Albrecht Dürer (1471-1528): Η Παρθένος και τo Θείο Βρέφος (1495-1496). Zωγραφική σε σανίδι 52,6 x 42,9 εκατ. Στο πίσω μέρος, «Ο Λωτ και οι θυγατέρες του φεύγουν από τα Σόδομα». Αριστερά, τα οικόσημα των Χάλλερ φόν Χαλλερστάιν. Τα οικόσημα κάτω δεξιά δεν έχουν αναγνωρισθή. Ο πίνακας είχε αποδοθή άλλοτε στον Τζιοβάννι Μπελλίνι | ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΕΧΝΩΝ Ουάσιγκτον.
Απ’ όλα τα νεανικά έργα του Ντύρερ, αυτή ή «Παρθένος» αντιπροσωπεύει την πιο φανερή απότιση τιμής του Γερμανού καλλιτέχνη προς την τέχνη του Τζιοβάννι Μπελλίνι. Τα δάνεια είναι αισθητά όχι μόνο στην τοποθέτηση του συμπλέγματος, στις σχέσεις του με το φόντο, στην ανάπτυξη του τοπίου, άλλά ακόμα και στα χαρακτηριστικά των δύο προσώπων το ίδιο παρατηρούμε και στο ελαφρό χέρι τής Μαρίας, και στη μορφή της, αντιγραμμένη από τη μορφή τής «Παρθένου με την Αγία Αικατερίνη και τη Μαγδαληνή», πού φυλάγεται στην Ακαδημία τής Βενετίας· ακόμα, το πρόσωπο τού Βρέφους, πού θυμίζει ελαφρά φαύνο, είναι παραλλαγή του προσώπου του Βρέφους σ’ αυτή τη «Μαντόνα» του Μπελλίνι. Αλλά μερικές λεπτομέρειες της εκτελέσεως δείχνουν τη διακοσμητική γραφή ενός πρώην μαθητή του Βόλγκεμουτ και οι τραχιές και συνεχείς πινελιές απηχούν τη θητεία του χαράκτη. Έτσι, και τα πιο ελάχιστα σημεία της ζωγραφισμένης επιφάνειας αποκτούν εδώ μιαν ιδιαίτερη αφηγηματική δύναμη από τις παράλληλες πινελιές που διαγράφουν το τοπίο, ως την ελικοειδή κατασκευή των θυρεών και τη λυγεράδα ή την ακαμψία στις δίπλες του μαξιλαριού. Ο παλμός του σχεδίου γίνεται ακόμη πιο έντονος στα δυο πρόσωπα αποδίδοντας λεπτότητες και φωτεινούς τόνους απροσδόκητους, ο παλμός αυτός δείχνει το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι και τη σχολή του. Ο Πανόφσκι, χωρίς και να είναι απολύτως βέβαιος, τοποθετεί αυτόν τον πίνακα στα χρόνια 1498-1499 εποχή του έργου «Apocalipsis cum Figuris» Νομίζομε, ωστόσο, ότι οι αναμνήσεις από τον Τζιοβάννι Μπελλίνι, οι ομοιότητες ύφους, ή οι καθαρά εικονογραφικές, με κάπως προγενέστερα έργα δικαιολογούν μια χρονολογία γύρω στα 1495-96, δηλαδή αμέσως μετά το πρώτο ταξίδι του Ντύρερ στη Βενετία. Η «Παρθένος» αυτή κατέχει μια μοναδική θέση στην πνευματική και καλλιτεχνική εξέλιξη του καλλιτέχνη μόνο προς το τέλος της ζωής του, στους «Τέσσερεις Αποστόλους» του Μονάχου, θα αποτίσει ο Ντύρερ έναν ύστατο φόρο τιμής στον Τζιοβάννι Μπελλίνι, επίσης καθαρά αλλά με μεγαλύτερη δημιουργική πρωτοτυπία.
Raffaele Monti
from ανεμουριον https://ift.tt/2tztUnm
via IFTTT