 |
| Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα" 14/10/1963 |
Τέρμα Πατησίων χειμερινό σινεμά ΑΡΜΟΝΙΑ δίπλα στον θερινό ΚΑΜΕΛΙΑ
δεν υπάρχουν σήμερα.
Τρείς ώρες η παραπάνω ταινία...χόρταινες δράση αγωνία...χειροκρότημα στους δικούς μας.
Σιγά τον πασατέμπο...σε σκούνταγε ο πισινός σου ...
Διάλειμμα ολίγων λεπτών...
το παιδί με την άσπρη μπλούζα και τον ταβλά....σάμαλι...παστέλι κώκ....
Δεν επιτρέπεται ο πασατέμπος...πινακίδα...τον αγόραζες απ'έξω από τον πασατεμπά
με το καροτσάκι με την ασετυλίνη και τον έμπαζες στην ζούλα.
Σχόλαγε η απογευματινή περίμενες στο ταμείο ουρά....ρωτούσες αυτούς που έβγαιναν..
καλό; ....ωραίο.
Αν σε έβγαζε το χαρτζιλίκι για περαιτέρω κρεπάλη με την παρέα
ντουγρού για τον Καρλή απέναντι από τον Άγιο Λουκά πάντα
στην Πατησίων για μπιφτέκι με πατάτες και ατομική μπύρα.
Τι παραπάνω είχε από εσένα ο Άνακτας τότε αν συμπλήρωνες το βραδυνό
με ένα εκμέμ στην ΧΑΡΑ από τα χέρια του κυρίου Νίκου
από την Πόλη που θα σου έδινε και κάτι στο χαρτί για το σπίτι
καθ'ότι φίλος της οικογένειας;
Τίποτα...βάσανα είχε Αυτός όπου πήγαινε ήταν με συνοδεία ...δεν γνώριζε
την αξία του χρήματος...την χαρά της ανέχειας....το τέλος του μήνα
που το κουτί του Λουμίδη δηλαδή το ταμείο του σπιτιού είχε λειψό το νοίκι.
Χάρηκα τελευταία όταν κάποιος αναγνώστης της ιστοσελίδας
βρήκε από τα συμφραζόμενα ότι φοιτήσαμε τα ίδια χρόνια στο ίδιο γυμνάσιο.
Μου θύμισε τους καθηγητές...του θύμισα και εγώ...πάντα μέσω της
τεχνολογίας.....
Κάποιος θα πεί....μα γιατί δεν βρίσκεστε...να θυμηθείτε τα παλιά....να τα πείτε...
Μου έχει ξανατύχει και με άλλους αναγνώστες....
Δεν το αποφασίζω...πιστεύω ότι δεν θα μου έκανε καλό.
Μου έρχεται στο στόμα το τραγούδι ..."βλέπω στον καθρέφτη τον καιρό
τον κλέφτη να μου κλέβει την ζωή..."
δεν μου αρέσει με μελαγχολεί....
Αισθάνομαι καλύτερα έτσι με τις μνήμες των μαγικών παιδικών χρόνων.
Αν σε έβγαζε το χαρτζιλίκι για περαιτέρω κρεπάλη με την παρέα
ντουγρού για τον Καρλή απέναντι από τον Άγιο Λουκά πάντα
στην Πατησίων για μπιφτέκι με πατάτες και ατομική μπύρα.
Τι παραπάνω είχε από εσένα ο Άνακτας τότε αν συμπλήρωνες το βραδυνό
με ένα εκμέμ στην ΧΑΡΑ από τα χέρια του κυρίου Νίκου
από την Πόλη που θα σου έδινε και κάτι στο χαρτί για το σπίτι
καθ'ότι φίλος της οικογένειας;
Τίποτα...βάσανα είχε Αυτός όπου πήγαινε ήταν με συνοδεία ...δεν γνώριζε
την αξία του χρήματος...την χαρά της ανέχειας....το τέλος του μήνα
που το κουτί του Λουμίδη δηλαδή το ταμείο του σπιτιού είχε λειψό το νοίκι.
Χάρηκα τελευταία όταν κάποιος αναγνώστης της ιστοσελίδας
βρήκε από τα συμφραζόμενα ότι φοιτήσαμε τα ίδια χρόνια στο ίδιο γυμνάσιο.
Μου θύμισε τους καθηγητές...του θύμισα και εγώ...πάντα μέσω της
τεχνολογίας.....
Κάποιος θα πεί....μα γιατί δεν βρίσκεστε...να θυμηθείτε τα παλιά....να τα πείτε...
Μου έχει ξανατύχει και με άλλους αναγνώστες....
Δεν το αποφασίζω...πιστεύω ότι δεν θα μου έκανε καλό.
Μου έρχεται στο στόμα το τραγούδι ..."βλέπω στον καθρέφτη τον καιρό
τον κλέφτη να μου κλέβει την ζωή..."
δεν μου αρέσει με μελαγχολεί....
Αισθάνομαι καλύτερα έτσι με τις μνήμες των μαγικών παιδικών χρόνων.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3fpWrP1
via IFTTT