Ελληνική Εριουργία στα Πατήσια στο Τέρμα εκεί στο γεφυράκι που περνούσε
το ρέμα....
Έτος ίδρυσης με την καταστροφή της Σμύρνης τότε που οι πρόσφυγες
που έφτασαν στον Πειραιά και μοιράστηκαν στις γειτονιές της Αθήνας.
Έφιαξαν τις παράγκες τους και προσπάθησαν να επιβιώσουν...
Πολλοί από αυτούς άντρες και γυναίκες έπιασαν δουλειά στην εριουργία
που φρόντισε να ανοίξει εκεί που υπήρχαν φτηνά εργατικά χέρια
όπως και στην Ν. Ιωνία άλλη προσφυγογειτονιά....
Σε αυτό το εργοστάσιο στα Πατήσια δούλευαν οικογένειες...
Ο θυρωρός στην πόρτα της εισόδου όπου ήταν και το καμαράκι του
χτυπούσε την σειρήνα για την έναρξη και την λήξη της εργασίας....
το ρέμα....
Έτος ίδρυσης με την καταστροφή της Σμύρνης τότε που οι πρόσφυγες
που έφτασαν στον Πειραιά και μοιράστηκαν στις γειτονιές της Αθήνας.
Έφιαξαν τις παράγκες τους και προσπάθησαν να επιβιώσουν...
Πολλοί από αυτούς άντρες και γυναίκες έπιασαν δουλειά στην εριουργία
που φρόντισε να ανοίξει εκεί που υπήρχαν φτηνά εργατικά χέρια
όπως και στην Ν. Ιωνία άλλη προσφυγογειτονιά....
Σε αυτό το εργοστάσιο στα Πατήσια δούλευαν οικογένειες...
Ο θυρωρός στην πόρτα της εισόδου όπου ήταν και το καμαράκι του
χτυπούσε την σειρήνα για την έναρξη και την λήξη της εργασίας....
Το βράδυ θα πήγαινε ο νυχτοφύλακας....
Μικρά τα μεροκάματα αλλά ποιός να μιλήσει ....πάλι καλά που υπήρχαν
και αυτά....
Το 1935 το εργοστάσιο πέρασε στα χέρια του Μποδοσάκη....
Την περίοδο εκείνη ξεκίνησε μια νέα περίοδος ανάπτυξης για την Ελληνική Εριουργία, η οποία τερματίστηκε οριστικά στα μέσα της δεκαετίας του '50.
Εικόνες .....
Από την μεγάλη πόρτα περνούσαν συνέχεια φορτηγά να φορτώσουν...
εριουργία.
Ζευγάρια γνωρίστηκαν στον χώρο της δουλειάς και παντρεύτηκαν...
Μιλούσαν με υπερηφάνεια για την δουλειά τους....την ποιότητα
των νημάτων που έφευγαν και στο εξωτερικό.
Είχαν σε κορνίζες φωτογραφίες με συναδέλφους τους στον χώρο
της δουλειάς.
Όλοι ήταν μια οικογένεια...
Ερήμωσε στην συνέχεια το εργοστάσιο....θα γίνει λένε μουσειακός χώρος
για την κλωστοϋφαντουργία.
Μικρά τα μεροκάματα αλλά ποιός να μιλήσει ....πάλι καλά που υπήρχαν
και αυτά....
Το 1935 το εργοστάσιο πέρασε στα χέρια του Μποδοσάκη....
Την περίοδο εκείνη ξεκίνησε μια νέα περίοδος ανάπτυξης για την Ελληνική Εριουργία, η οποία τερματίστηκε οριστικά στα μέσα της δεκαετίας του '50.
Εικόνες .....
Από την μεγάλη πόρτα περνούσαν συνέχεια φορτηγά να φορτώσουν...
Η διπλανή μικρότερη άνοιγε κάποιες φορές και η μαρίδα που έπαιζε
απ΄έξω πήγαινε κοντά να δεί τα μηχανήματα...τα καρούλια που τύλιγαν
το νήμα.
Τα χαλασμένα γινόντουσαν παιχνίδι...τους τα έδινε ο φύλακας
και τα έστηναν στην σειρά και τα χτυπούσαν από μακρυά με πέτρες.
Οι ηλικιωμένοι πρόσφυγες στην γειτονιά μιλούσαν με αγάπη για την εριουργία.
Ζευγάρια γνωρίστηκαν στον χώρο της δουλειάς και παντρεύτηκαν...
Μιλούσαν με υπερηφάνεια για την δουλειά τους....την ποιότητα
των νημάτων που έφευγαν και στο εξωτερικό.
Είχαν σε κορνίζες φωτογραφίες με συναδέλφους τους στον χώρο
της δουλειάς.
Όλοι ήταν μια οικογένεια...
Ερήμωσε στην συνέχεια το εργοστάσιο....θα γίνει λένε μουσειακός χώρος
για την κλωστοϋφαντουργία.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3u7JlxU
via IFTTT