ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ | 1907 — 1935 Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1907 στη κωμόπολη Πρώτη — παλαιότερη ονομασία Κιούπκιοϊ της Ανατολικής Μακεδονίας, πενήντα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τις Σέρρες. Αφού φοίτησε, ως μαθητής, μετά την Πρώτη, στη Νέα Ζίχνη και τις Σέρρες, ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα και ενεγράφη στη Νομική Σχολή το Νοέμβριο του 1925. Μετά την αποφοίτηση του από το Πανεπιστήμιο και την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, άσκησε ενεργά, από το 1931 στις Σέρρες, το δικηγορικό λειτούργημα.
1935 — 1946 Η πολιτική σταδιοδρομία του άρχισε το 1935 όταν εξελέγη βουλευτής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος. Θα επανεκλεγεί στη πρώτη θέση κατά την αμέσως επόμενη εκλογική αναμέτρηση τον Ιανουάριο του 1936. Η επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, λίγους μήνες αργότερα, το οποίο μάταια πολλές φορές του πρότεινε να συνεργαστεί μαζί του και στη συνέχεια, η εχθρική κατοχή, θα αναστείλουν για μια δεκαετία την κοινοβουλευτική σταδιοδρομία που ο κ. Καραμανλής είχε εγκαινιάσει ελπιδοφόρα σε ηλικία μόλις είκοσι οκτώ ετών. Η παρουσία του Κ. Καραμανλή στη μεταπολεμική πολιτική ζωή ενεργοποιήθηκε με την επανεκλογή του, το Μάρτιο του 1946, ως πρώτου βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος στην ιδιαίτερη περιφέρεια του.
1946 — 1955 Αναλαμβάνει για πρώτη φορά χαρτοφυλάκιο το Νοέμβριο του 1946, όταν ορκίστηκε υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη. Στο διάστημα της σύντομης θητείας του έδωσε απ' τα δείγματα της ενεργητικότητας που τον διέκρινε. Από τον Μάιο ως το Νοέμβριο του 1948 στη διάρκεια της δεύτερης υπουργικής θητείας του, ως επικεφαλής του υπουργείου Μεταφορών, όχι μόνο θα επιτελέσει έργο αξιοσημείωτο αλλά και θα δώσει το μέτρο της ανεξάρτητης γνώμης και της προσηλώσεώς του στην προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Η μετακίνηση του, το Νοέμβριο του 1948 από το υπουργείο Μεταφορών στο υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, έδινε στον κ. Καραμανλή τη δυνατότητα να αναπτύξει ακόμη ευρύτερη δράση, σε διάρκεια και σε απόδοση, με επίκεντρο την περίθαλψη, τον επαναπατρισμό και την παραγωγική επαναδραστηριοποίηση των πολλών εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων (υπολογίζονται πάνω από 700.000) κυρίως αγροτών, θυμάτων του εμφυλίου πολέμου. Τα δραστικά μέτρα που εφάρμοσε, επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το θαύμα του επαναπατρισμού των προσφύγων στις εστίες τους, εντός ολίγων μηνών αντί των πέντε ετών που προέβλεπε η τότε αμερικανική αποστολή. Μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου και τη διεξαγωγή των εκλογών της 5ης Μαρτίου 1950, ο κ. Καραμανλής θα διαδραματίσει ενεργό ρόλο στις πολιτικές ζυμώσεις και το κοινοβουλευτικό έργο από το χώρο της αντιπολιτεύσεως, με μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή του, ως υπουργού Εθνικής Αμύνης στη βραχύβια κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Σ. Βενιζέλο. Αναζητώντας νέο σχήμα, ικανό να συμβάλει στην υπερκέραση του πολιτικού αδιεξόδου που είχε προκαλέσει η μακροχρόνια πολιτική αστάθεια και στην ανανέωση της πολιτικής ζωής, θα ενισχύσει την ευρύτερη συσπείρωση γύρω από τον Α. Παπάγο, ο οποίος ίδρυσε την 30ή Ιουλίου 1951 τον Ελληνικό Συναγερμό, στον οποίο ο Κ. Καραμανλής προσχώρησε αμέσως. Η τελική επικράτηση του Ελληνικού Συναγερμού, στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952, αφετηρία για την αποκατάσταση κλίματος πολιτικής και κυβερνητικής σταθερότητας, θα δώσει και στον Κ. Καραμανλή τη δυνατότητα, ως υπουργό των Δημοσίων Εργων από το Νοέμβριο του 1952 ως τον Οκτώβριο του 1955 και ταυτόχρονα ως υπουργό Συγκοινωνιών από το Δεκέμβριο του 1954, να προχωρήσει στην εκτέλεση σειράς μεγάλων έργων σ' ολόκληρη τη χώρα που συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία της αναγκαίας υποδομής για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος. Η εφαρμογή του εκσυγχρονιστικού αυτού προγράμματος περιελάμβανε την κατασκευή δικτύου Εθνικών οδών, τον εξηλεκτρισμό της υπαίθρου και των νησιών, την εκτέλεση σειράς μεγάλων έργων για την αναμόρφωση της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων αστικών κέντρων. Το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα που εφάρμοσε ο Κ. Καραμανλής, αποτέλεσε εξ άλλου και την αφετηρία για την τουριστική αξιοποίηση της χώρας με τη διεύρυνση των επικοινωνιακών δυνατοτήτων με την κατασκευή, την επισκευή και την επέκταση λιμένων, αεροδρομίων, τουριστικών εγκαταστάσεων και οδικών αρτηριών.
Με τον πατέρα, τη μητέρα και τις αδελφές του. Ο Κ. Καραμανλής κάθεται στο πλευρό του μακεδονομάχου πατέρα του.
1955 — 1963 Με την πάροδο του χρόνου, ο Κ. Καραμανλής εξασφάλιζε την ομόθυμη αναγνώριση για το έργο που είχε επιτελέσει. Η απόφαση του βασιλέως Παύλου, μετά τον θάνατο του Α. Παπάγου, να αναθέσει, στις 5 Οκτωβρίου 1955, το σχηματισμό της νέας κυβερνήσεως στον Κ. Καραμανλή ήταν στενά συναρτημένη με τη γενικότερη αυτή διαπίστωση. Στο πλαίσιο των νέων ευθυνών του ως πρωθυπουργού ο Κ. Καραμανλής προχώρησε σε μια ουσιαστική ανανέωση των ιδεών και των μεθόδων της πολιτικής ζωής. Στις 4.01.1956 ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση δημιουργώντας ένα νέο κομματικό σχηματισμό με εσωτερική συνοχή, διάρκεια και συνέπεια στις ιδεολογικές του αρχές προορισμένου να υπερκεράσει τις ανεδαφικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις του παρελθόντος που εμπόδιζαν την επιτυχή αντιμετώπιση των σύγχρονων ελληνικών προβλημάτων. Στη διακήρυξη του προς τον ελληνικό λαό τόνισε: «Πιστεύω και η πίστις μου στηρίζεται σε προσωπική μου πείρα και έρευνα ότι η Ελλάδα δύναται να αλλάξει μορφή και ο λαός της μοίρα». Και πράγματι η πρώτη στρατηγική επιλογή του Κ. Καραμανλή ως πρωθυπουργού υπήρξε η έξοδος της χώρας από τη μόνιμη κατάσταση της υποανάπτυξης και από το σύνδρομο της πείνας. Στοιχεία που η μακραίωνη παρουσία τους, παρεμπόδιζε την αλλαγή της πολιτικής νοοτροπίας των Ελλήνων. Με αποφασιστικότητα αλλά και περίσκεψη άρχισε η λήψη σειράς μέτρων που οδήγησαν: Στη σταθεροποίηση της Οικονομίας, στην αύξηση του Εθνικού Εισοδήματος με μέσο ετήσιο ρυθμό 6,25. Στη αναδιανομή και άνοδο τού κατά κεφαλήν εισοδήματος από 305 σε 565 δολάρια με ετήσιο πληθωρισμό μόνο 2%, και τέλος στη ραγδαία πρόοδο των επενδύσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η επελθούσα κατά την περίοδο αυτή ραγδαία ανάπτυξη σ' όλους τους τομείς, σε συνδυασμό με την πολιτική σταθερότητα, αποκατέστησαν την εικόνα της Ελλάδος στο διεθνή χώρο. Συνοπτικά κατά την περίοδο της πρώτης πρωθυπουργίας του (1955 — 1963) ο Κ. Καραμανλής εκτός των άλλων: Σταθεροποίησε το νόμισμα / Αναζωογόνησε τη βιομηχανία / Διπλασίασε τη γεωργική και βιομηχανική παραγωγή, με αποτέλεσμα να υψώσει το βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού. Αποτέλεσμα αυτής της προόδου ήταν η σύνδεση της Ελλάδος με την ΕΟΚ (1961) και η λύση του Κυπριακού το 1959. Το έργο του Κ. Καραμανλή, ανακόπηκε με τη παραίτηση του, στις 11 Ιουνίου 1963 μετά τη διαφωνία του για την επίσημη επίσκεψη των Ελλήνων Βασιλέων στο Λονδίνο.
Μαθητής ο Κων. Καραμανλής, στην ηλικία των 15—16 ετών; Πίσω ακριβώς από τον Καραμανλή ο Πασχ. Κόντας, διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Κ. Καραμανλή κατά την πρώτη περίοδο της διακυβερνήσεως της χώρας απ' αυτόν.
1963 — 1974 Παρά την εθελουσία απομάκρυνση του από το πολιτικό προσκήνιο ο Κ. Καραμανλής δεν έπαυσε να παρακολουθεί με ενδιαφέρον από το Παρίσι (όπου είχε εγκατασταθεί και παρέμεινε επί 11 περίπου χρόνια) τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα εκφράζοντας τις έντονες ανησυχίες του για την πορεία τους και ειδικότερα για τα συμπτώματα φθοράς του δημοκρατικού πολιτεύματος που δημιούργησαν το νοσηρό κλίμα με τελικό αποτέλεσμα το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Αντίθετος σε κάθε μορφή διαλόγου με τους πραξικοπηματίες, κατάγγειλε κατ' επανάληψη στον ελληνικό λαό και στη διεθνή κοινή γνώμη το «τυραννικό και νόθο» καθεστώς, υπογράμμισε, τις πολύμορφρες επιπτώσεις από τη παράταση του και κάλεσε τους συνταγματάρχες να παραδώσουν χωρίς χρονοτριβή την εξουσία στους νόμιμους φορείς της. Οταν, πράγματι, θα εκσπάσει η μεγάλη εθνική κρίση με αφετηρία την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου, ο Κ. Καραμανλής θα κληθεί να αναλάβει τον καθοριστικό πολιτικό ρόλο για την άμεση και δραστική αντιμετώπιση των δραματικών συνεπειών της.
Ο Κ. Καραμανλής σε εφηβική ηλικία, με το αγαπημένο του μαύρο άλογο τον «Κίτσο», που χρησιμοποιούσε για το κυνήγι και τις εκδρομές.
1974 — 1980 Στις 23 Ιουλίου 1974, επτά ημέρες μετά τη δήλωση του ότι «δια την προσπάθειαν της αποκαταστάσεως της ομαλότητας και της εθνικής συμφιλιώσεως» τίθεται στη διάθεση της χώρας, ο Κ. Καραμανλής ανταποκρινόταν θετικά στη γενική έκκληση της ηγεσίας του στρατεύματος και της πολιτικής ηγεσίας και αναλάμβανε τα ηνία της εξουσίας μέσα σε συνθήκες πολιτικού χάους και εθνικής ταπεινώσεως. Λίγες ώρες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός από το λαό σαν ένα είδος Μεσσία, επέβαλε την επάνοδο των Ενόπλων Δυνάμεων στο έργο τους και σχημάτιζε κυβέρνηση με την αντιπροσωπευτική συμμετοχή και τη συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου και της κοινής γνώμης. Με τη λήψη των πρώτων αναγκαίων μέτρων — επαναφορά σε ισχύ του Συντάγματος του 1952, αποκατάσταση αιρετών οργάνων της τοπικής αυτοδιοικήσεως, εξασφάλιση συνδικαλιστικών ελευθεριών, νομιμοποίηση Κ.Κ.Ε. — υλοποιείται η υπόσχεση του για τη λειτουργία μιας «δημοκρατίας για όλους». Την 4η Οκτωβρίου του 1974 ο Κ. Καραμανλής ιδρύει τη «Νέα Δημοκρατία», ένα κόμμα θεμελιωμένο πάνω σε δημοκρατικές αρχές και τοποθετημένο όπως τόνισε «πέρα από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς και αποφασισμένο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα τον τόπου με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον της Εθνους και του λαού». Η προσφυγή, στις 17 Νοεμβρίου 1974, σε βουλευτικές εκλογές με την άψογη διεξαγωγή τους άνοιξε νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία του τόπου. Οι κύριοι στρατηγικοί στόχοι του Κ. Καραμανλή εντοπίζονταν ήδη στην παγίωση των δημοκρατικών θεσμών σε συνδυασμό με τη θωράκιση της αμυντικής ασφάλειας και την ενίσχυση της διεθνούς θέσεως της χώρας. Η άμεση διενέργεια δημοψηφίσματος, στις 8 Δεκεμβρίου 1974, απέληξε στην εγκαθίδρυση της αβασίλευτης δημοκρατίας και τερμάτισε τη μόνιμη εσωτερική διένεξη γύρω από το πολιτειακό ζήτημα. Παράλληλα, η εκπόνηση και η ψήφιση από τη Βουλή νέου συντάγματος προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, προσαρμοσμένου στις ανάγκες της εποχής, απέβλεψε στη διασφάλιση των προϋποθέσεων για τη δημοκρατική εξέλιξη και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας. Η κυβερνητική πολιτική στον οικονομικό τομέα βασίστηκε στην ορθολογική αναδιανομή του εισοδήματος και την αύξηση της χρηματοδότησης της Οικονομίας. Ετσι, επιτεύχθηκε η επάνοδος στην οικονομική πρόοδο, παρά τις δυσμενείς διεθνείς οικονομικές συνθήκες και ιδίως την ενεργειακή κρίση. Χαρακτηριστικά κατά την 5ετία 1974 — 1979: Το κατά κεφαλή εισόδημα από 2.165 δολάρια το 1974 έφτασε στο τέλος του 1979 τα 4.163 δολάρια (αύξηση 92,3%). / Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν από 323,3 δισ. δρχ. το 1974 έφτασε τα 409,1 δισ. δρχ. το 1979 (αύξηση 26,5% ή μέσος ετήσιος ρυθμός 4,8% που ήταν διπλάσιος των χωρών της ΕΟΚ οι οποίες είχαν 13,5% ή 2,6% αντίστοιχα). / Οι πάγιες επενδύσεις από 74,5 δισ. δρχ. το 1974 έφτασαν τα 99,1 δισ. δρχ. το 1979 (αύξηση 33%). Παρά τη στενότητα των οικονομικών δυνατοτήτων, σε συνάρτηση ιδίως με τις αυξημένες ανάγκες για την ενίσχυση της εθνικής άμυνας, η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή έλαβε θετικά μέτρα στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας και επιτέλεσε σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας. Η κατάργηση της διγλωσσίας και η καθιέρωση της δημοτικής συνοδεύτηκαν από τη γενικότερη αναμόρφωση της στοιχειώδους και της μέσης παιδείας. Η μέριμνα για την παιδεία συνοδεύτηκε από τη λήψη μέτρων για τη γενικότερη βελτίωση της ποιότητας ζωής — όπως ιδιαίτερα εκδηλώθηκε με τη φροντίδα για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, μέσω ειδικών αποκεντρωμένων προγραμμάτων και φορέων.
Ο Κων. Καραμανλής στρατιώτης.
Στον τομέα αυτό εντάσσονται: Το πρόγραμμα διασώσεως των μνημείων της Ακροπόλεως. / Τα προγράμματα ανασκαφών Μακεδονίας — Θράκης. / Το πρόγραμμα για τη διάσωση του Αγίου Ορους. / Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών. / Η έναρξη της δημιουργίας του Πολιτιστικού Κέντρου της Αθήνας και πολλά άλλα.Η παράλληλη επιτέλεση πλούσιου έργου στον αθλητικό τομέα υπογραμμίστηκε με την πρόβλεψη σειράς θεσμικών μέτρων και με την κατασκευή πολυάριθμων νέων εγκαταστάσεων, στο κέντρο και την περιφέρεια, με κορυφαίο επίτευγμα το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και το Παλαί ντε Σπορ του Φαλήρου. Η κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ασφάλειας της χώρας ήταν φυσικό να αποτελεί καθοριστική προϋπόθεση αλλά και ύστατο κριτήριο δοκιμασίας στη διαμόρφωση και την εφαρμογή της γενικότερης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Σε αναζήτηση της περισσότερο πρόσφορης και αποδοτικής διπλωματικής στρατηγικής, ο Κ. Καραμανλής, απέβλεψε στην ικανοποίηση παράλληλων επιδιώξεων, όπως η επίλυση του Κυπριακού, η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών, η δημιουργία κλίματος συνεργασίας στα Βαλκάνια, η βελτίωση των σχέσεων με τις ανατολικές χώρες, η ανάπτυξη των σχέσεων με τα αραβικά κράτη και τέλος, αποφασιστικής σημασίας επιλογή, η ένταξη στην Ε.Ο.Κ. Ο σταθερός φιλοδυτικός προσανατολισμός του, υπαγορευμένος τόσο από τη γεωπολιτική θέση και την ιστορική και πολιτιστική παράδοση όσο και από παράγοντες συνυφασμένους με τις αμυντικές, πολιτικές και οικονομικές ανάγκες της χώρας, δεν παρεμπόδισε τον Κ. Καραμανλή να αναλάβει σειρά θετικών προτοβουλιών προς την κατεύθυνση του Τρίτου Κόσμου και του ανατολικού συνασπισμού. Η σημαντική πρόοδος στο επίπεδο των σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, εξεικονίζεται χαρακτηριστικά στην εξασφάλιση απόλυτης επάρκειας στην κρισιμότερη φάση της πετρελαϊκής κρίσεως και ακόμη στον οκταπλασιασμό των ελληνικών εξαγωγών προς τα αραβικά κράτη. Το «άνοιγμα» του Κ. Καραμανλή προς τις χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, επιβεβαιωτική εκδήλωση του πολυδιάστατου χαρακτήρα της ελληνικής διπλωματίας και θετική συνεισφορά στις προσπάθειες για τη διεθνή ύφεση, κορυφώθηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης Εντάξεως στην Ε.Ο.Κ., με την επίσκεψη πρώτη φορά για Ελληνα πρωθυπουργό, στη Σοβιετική Ενωση και την Κίνα, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 1979. Η σύσφιξη των διμερών δεσμών με τις γειτονικές χώρες συνετέλεσε στη μετατροπή των Βαλκανίων, άλλοτε «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης», σε χώρο πιστής εφαρμογής του πνεύματος της τελικής πράξεως του Ελσίνκι. Οι θετικές αυτές εξελίξεις απέκτησαν μια πρόσθετη διάσταση, μετά τη σύγκληση τον Ιανουάριο του 1976 στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κ. Καραμανλή, Διαβαλκανικής Διασκέψεως προορισμένης να συμβάλει στη διεύρυνση της συνεργασίας και στο πολυμερές πεδίο. Η οργανική ένταξη στις ευρωπαϊκές κοινότητες μετά την αρχική σύνδεση, ανταποκρινόταν σε ανάγκη καθοριστικής σημασίας για την παγίωση των δημοκρατικών θεσμών, την κατοχύρωση της ασφάλειας και την εξέλιξη της οικονομίας, σε συνάρτηση με την άμεση αποφασιστική ενίσχυση της διπλωματικής θέσεως και του διεθνούς κύρους της χώρας. Με την πεποίθηση αυτή, ο Κ. Καραμανλής, υπέβαλε επίσημα την ελληνική αίτηση στις 12 Ιουνίου 1975 και παρά τις αρχικές αρνητικές αντιδράσεις της Επιτροπής εξασφάλισε, το Φεβρουάριο του 1976, μετά από έντονη προσωπική παρέμβαση του, την υιοθέτηση της από το Συμβούλιο των υπουργών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Πράγματι, μετά την επίτευξη της οριστικής συμφωνίας, το Δεκέμβριο του 1978, υπογράφηκε η Συνθήκη Εντάξεως σε πανηγυρική τελετή στο Ζάππειο Μέγαρο, στις 28 Μαίου 1979 και η Ελλάδα αποτέλεσε πλήρες μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από την 1η Ιανουαρίου 1981. 1980 — 1985. Το 1980, μετά την ολοκλήρωση της προεδρικής θητείας του Κ. Τσάτσου, εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας για 5 χρόνια. Καθοριστικές παραμέτρους στην άσκηση των νέων καθηκόντων του προορίζονταν να αποτελέσουν η διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας των θεσμών και η διαφύλαξη και ενίσχυση της εθνικής ενότητας. Ο Κων. Καραμανλής προσέδωσε στο προεδρικό αξίωμα κύρος και περιεχόμενο γενικότερα αποδεκτό. Οι αντιπροσωπευτικοί φορείς όλων των πολιτικών τάσεων, αλλά και οι ηγετικοί εκπρόσωποι των μεγαλυτέρων κομματικών σχηματισμών αναγνώρισαν, χωρίς επιφύλαξη, ότι άσκησε τα προεδρικά του καθήκοντα με τρόπο υποδειγματικά άψογο.
Υποψήφιος βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος για πρώτη φορά το 1935 στις Σέρρες. Πού να φανταστεί κανείς ότι από το μπαλκόνι των Σερρών, ο Κων. Καραμανλής θα κατέληγε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και θα αποτελούσε τον πατέρα του έθνους, εκσυγχρονίζοντας το κοινωνικώς και οικονομικώς οδηγώντας το στην Ευρώπη και αποκαθιστώντας τους δημοκρατικούς του θεσμούς.
Η σταθερότητα στις πολιτικές και ιδεολογικές του επιλογές, σε συνδυασμό με το θάρρος και το ρεαλισμό που χαρακτήριζαν πάντοτε τις ενέργειες του, είχαν, από την περίοδο της πρώτης πρωθυπουργικής θητείας του, επισύρει την προσοχή και την εκτίμηση σε ευρύτερη διεθνή κλίμακα. Η θετική και υπεύθυνη στάση του στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας και στη συνέχεια, η γενναία συμβολή στην αποκατάσταση και τη λειτουργία της δημοκρατίας εξύψωσαν αποφασιστικά το διεθνές του κύρος. Παράλληλα, η απαρέγκλιτη προσήλωση στην ιδέα και τις αρχές που ενέπνευσαν τις προσπάθειες του για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αμεσότερα έκδηση στη διάρκεια της δεύτερης κυβερνητικής και της προεδρικής του θητείας, συνετέλεσαν στην καθιέρωση του ως ενός από τους κορυφαίους Ευρωπαίους και ευρωπαϊστές — τιμήθηκε ως γνωστό με τα βραβεία Καρλομάγνου, Σουμάν και Ωνάση. Τέλος, η εποικοδομητική συμμετοχή του στο διάλογο και τις προσπάθειες για τη διεθνή ύφεση και την ειρήνη τόσο στο γειτονικό περιβάλλον της Ελλάδος, όσο και στο ευρύτερο διεθνές πεδίο, εκτιμήθηκαν και εξάρθηκαν από όλες τις πλευρές. Ο Κ. Καραμανλής, ύστερα από μια μοναδική σταδιοδρομία 50 ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας διατέλεσε 8 χρόνια υπουργός, 14 χρόνια πρωθυπουργός και 5 χρόνια Πρόεδρος Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτηση του από το Προεδρικό αξίωμα στις 10 Μαρτίου 1985, δύο μήνες πριν από την εκπνοή της πενταετούς θητείας του.
1990 Ο Κ. Καραμανλής μετά την πεντάχρονη αποχή του από το δημόσιο βίο εξελέγη και πάλι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 4 Μαΐου 1990.
from ανεμουριον https://ift.tt/2BmP6Rw
via IFTTT