Μαθημένη να ζει κοντά στον άνθρωπο, τη συναντάμε σχεδόν παντού, σε αγρούς και μέρη με νερά αλλά ακόμα και μέσα στα πάρκα της πόλης. Ολοι έχουμε ακούσει τη χαρακτηριστική φωνή της, ένα δυνατό «σακ-σακ-σακ- σακ» που αντηχεί σε μεγάλη απόσταση. Μάλιστα, την περίοδο του ζευγαρώματος η Καρακάξα δεν βάζει ...γλώσσα μέσα της, κυριευμένη από μια ασυγκράτητη φλυαρία! Κοινό πουλί, απαντάται όλο το χρόνο στην Ελλάδα με ικανοποιητικό πληθυσμό αλλά απουσιάζει από τα περισσότερα νησιά γιατί πετάει τόσο άσχημα και αδέξια που δεν μπορεί να τα εποικήσει. Μήκους 46 εκατοστών, η Καρακάξα αναγνωρίζεται εύκολα από το πλούσιο σε αντιθέσεις ασπρόμαυρο φτέρωμα και τη μακριά κλιμακωτή ουρά. Οι ώμοι, τα πλευρά και η κοιλιά της είναι λευκά ενώ το υπόλοιπο φτέρωμα μαύρο με κυανές, πράσινες και πορφυρές ανταύγειες. Πουλί παμφάγο, προσαρμοσμένο να τρώει οτιδήποτε του προσφέρει η φύση και οι ανθρώπινες δραστηριότητες όπως σπόρους, έντομα, μικρά πουλιά, ποντίκια κ.λπ. Κατασκευάζει πολύ χαρακτηριστικές θολωτές φωλιές σε ψηλά δέντρα, αγκαθωτούς θάμνους, ακόμα και σε βατομουριές στα κράσπεδα του δάσους, χρησιμοποιώντας σαν υλικά λάσπη, μικρά κλαδιά και ρίζες. Γεννάει Μάρτιο έως Απρίλιο από 5-7 αβγά τα οποία κλωσσάει το θηλυκό για 17-18 μέρες. Οι νεοσσοί μεγαλώνουν με τη φροντίδα και των δύο γονιών και πετούν μετά από 22-27 μέρες ζωής. Λέγεται ότι η Καρακάξα έχει μια προτίμηση στα μικρά και γυαλιστερά αντικείμενα τα οποία αρπάζει και κρύβει στη φωλιά της!
Όλα τα πουλιά της Ελλάδος
Επιστημονική επιμέλεια της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ζέφη Κληρονόμου
from ανεμουριον https://ift.tt/394pepG
via IFTTT