυμία!

Τότε ἦταν πού ὁ Θεός, ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν προσέταξε ἕνα μεγάλο κῆτος νά καταπιεῖ τόν Ἰωνᾶ, μέσα στήν κοιλιά τοῦ ὁποίου ἔμεινε τρεῖς ἡμέρες καί τρεῖς νῦκτες, μέ τόν προφήτη νά ἀναφωνεῖ προσευχόμενος: «ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου πρός σέ, Κύριε ὁ Θεός μου», μέχρι τό κῆτος κατ’ εντολήν τοῦ Θεοῦ νά τόν εκβάλει εἰς τήν ξηράν.

Βέβαια τό ταξίδι τοῦ Ἰωνᾶ πέρασε καί ἀπό ἄλλες περιπέτειες, μέχρι νά ἐκτελέσει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί νά ἐκπληρώσει τήν μεγαλειώδη ἀποστολή του∙ νά κηρύξει μετάνοια στόν λαό τῆς Νινευή καί τότε συγκινημένος ἀπό τήν ἀληθινή μεταστροφή τῶν πολιτῶν τῆς πόλης ἐκείνης, ἀλλά καί ἀπό τήν μοναδική ἀγάπη τοῦ Κυρίου τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς νά μεγαλύνει τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Κάθε φορά, πού αὔτή ἡ συγκλονιστική διήγηση, Ἅγιε Ποιμενάρχα μας, ἔρχεται μπροστά στό νοῦ καί τήν καρδιά μου ρίγη συγκινήσεως πλημμυρίζουν τήν ὕπαρξη μου! Ἕνα ἱερό δέος μέ καταλαμβάνει! Καί τοῦτο διότι φυσικός ἀναπηδᾶ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου ὁ παραλληλισμός αὐτοῦ τοῦ δύσβατου ταξιδίου τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ μέ τόν δικό μου δρόμο καί πορεία πάνω στήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος τοῦ παρόντος κόσμου. Μία πορεία, πού ξεκίνησε ἀπό δῶ, τήν καρδιά τῆς ἡρωϊκῆς, ἁγιοτόκου καί ἱστορικῆς Ρούμελης, τήν Λαμία πρίν ἀπό τεσσαράκοντα ἀκριβῶς ἔτη. Ἕνας δρόμος πού ἄρχεται ἀπό μία ἐυλαβῆ, παραδοσιακή τρίτεκνη οἰκογένεια. Πού ὅμως δέν ἦταν στρωμένη μέ ροδοπέταλα, ἀλλά πολλᾶκις μέ ἀκάνθας καί τριβόλους. Μία οἰκογένεια, ὅπου οἱ εὐλαβεῖς γονεῖς μου, Νικόλαος καί Εὐαγγελία συνέστησαν μέ μοναδικό ἐφόδιο τήν πολύ ἀγάπη! Καί ὁ Θεός τούς χάρισε τρία τέκνα, τήν πρωτότοκη Βασιλική, τήν καλόκαρδη Σταυρούλα καί τόν «Βενιαμίν» Φώτιο, τά ὁποῖα ἀνέθρεψαν μέ ἀρχές, ἀξίες, διδάσκοντας πάνω ἀπ’ ὅλα τήν εὐγένεια, τόν σεβασμό στόν ὅποιο συνάνθρωπο, ἐχθρό ἤ φίλο, παρά τίς πληγές, τούς πόνους, τούς μόχθους καί τίς ἀγωνίες τῆς ζωῆς, πού ἄνθρωποι ἤ καταστάσεις καί ἀνηφοριές τούς ἔφεραν στό διάβα τους. Ὁριακές πολλές οἱ συνθῆκες καί οἱ ἀγῶνες σκληροί! Ἀκόμη ἐνθυμοῦμαι τήν ἀγωνία καί τήν πάλη τους νά μᾶς ἀναθρέψουν, ἀλλά καί τήν μέχρις αἵματος θυσία τους νά δώσουν στα παιδιά τους τά πάντα! Καί τά κατάφεραν! Εἶναι οἱ ἥρωες μας καί τους εὐχαριστῶ! Ἀλλά καί ἀργότερα, ὅταν ὁ μονάκριβος υἱός τους θέλησε νά ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στόν Θεό, μιά ἀφιέρωση πού τώρα βρίσκει τό πλήρωμά της, παρά τόν κατ’ ἄνθρωπον πόνο καί ἀποχωρισμό, ἔδωκαν ὁλόθυμα τήν εὐχή τους καί στάθηκαν δίπλα του ὡς πολύτιμοι ὑποστηρικτές καί συμβουλάτορες.

Τό ταξίδι βέβαια τοῦ νῦν Ἡρωδίωνος ὑποδιακόνου καί μοναχοῦ, πάλαι ποτέ Φωτίου, συνεχίστηκε. Τό οὐσιαστικό πνευματικό ταξίδι ἄρχεται ἀπό δῶ, τήν λεβεντογέννα Λαμία, ὅπου γαλουχήθηκα μέσα στίς κατηχητικές ὁμάδες καί συνάξεις νέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Μέ ἐπίσκοπο, ποιμένα καί Πατέρα πνευματικό ὅλων τῶν Φθιωτῶν, τόν μακαριστό προκάτοχο Σας, Σεβασμιώτατε, τόν πρό διετίας ἐκδημήσαντα εἰς οὐρανούς, Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Νικόλαο Πρωτοπαππᾶ. Ἦταν ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος, πού ὡς νέος γνώρισα! Δονοῦσε τίς χορδές τῆς ψυχῆς μου τό εὐλογημένο παράστημα του, ἡ ἐπισκοπική θεωρία του, ὁ στεντόρειος, ἀκραιφνής, παραδοσιακός, ἀκαινοτόμητος λόγος του, ἡ μελωδική του φωνή, πού διαπερνοῦσε τήν ὕπαρξη μου, ἰδίως κάθε Μεγάλη Παρασκευή στον Ἑσπερινό τῆς Ἀποκαθήλωσης, ὅταν ἔψαλλε τό μεγαλειωδέστατο: «Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἰμάτιον..». Πρώτη ἐμπειρία τοῦ Μυστηρίου τῆς εὐσπλαγχνίας, τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἔλαβα κάτω ἀπό τό πετραχήλι τοῦ ἀειμνήστου ἱεροκήρυκος Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀμβροσίου Ἀντωνάρα, τοῦ συνασκητοῦ τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος τοῦ Ἀγαθωνίτου. Ἔπειτα κοντά στόν πνευματικό τῶν ἐφηβικῶν χρόνων, τόν πρό ὁλίγων ἡμερῶν κοιμηθέντα Ἀρχιμανδρίτη π. Διονύσιο Χουρμουζιάδη, ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης, πού περιστασιακά διηκόνησε καί ἐνταῦθα στό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἕνα πνευματικό ἀσκητή, προσευχόμενο ἀδιαλείπτως, τηρητή τῶν θείων ἐντολῶν καί τῆς ὑπακοῆς, ἀλλά καί μέ πολύ, σφοδρή ἀγάπη γιά τά πνευματικά του τέκνα. Ἔνα κληρικό, πού ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μέ ἀξίωσε νά διακονήσω, νά συνεργαστώ μαζί του στόν τομέα τῆς νεότητος σ’ ἕνα ἀπό τούς ἑπόμενους σταθμούς τῆς ζωῆς μου, τά ἀγαπημένα Τρίκαλα, μέ τούς καλοκάγαθους κατοίκους καί τούς ὀξυδερκεῖς, πρόσχαρους νέους.

Σταθμός στήν ταπεινή αὐτή πορεία ἀποτέλεσε καί ἡ γνωριμία μου μέ τόν σεβαστό ἱεροκήρυκα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τόν Ἀρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Ζαφείρη, ὁ ὁποῖος μέ γαλούχησε πνευματικά, μού μετέδωσε τήν ἀγάπη γιά τήν ἱερωσύνη καί τήν ἱεραποστολή, μέ στήριξε σέ πολλά σκαμπανεβάσματα τῆς ζωῆς μου. Ἄλλωστε τό πρῶτο σκίρτημα στήν καρδιά μου, τόν πρῶτο καί αἰώνιο ἔρωτα γιά τό υψηλό ὑπούργημα τῆς ἱερωσύνης τό αἰσθάνθηκα ἐδῶ, σέ τοῦτο τόν περικαλλή Ἱερό Μητροπολιτικό μας Ναό, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στίς 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1998, κατά τήν χειροτονία τοῦ π. Σεραφείμ Ζαφείρη εἰς διάκονον. Ἔζησα παρόμοιο συγκλονισμό μ’ ἐκείνον, πού περιγράφει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἱατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας, ὅταν ἄκουσε τόν ἁγιογραφικό λόγο «ὁ μέν θερισμός πολύς οἱ δέ ἐργάται ὁλίγοι». Ἔκτοτε σέ κάθε χειροτονία διακόνου ἤ πρεσβύτερου ἀναβίωνα τόν ἴδιο ἱερό συγκλονισμό! Ὅσο κι ἄν περνούσαν τά χρόνια, ἀκόμη καί ὅταν ὁ πόθος σχεδόν ἔσβησε τά ἴδια αἰσθήματα πλημμύριζαν τήν ἱσχνή καί ἀδύναμη ὕπαρξη μου.

Τό ταξίδι συνεχίστηκε.. Πέρασε ἀπό τόπους πολλούς, εἶχε σταθμούς καί στάσεις ποικίλες. Στήν Ἀθήνα γιά τήν μητέρα τροφό Θεολογική Σχολή, ὅπου φοίτησα καί γνώρισα, ἐντρύφησα τό κατά δύναμιν τά ἱερά γράμματα, ἀλλά καί ἀργότερα πάλι στό κλεινόν ἄστυ, σέ ἄλλους τόπους, σύνολα, ἀνθρώπους, διακονίες ἱεραποστολικοῦ χαρακτήρα. Κατόπιν στήν πρώτη πόλη, ὅπου «ἄνοιξα τά φτερά μου» ἱεραποστολικά, στά εὐλογημένα Τρίκαλα, μέ τήν μοναχική αὔρα τῶν Μετεώρων. Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ βρέθηκα περιστασιακά στήν ἡρωοτόκο καί ἁγιόλεκτο νήσο τῆς Κρήτης, πού τελεῖ κάτω ἀπό τήν πρόνοια καί εὐλογία τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.  Ἀργότερα στήν Πελοπόννησο, στήν καρδιά της, τήν ἱστορική Τριπολιτσά, τήν μυρωδάτη καί θαλασσοφίλητη πόλη τῆς Καλαμάτας, κάτω ἀπό τήν σκέπη καί πλουσία πατρική ἀγάπη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου τήν εὐχή ἐξαιτοῦμαι μέ εὐλάβεια καί περισσό σεβασμό.

Ἔφτασε ὅμως καί ἡ στιγμή τοῦ κλυδωνισμοῦ! Τό πλοῖον τῆς ψυχῆς μου τραντάχτηκε, κατέστη «καρυδότσουφλο», κατά τήν λαϊκή ἔκφραση, άφημένο νά χτυπιέται ἀπό τήν μανία τῆς θάλασσας τῶν πειρασμῶν, τῶν ἀνάδελφων ἀδελφῶν, τῆς ἀπουσίας πατέρα, τῆς ἔλλειψης κατανοήσεως, τοῦ «παλαιοῦ ἀνθρώπου», ἀλλά καί τῆς ἐπηρείας τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως.  Τό καράβι χτύπησε στίς ξέρες τοῦ πελάγους! Πάλεψε, πόνεσε, πληγώθηκε! Ἔψαχνε λιμάνι σωτηρίας, ἀναδιάρθρωσης, θεραπείας!

Παρά ταῦτα ὅμως, ἀκόμη καί ὅταν ἡ ψυχή μέσα στήν πάλη της, προσπαθοῦσε ὡς ὁ Ἰωνᾶς νά φύγει ἀπό προσώπου Κυρίου ἤ ὡς ὁ Σαῦλος, «πού ἦταν σάν τόν κυνηγό, πού τόν ἔχει κατακυριεύσει μία ἀτελείωτη μανία γιά τό κυνήγι», ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει στό ὑπέροχο πόνημα του, «Παῦλος» ὁ ὀρθοδοξότατος στίς ἔννοιες ρωμαιοκαθολικός θελόγος Holzner, ἕνα κυνήγι τῶν ὁδῶν μακρᾶν τοῦ Θεοῦ, ἔνιωθε να καταδιώκεται ἀπό τήν προστασία, τήν φροντίδα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ἀπό τό λαγωνικό τοῦ Οὐρανοῦ», κατά τόν Ἄγγλο ποιητή Thomson, «τόν θεϊκό κυνηγό», γιά νά σώσει καί στηρίξει τήν χειμάζόμενη ψυχή μου, εἴτε μέ ἀνθρώπους φίλους, ἀδελφούς, ὅπως τόν Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο μας καί καθηγούμενο τῆς μονῆς τῆς μετανοίας μου, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Βλασίου Στυλίδος, π. Ἄγγελο Ἀνθόπουλο, τόν ἐξαίρετο κληρικό τῆς Μητροπόλεως μας Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Ἀτματζίδη, τον θεολόγο καί ἀδελφικό φίλο, κ. Δημήτριο Κεχαγιᾶ, , ἀλλά καί καταστάσεις θαυμαστές.

Καί τό ἀσφαλές, τό ὑπήνεμο λιμάνι εὑρέθη! «Ἐπίστρεψον ψυχή μου είς τήν ἀνάπαυσιν σου», βόησε στά κατάβαθα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ δι’ Ὑμῶν Σεβασμιώτατε, τόν ἐπίσκοπο τῶν καρδιῶν μας, τόν Καλό Ποιμένα, τόν Πατέρα μου τόν Πνευματικό, ὅπου ἀκούμπησα τά μύχια τῆς καρδιᾶς μου καί μέ ἀνεπαύσατε! Μέ στηρίξατε! Νιώθω ἱσχυρά τήν προστασία κάτω ἀπό τάς πτέρυγας τῆς ἀγάπης Σας! Ξυπνήσατε μέσα μου τόν σβησμένο πόθο γιά τό Ἅγιο Θυσιαστήριο, τήν ἁγία ἱερωσύνη! Μέ ἐμπνεύσατε, μοῦ δώσατε ὅραμα! Μέ ὁδηγήσατε μέσα ἀπό τό κλυδώνιον τῆς θαλάσσης καί τήν κοιλία τοῦ κήτους στήν Ἀνάσταση! Ἄν καί βρισκόμαστε μέσα στήν κατανυκτικότατη Μεγάλη Τεσσαρακοστή αἰσθάνομαι Πάσχα στήν ψυχή μου! Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό βάθους ψυχῆς!

Ἡ δική Σας στοργή, παρουσία, σεπτή καθοδήγηση μέ στηρίζει γιά τό ἑπόμενο ἱερό βῆμα, τήν εἴσοδο στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, νά διακονήσω εἰς τύπον ἀγγέλων παρά τῇ φοβερᾷ ταύτῃ τραπέζῃ τῶν προτεθειμένων καί ἁγιασθέντων δώρων! Τρέμω, δειλιῶ, φοβοῦμαι! Παρακαλῶ ὅμως τόν Θεόν νά μέ ἐλεήσει καί νά μ’ ἀξιώσει ταπεινά νά διακονήσω, «ζωννύμενος τό λέντιον τῆς διακονίας». Μοῦ ἔρχονται στό νοῦ μορφές ἱερές ἀπό τόν Πρωτομάρτυρα καί Ἀρχιδιάκονο Στέφανο, μέχρι καί τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας, τόν διάκονο κατά τήν Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού διηκόνησε τό δόγμα καί τήν ὑπεράσπιση τῆς ἀληθείας, ἔξω ἀπό τίς συνεδριάσεις τῆς Συνόδου, ὥστε οἱ θεολογικές του θέσεις νά καθορίσουν τήν κατάρτιση τῶν πρώτων ἄρθρων τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως, πού σήμερον κατά τήν εὔσημον ἡμέραν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας πανδήμως θά ὁμολογήσουμε!

Ἀναβιώνει ὅμως στό νοῦ καί τήν συνείδηση μου καί ἡ μαρτυρική μορφή τοῦ ἐθνομάρτυρος Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ ἐν Λαμίᾳ ὑπέρ πίστως καί πατρίδος θυσιασθέντος, εἰδικά φέτος πού ἑορτάζουμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἐθνική Παλιγγενεσία τοῦ Γένους μας! Μετέτρεψε τόν μελανό χιτώνα τοῦ τετιμημένου ράσου σέ πορφυροῦν αἱματωμένον ἱμάτιον, χύνοντας τό ἅλυκο αἷμα γιά τήν λευτεριά τῶν συμπατριωτῶν του!

Ἀλήθεια πῶς νά σταθῶ ὁ ἀνάξιος ἐγώ, ὁ ὅλος ἁμαρτίας ὑπάρχων παρά τῇ Ἁγίᾳ Τραπέζῃ;

Μόνον οἱ θεοπειθεῖς εὐχές Σας, Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ἡ καθοριστική παρουσία Σας καί ἡ πολύ Σας αγάπη μέ πείθουν νά τολμήσω!

«Τά περί ἐμοῦ τέλος ἔχει». Ὑποκέκλιμαι ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης νά παρασταθῶ ὅσον τό δυνατόν ὁλιγώτερον ἀναξίως ὡς ταπεινός διάκονος τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ἐξαιτούμενος τίς ἀκοίμητες πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἡρωδίωνος, συγγενοῦς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑνός ἐκ τῶν 70 Ἀποστόλων, ἐπισκόπου Νέων Πατρῶν, τοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φθίας, ἅμᾳ δέ καί φωτιστοῦ ἡμῶν,  οὗ τό ἅγιον ὄνομα ἔλαβα χθές, κατά τήν μοναχική μου κουρά! Ἐπικαλοῦμαι τίς εὐχές τοῦ πολυαρίθμου δήμου τῶν Φθιωτῶν Ἁγίων, ὧν τήν σύναξιν πανευλαβῶς ἅπαντα τά τέκνα τῆς Φθίας, ὅπου γῆς ἑορτάζομεν, περισσῶς δέ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Προυσιωτίσσης, τῆς Ἐφόρου καί Προστάτου μου παιδιόθεν!

Κύριε Πολεύσπλαγχνε καί Πολυέλεε αφήνομαι στό πέλαγος τῆς ἀπέραντης ἀγάπης Σου! Ἴλεώς μοι γενοῦ! Ὁδήγησον με ἐπί λιμένα θελήματός Σου, εἰς τόν λιμένα τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ αἰωνίου Παραδείσου! Ἀμήν!   

περισσότερες φωτογραφίες: https://flic.kr/s/aHsmUYhL1y

Δημοσίευση σχολίου

To kaliterilamia.gr σέβεται το δικαίωμα όλων των χρηστών να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους ωστόσο διατηρεί το δικαίωμα, να μην δημοσιεύει συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια. Έτσι όποια σχόλια, περιέχουν ακατάλληλα προς το κοινό χαρακτηριστικά θα αποσύρονται από τον ιστότοπο.

Νεότερη Παλαιότερη