Επικήδειος Λόγος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών στην Εξόδιο Ακολουθία του αειμνήστου Κωνσταντίνου Αργυρόπουλου, Διευθυντού Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Φθιώτιδος.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα αποχαιρετούμε για το ταξίδι της αιωνιότητος, ένα σπουδαίο άνθρωπο, ένα τρυφερό άνθρωπο, ένα γλυκό άνθρωπο, έναν οραματιστή άνθρωπο και πάνω από όλα ένα δάσκαλο, με όλη τη σημασία της λέξης δάσκαλος.
Αισθάνομαι συγκινημένος, που μέσα σε αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες, τελώ την Εξόδιο Ακολουθία του αγαπητού μου Κωνσταντίνου, ο οποίος με τίμησε με την αγάπη του, με την φιλία του. Στο λίγο καιρό που βρίσκομαι εδώ στη Φθιώτιδα, μου άνοιξε την καρδιά του, μοιράστηκε τους προβληματισμούς του για την παιδεία, για τη νεολαία, για τα παιδιά αυτού του τόπου, αλλά και για τη θέση που μπορεί να έχει η Εκκλησία και ο Μητροπολίτης και ο Επίσκοπος στην παιδεία, χαράζοντας δρόμους φωτεινούς για χάρη της νεολαίας και του μέλλοντος αυτής της περιοχής.
Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στο Θεό, που αξιώθηκα να γνωρίσω ένα τέτοιο άνθρωπο και σήμερα ενώπιον του σκηνώματός του, που ταλαιπωρήθηκε από τον ιό, είναι ένα θύμα αυτής της πανδημίας, σε μία δύσκολη μάχη, θέλω να του καταθέσω την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας, αλλά και κυρίως ένα ευχαριστώ από τα τόσα παιδιά, μικρά και μεγάλα, που αυτές τις ημέρες με πήραν τηλέφωνο, μου έστειλαν ένα μήνυμα, ένα ηλεκτρονικό μήνυμα και μου είπανε, ότι αυτός ο άνθρωπος, μας ευεργέτησε, μας αγάπησε, στάθηκε κοντά μας ως πατέρας και δάσκαλος και καταθέστε μία προσευχή και ένα κεράκι, εκ μέρους όλων μας.
Αυτό το κεράκι και αυτή την προσευχή καταθέτω σήμερα με πολύ σεβασμό στη μνήμη του, αλλά κυρίως στην παρακαταθήκη του και τολμώ να πω, ότι και με την τελευταία του ιδιότητα, που με επισκέφθηκε στο γραφείο μου, και είχαμε μία μακρά συνάντηση και συζήτηση, εν μέσω της πανδημίας, ότι ο αγαπητός αδερφός μας Κωνσταντίνος, είναι από αυτά τα πρόσωπα, τα οποία εφάρμοσαν στην ζωή τους, την παιδαγωγική αρχή, την οποία τόσο όμορφα αποτυπώνει ένας Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, το «φιλείν και φιλείσθαι», μεταξύ δασκάλου και μαθητή, δηλαδή την αγάπη ανάμεσα στο δάσκαλο και στον μαθητή, διότι αυτή είναι το εργαλείο της γνώσης.
Αυτή την αγάπη εισέπραξε, γιατί αυτή την αγάπη χάρισε. Αυτή την αγάπη εισπράττει και σήμερα και αυτή την αγάπη θα εισπράττει πάντοτε στις καρδιές των ανθρώπων, στις δικές σας πονεμένες καρδιές, αλλά και στη μνήμη αυτής της περιοχής και αυτής της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Εύχομαι πραγματικά να ξεκουραστεί στην αγκαλιά του Παραδείσου, στην αγκαλιά του Χριστού και εκεί τα οράματά του, να τα δει σαρκωμένα στη Θέα του Προσώπου του Χριστού μας.
Καλό ταξίδι και καλή αιωνιότητα εύχομαι και ζούμε με την ελπίδα και τη βεβαιότητα, ότι στην Ανάσταση των νεκρών και των ζώντων, θα συναντηθούμε και πάλι και θα συνεχίσουμε τις κουβέντες μας εκεί που τις αφήσαμε, για το καλό του κάθε ανθρώπου και κυρίως για να είναι η ζωή μας πάντοτε φωτεινή και πάντοτε γεμάτη από αγάπη και όραμα.
Αιωνία του η μνήμη.