Ζωγραφική δουλειά των τριών τελευταίων χρόνων με τίτλο «Το δις εξαμαρτείν ουκ…» παρουσιάζει ο Γιάννης Ξανθούλης στη gallery genesis. Η έκθεση είναι σε καλλιτεχνική διεύθυνση και επιμέλεια Γιώργου Τζάνερη και διαρκεί από τις 6 ως τις 22 Φεβρουαρίου.
Το δις εξαμαρτείν ΟΥΚ
… Στη Λεωφόρο της Δύσεως εκτός από την επική σκιά της Γκλόρια Σβάνσον κυκλοφορούν και κάποιες εμμονές. Μερικές από αυτές είναι σκέτη καταστροφή ενώ άλλες, πέρα από τη δεδομένη καταστροφική τους έπαρση, έχουν και θεραπευτικό χαρακτήρα.
Με τις τελευταίες σαν ακλόνητο άλλοθι μπήκα στο λούκι της ζωγραφικής, ζωγραφικής με τον δικό μου τρόπο και σε συγκεκριμένα μεγέθη έργων για να χωρούν και να βολεύονται στο χώρο του γραφείου μου. Έτσι περιτριγυρισμένος από μολύβια, στυλό και χρώματα άλλοτε γράφω κι άλλοτε ζωγραφίζω.
Ευτυχισμένη πόλη με πορτοκάλια
Οι ιδέες έρχονται από μικροπράγματα συνήθως, που σιγά σιγά παίρνουν διαστάσεις παραμυθιού και μιας αμφιθυμίας, που την χαρακτηρίζω σαν ύποπτη ενηλικίωση ενός αενάως ανήλικου. Καταθέτω λοιπόν παρορμητικά τις γραμμές, τα σχέδια, τις μπογιές κι όλα τα σχετικά σαν μέρος μιας αυτοσχέδιας κούρας, που, αν μη τι άλλο, στο τέλος μου αφήνει την ικανοποίηση μιας πολύ προσωπικής μοναχικής τελετής χωρίς άλλους καλεσμένους. Κι όμως, μέσα σε τρία χρόνια από την προηγούμενη «ανεπανόρθωτη» έκθεση των ζωγραφιών μου, μαζεύτηκε αρκετό τελετουργικό υλικό.
Λίγο Μεσοπόλεμο ακόμη…
Ζωγραφικές λοιπόν των τριών τελευταίων χρόνων στον ίδιο χώρο με τη θάλασσα των γραπτών μου και τις ίδιες μυρωδιές καφέ και αποστασίας από την πραγματικότητα έρχονται τώρα να εκτεθούν στη «Genesis». Σκεφτόμουν να την ονομάσω «Τραβάτε με κι ας κλαίω» αλλά μου φάνηκε υπερβολικά ναρκισσευόμενος τίτλος κι έτσι κατέληξα στο «ΟΥΚ». Το «ουκ» είναι μεν κλασσικά υπονομευτικό αλλά ποτέ δεν πλάσαρα τον εαυτόν μου ιδιαίτερα αμπαλαρισμένο με τη σοφία και τα εκλεκτά παράγωγά της. Μπορεί να είναι θέμα μιας ελλειμματικής ιδέας που έχω για το άτομό μου αλλά και μιας χαράς για αληθινή επικοινωνία στους άχαρους καιρούς να βρίσκομαι στον τόπο που ο φίλος μου Γιώργος Τζάνερης φιλοξενεί τόσους και τόσους σημαντικούς καλλιτέχνες. Για μένα είναι ιδιαίτερη τιμή να συνγιορτάζω μαζί του τα δέκα χρόνια της φιλόξενης γκαλερί Genesis οπότε προσθέτω εδώ και τις ευχές μου για μακροημέρευση και επιτυχία.
Τα ορφανά του ιατροφιλόσοφου Βράνη προτού ανοιχτεί η διαθήκη
… Όσο για το «δις», άσχετα με το μαθηματικό του πρόσημο, μου αρέσει ηχητικά, γιατί χαϊδεύει ένα σωρό κομψές καταστάσεις, όπως δυσανεξία, δυσπεψία, δυσεύρετος, δισεκατομμύριο, δύσμοιρος και φυσικά δίσεκτο, που συμβαίνει να είναι το τρέχον έτος και πάει λέγοντας. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες που δεν μας πτοούν. Ας είμαστε καλά…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
Αρχική εικόνα: Η πολιορκία της δαντέλας και της φράουλας στη γειτονιά των άκεφων ανθρώπων
Το δάσος με τις δαντέλες
Εγκαίνια: Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου, 20.00
Διάρκεια Έκθεσης: 6 – 22 Φεβρουαρίου 2020
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11.30 – 21.30, Τετάρτη – Σάββατο 11.30 – 15.30
Πληροφορίες: Tel.: +30 211 7100566, www.gallerygenesisathens.com,
www.facebook.com/yiorgos.tzaneris, www.facebook.com/pages/Genesis-Gallery/325268697501716
The post Γιάννης Ξανθούλης: Μια προσωπική μοναχική τελετή appeared first on Art22.
from Art22 https://ift.tt/37zJFK3
via IFTTT