"Εορτάσθη την Κυριακήν εις ολόκληρον την Χώραν η ημέρα
του πολεμιστού και της πολεμικής αρετής των Ελλήνων,
ως και η 15η επέτειος της συντριβής των κομμουνιστοσυμμοριτών."
του πολεμιστού και της πολεμικής αρετής των Ελλήνων,
ως και η 15η επέτειος της συντριβής των κομμουνιστοσυμμοριτών."
Έτσι έγραφαν κάποιες εφημερίδες το 1964 .
Κομμουνιστοσυμμορίτης ...
Χοντρή βρισιά....
Φυσικά για Έλληνα μιλούσαν....
Και αυτοί αποκαλούσαν τους άλλους δοσίλογους....συνεργάτες
των Γερμανών ...
Η διαφορά ήταν ότι οι πρώτοι φωνάζανε δυνατά καθ΄ότι νικητές
του εμφυλίου-συμμοριτοπολέμου-αγώνα για την ελευθερία
(διαλιέχτε)...και οι δεύτεροι ψιθυριστά γιατί το τμήμα κομμουνισμού
της Ασφάλειας καραδοκούσε.
Τι περίεργα χρόνια;
Και να σκεφτείς και οι μεν και οι δε που έμεναν στις λαϊκές γειτονιές
είχαν τα ίδια προβλήματα επιβίωσης.
Έφιαχνε μια ωραία πίτα μια γειτόνισα και τρέχαμε να μας δώσει κανένα
κομμάτι...δεν έλεγε όχι αγαπούσε τα παιδιά.
Και μετά η κατσάδα από το σπίτι...."...δεν είπαμε να μην πηγαίνεις εκεί;"
"Δεν πήγαμε για κουμμουνισμούς ρε μάνα....για πίτα πήγαμε..."
O άντρας της μονίμως σε "διακοπές" σε ξερονήσια...δεν υπέγραφε
"δήλωσιν ειλικρινούς μεταμέλειας και απεξάρτησης από τον ερυθρόν
φασισμόν...."
Σιγά-σιγά άρχισαν να μιλούν δυνατά οι κουκουέδες (νεότερη βερσιόν
περισσότερο σικάτη) και μετά να φωνάζουν
και να μοιράζουν και κόκκινα έντυπα και να διαδηλώνουν με αιχμή
δόρατος τους οικοδόμους με τα καδρόνια...στην Ομόνοια.
Και ξαναγίναμε μαλλιά κουβάρια για να έρθει το πουλί της Εθνοσωτηρίου
και να βάλει τα πράγματα...στον γύψο τους.
Ο αείμνηστος Ρασούλης έγραψε...
"Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω"
Ο αείμνηστος Ρασούλης έγραψε...
"Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω"
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3g67Tze
via IFTTT