Το προσωπικό ημερολόγιο ενός Λαμιώτη τσολιά από το Αλβανικό μέτωπο
Νύχτα 10 προς 11 Νοεμβρίου 1940
Το κουφάρι του άλλου Ιταλού εκεί μπροστά μας κατάχαμα! Άχνιζαν ακόμα τα αίματα στη χλαίνη του και γύρω του!. Ανατρίχιασα στο αντίκρισμα του, κάτω από το φως του φεγγαριού!. Ως τούτη τη στιγμή δεν είχα ξαναδεί σκοτωμένο! Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε!. Κρίμα το παιδί σκέφτηκα. Ήταν δεν ήταν 25 χρόνων το Ιταλόπαιδο!
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 1940
Ο πόλεμος μας άλλαξε όλους. Όχι πως μας έκανε ανδρείους. Δύσκολο να γίνει παραδεκτό ότι υπάρχει ανδρεία, με τη μορφή μάλιστα που τη θέλουν όσοι πασχίζουν να ωραιοποιήσουν τον πόλεμο. Ο φόβος κυριαρχεί στον καθένα. Όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχει και ο φόβος. Άλλος τον δείχνει λιγότερο, άλλος περισσότερο και ασφαλώς μερικοί διόλου. Αυτούς τους τελευταίους, τους ονομάζουμε τολμηρούς, ανδρείους, ήρωες!
ΘΕΜΑ:
ΙΣΤΟΡΙΑ