| Κατάμεστη η αίθουσα εκδηλώσεων της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ την Κυριακή, 15 Δεκέμβρη 2019, το απόγευμα, με θέμα: «GO BACK, 75 χρόνια μετά» Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε: · Αναφορά στο ιστορικό της θρυλικής λαϊκής εξέγερσης τα Χριστούγεννα του '44 από τον Παναγιώτη Κουτσκουδή, ερευνητή – συγγραφέα βιβλίων της ιστορίας του Λεσβιακού λαϊκού κινήματος. · Προβολή βίντεο με αφηγήσεις συμπολιτών μας που έζησαν εκείνα τα γεγονότα. · Πολιτική ομιλία από το Βασίλη Αμπελογιάννη, Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ. · Καλλιτεχνικό πρόγραμμα με την επιμέλεια του Στέφανου Φευγαλά, μουσικολόγου – εκπαιδευτικού. Στο συγκρότημα, που τραγούδησε τραγούδια της εποχής εκείνης, με Αγιασώτικη ντοπιολαλιά και αντάρτικα, συμμετείχαν οι Βλαδήμηρος Σιαμέτης, Μυρσίνη Κουτσκουδή, Περικλής Πάγκας, κιθάρα έπαιξε ο Γιώργος Μακροθανάσης, και αρμόνιο ο Στέφανος Φευγαλάς. Επίσης στο χώρο υπήρχε έκθεση φωτογραφίας από τις μέρες του Go back και βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής. Αναφορά στο ιστορικό της θρυλικής λαϊκής εξέγερσης τα Χριστούγεννα του '44 από τον Παναγιώτη Κουτσκουδή, ερευνητή – συγγραφέα βιβλίων της ιστορίας του Λεσβιακού λαϊκού κινήματος Ομιλία για τα 75χρονα του Go back στην εκδήλωση της Τ.Ε. Λέσβου του ΚΚΕ (Αίθουσα εκδηλώσεων ΓΓΑΙΝΠ, Κυριακή 15/12/2019) Φίλες και φίλοι, Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 75 χρόνια από τα Χριστούγεννα του 1944, όταν σύσσωμος ο λεσβιακός λαός, κάτω από την καθοδήγηση του ΕΑΜ, κορμός και ψυχή του οποίου ήταν το ΚΚΕ, κατέβηκε στη Μυτιλήνη, για να αποτρέψει την απόβαση των εγγλέζικων αποικιοκρατικών στρατευμάτων, βροντοφωνάζοντας στους «μαύρους» του Τόρνμπουλ το θρυλικό "Go Back" και ματαιώνοντας έτσι την επιχειρούμενη νέα κατοχή του νησιού μας. Το "Go back" θα μείνει για πάντα στην ιστορία και στη μνήμη μας επειδή κατάργησε τη μοιρολατρία και την υποτακτικότητα του λαού απέναντι στον πάνοπλο εχθρό. Επειδή ύψωσε θεόρατο ανάστημα και αμφισβήτησε την δήθεν «αδιαμφισβήτητη» ισχύ της Μεγάλης Δύναμης, που διαφεντεύει πάντα τις τύχες των λαών σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Επειδή ο λαός συνειδητοποίησε τη δύναμή του και αναδείχτηκε νικητής μ' έναν εχθρό που ήρθε τάχα ως «φίλος και σύμμαχος», για να εξουδετερώσει την τεράστια επιρροή του ΕΑΜ και να βοηθήσει την άρχουσα τάξη και τη ντόπια αντίδραση να επιβάλουν το κράτος του νόμου τους στο νησί μας, που ήταν το μόνο απ' όλα τα νησιά του Αιγαίου που κρατήθηκε σχεδόν ολότελα εαμικό, και όπου ο αδούλωτος λαός του, μετά την απελευθέρωσή του από τους Γερμανούς καταχτητές, πήρε τις τύχες του στα χέρια του και μεγαλούργησε. Πριν όμως αναφερθούμε στο ιστορικό των γεγονότων του Go back, και προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα πώς επιτεύχθηκε αυτή η λαϊκή εποποιία, θα πρέπει να θυμήσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λεσβιακού λαού συσπειρώθηκε στο ΕΑΜ, γιατί αυτό οργάνωσε τη Λεσβιακή Εθνική Αντίσταση με τρόπο που εξέφραζε τα δημοκρατικά και πατριωτικά αισθήματα του λαού και έδινε λύσεις στα μεγάλα και επιτακτικά προβλήματα που του προκάλεσε η φασιστική κατοχή. Αφού: Ελαχιστοποίησε στο μέτρο του δυνατού το μεγάλο θανατικό από την πείνα, διοργανώνοντας λαϊκά συσσίτια, χτυπώντας ή απομονώνοντας τους μαυραγορίτες και τους χαφιέδες συνεργάτες των Γερμανών. Καθοδήγησε τους νέους πώς ν' αποφύγουν την πολιτική επιστράτευση. Λειτούργησε δυο διαμετακομιστικές βάσεις για τη φυγάδευση αγωνιστών στη Μέση Ανατολή. Με τον εκδοτικό του μηχανισμό ενημέρωνε, εμψύχωνε και καθοδηγούσε πολιτικά το λεσβιακό λαό και του κατήγγειλε τη στάση των δοσιλογικών Αρχών Κατοχής. Οργάνωσε από το φθινόπωρο του '43 τη Λεσβιακή ΕΠΟΝ, στις τάξεις της οποίας στρατεύθηκαν τα πιο ζωντανά και διαλεχτά βλαστάρια της λεσβιακής γης, για να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση συσσιτίων για τα πεινασμένα παιδιά, στις εκδηλώσεις για ψυχαγωγία στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, στις διαδηλώσεις και στα συλλαλητήρια, σε παράνομες εξορμήσεις και επικίνδυνες αποστολές συγκέντρωσης πληροφοριών, κατασκοπίας, μεταφοράς και φύλαξης ασυρμάτων. Συγκρότησε από τα τέλη του '43 τον αντάρτικο βραχίονα του ΕΑΜ Λέσβου, το 22ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ Λέσβου, που έπαιξε σπουδαίο ρόλο τους τελευταίους μήνες της Κατοχής και κύρια τους πρώτους μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών, όταν επέβαλε υποδειγματική τάξη, αποτρέποντας λεηλασίες, επεισόδια και πράξεις αντεκδίκησης που παρουσιάστηκαν σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας μας. Όμως, ακόμα κι αυτή η πολύπλευρη αντιστασιακή δραστηριότητα και προσφορά του ΕΑΜ Λέσβου δεν θα ήταν ικανή να αιτιολογήσει από μόνη της την ολόπλευρη, μαζικότατη, ψυχή τε και σώματι στράτευση του λεσβιακού λαού σ' αυτό και την άμεση και συγκινητική ανταπόκρισή του σε κάθε κάλεσμα της εαμικής ηγεσίας. Γιατί κι αυτή η πάνδημη συμμετοχή του λεσβιακού λαού στην Εαμική Εθνική Αντίσταση ήταν πρώτα απ' όλα αποτέλεσμα των πλούσιων αγωνιστικών παραδόσεων του, που ανάγονται ήδη στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα με τη δημιουργία των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων και συνεχίζονται με το μαζικό κίνημα «των παλαιών πολεμιστών», που παλεύει για ειρήνη, διανομή των τσιφλικιών στους ακτήμονες και αποκατάσταση των αγροτών προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με τους πυκνούς και σφοδρούς εργατικούς αγώνες που ακολούθησαν την ίδρυση της πρώτης κομματικής οργάνωσης του ΚΚΕ το 1927 και του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Λέσβου το 1928, με τις εκλογικές επιτυχίες της περιόδου 1928 – 1936, που χάρισαν στη Λέσβο την τιμητική ονομασία «κόκκινο νησί», με τις άγριες διώξεις του «Ιδιώνυμου» του Ελευθερίου Βενιζέλου και της βασιλομεταξικής δικτατορίας, με τους εξακόσιους περίπου Λέσβιους που θυσίασαν τη ζωή τους στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της περιόδου 1940-1945. Όλες αυτές οι αιματοβαμμένες αγωνιστικές παρακαταθήκες, που εξέθρεψαν και το ρωμαλέο λεσβιακό αντιστασιακό κίνημα, βρήκαν την κορυφαία έκφρασή τους στην εφτάμηνη περίπου λαϊκή εξουσία, που κυβέρνησε το νησί μας από την απελευθέρωσή του από τους ναζί κατακτητές, στις 10 Σεπτέμβρη του 1944, μέχρι την άνοιξη του 1945 και απολάμβανε της στήριξης της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Στο διάστημα αυτό οι επίσημες κυβερνητικές αρχές είτε υπολειτουργούσαν (Εφορίες, Ταμεία, Τράπεζες), είτε είχαν ατονήσει εντελώς (Δικαστήρια, Χωροφυλακή, Αυτοδιοικητικές Αρχές). Έκαναν την εμφάνισή τους οι νέοι λαογέννητοι θεσμοί της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης, της Λαϊκής Δικαιοσύνης και της Εθνικής Πολιτοφυλακής. Τηρήθηκε αδιατάρακτη τάξη και ασφάλεια σ' όλη τη λεσβιακή επικράτεια. Καταπολεμήθηκε αποτελεσματικά η κλοπή. Οι λαϊκές αρχές προέβησαν στον άμεσο επισιτισμό του λαού με τη διανομή τροφίμων ήδη από την πρώτη μέρα της απελευθέρωσης. Καΐκια ταξίδευαν στη Μακεδονία και τη Θράκη για να ανταλλάξουν λάδι με στάρι και όσπρια. Έγιναν έρανοι από την Εθνική Αλληλεγγύη για την ενίσχυση των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Συγκροτήθηκαν Λαϊκό Δικαστήριο και Στρατοδικείο. Συνελήφθησαν και δικάστηκαν οι εθνοπροδότες και οι συνεργάτες των κατακτητών. Διαπαιδαγωγήθηκε ο λαός να σέβεται τον συνάνθρωπο, να αυτοδιοικείται, να λύνει δίκαια και ειρηνικά τις διαφορές του στα λαϊκά δικαστήρια. Σφυρηλατήθηκε η ανάγκη της λαϊκής ενότητας και της κοινής μαζικής πάλης για την καλυτέρευση της ζωής. Καθοδηγήθηκαν και στέφθηκαν με επιτυχία απεργιακές κινητοποιήσεις για αύξηση του εργατικού μεροκάματου. Πιέστηκαν οι εργοδότες να δώσουν δουλειά στους άνεργους. Λειτούργησαν δωρεάν σχολειά για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού. Οργανώθηκαν πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων με σκοπό την ποιοτική ψυχαγωγία του λαού. Δημιουργήθηκε εκδοτικός μηχανισμός. Εκδόθηκαν τραπεζογραμμάτια (συνάλλαγμα). Οργανώθηκαν οι συγκοινωνίες στο εσωτερικό του νησιού. Η κατάσταση αυτή ανατράπηκε βέβαια μετά το αιματοκύλισμα του λαού της Αθήνας και την ήττα του ΕΛΑΣ από τις κατά πολύ υπέρτερες (ποσοτικά και ποιοτικά) βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, τις συνεπικουρούμενες και απ' τις δυνάμεις του ντόπιου μοναρχοφασισμού, αλλά και την απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας. Ας δούμε όμως εν συντομία τα σημαντικότερα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο νησί μας από την απελευθέρωσή του μέχρι τα Δεκεμβριανά, παρακολουθώντας παράλληλα και τις γενικότερες εθνικές εξελίξεις, που έπαιρναν άσχημο δρόμο για τον ελληνικό λαό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα, ύστερα από το Συνέδριο του Λιβάνου στις 17-20 Μαΐου 1944, όπου η εαμική αντιπροσωπεία έκανε αδικαιολόγητες υποχωρήσεις, που δεν ανταποκρινόταν στον τότε συσχετισμό των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων και στις ιδρυτικές αρχές του ΕΑΜ. Αποτέλεσμα ήταν το ΕΑΜ να συμμετέχει ως μειοψηφία στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, που ορκίζεται στις 2 Σεπτεμβρίου 1944. Στη Λέσβο, από την απελευθέρωση και μετά, υπήρχε μια δυαδική εξουσία, εαμική και παράλληλα επίσημη κυβερνητική. Όμως η εαμική εξουσία υπερίσχυε, αφενός γιατί απολάμβανε της τεράστιας λαϊκής υποστήριξης και αφετέρου γιατί η ταχύτητα με την οποία ενήργησε η Επιτροπή Πόλης για την άμεση κάλυψη του κενού εξουσίας μετά την αποχώρηση των Γερμανών αιφνιδίασε τους πάντες και επέβαλε ντεφάκτο τη νέα κατάσταση. Παρόλα αυτά, τόσο από τους εδώ κυβερνητικούς φορείς όσο και από τη ντόπια αντίδραση, δεν σταμάτησε σε καμιά περίπτωση η υπονόμευση του έργου των λαϊκών αρχών. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 υπογράφεται η Συμφωνία της Καζέρτας, με την οποία όλες οι ελληνικές ανταρτικές δυνάμεις τίθενται κάτω από τις διαταγές της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας και στη συνέχεια κάτω από τις διαταγές του Άγγλου στρατηγού Σκόμπυ. Θεωρήθηκε έγκλημα κάθε απόπειρα των ανταρτών να καταλάβουν την εξουσία και απαγορεύτηκε η είσοδος του ΕΛΑΣ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στις αρχές Οκτωβρίου και πριν καλά-καλά οι χιτλερικοί εγκαταλείψουν την Αθήνα αρχίζουν να αποβιβάζονται βρετανικά στρατεύματα στη Δυτική Πελοπόννησο. Ο Γεώργιος Μπουρδάρας, που στέλνεται στη Μυτιλήνη απ' την κυβέρνηση στις 2 Οκτωβρίου 1944 σαν Γενικός Διοικητής Νήσων Αιγαίου, για να εκτοπίσει το ΕΑΜ από τη διοίκηση του νησιού, αναγκάζεται να μεταφέρει την έδρα του στη Χίο, ύστερα από το δυναμικό παλλαϊκό συλλαλητήριο της 5ης Οκτωβρίου για την προστασία των λαϊκών θεσμών. Στις 18 Οκτωβρίου 1944 φτάνει στην Αθήνα η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, συνοδευόμενη από τον Άγγλο στρατηγό Σκόμπυ. Στα τέλη Οκτωβρίου οι Ιερολοχίτες με τον Ιατρίδη και τους Άγγλους ανατρέπουν την αδύναμη εαμική εξουσία στη Λήμνο και συλλαμβάνουν κορυφαία στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Λέσβου, που βρίσκονταν εκεί για συννενοήσεις με την τοπική οργάνωση. Στις 2 Νοεμβρίου αποτυγχάνει η απόπειρα του Μοίραρχου Σηφάκη να καταλάβει τα κτίρια που στέγαζαν την Εθνική Πολιτοφυλακή Λέσβου και να επιβάλει τη λειτουργία της κυβερνητικής Χωροφυλακής. Τόσο αυτός όσο και το σύνολο των ανδρών της Χωροφυλακής του νησιού φεύγουν στη Χίο και τίθενται κάτω απ' την προστασία των Άγγλων. Στις 13 Νοεμβρίου καλείται στην Αθήνα αντιπροσωπεία των λεσβιακών εαμικών αρχών και της ανακοινώνεται διά στόματος του ίδιου του Γ. Παπανδρέου η ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τη σταδιακή αντικατάσταση των λαϊκών αρχών της Λέσβου από τις αντίστοιχες κυβερνητικές. Στις 17 Νοεβρίου οι Μπουρδάρας και Κόντης επιστρέφουν στη Μυτιλήνη και αναλαμβάνουν καθήκοντα Γενικού Διοικητή Νήσων Αιγαίου και Νομάρχη Λέσβου, αντίστοιχα. Από τότε και ως τα γεγονότα του Go back από την κυβερνητική πλευρά, με τη συνεργασία των Άγγλων και της εδώ Ναυτικής Διοίκησης (πρωτοστατούντος του πλωτάρχη Μιλτιάδη Ιατρίδη, κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «Αετός» που ναυλοχούσε στο λιμάνι της Μυτιλήνης), γίνεται συνεχής προσπάθεια υπονόμευσης του κύρους του ΕΑΜ και του έργου των λαϊκών αρχών. Ακολουθούν πάντα συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες και παραστάσεις, που όμως δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Γιατί όλα είναι προσχεδιασμένα και τραβάνε το δρόμο τους. Ας αναστήσουμε όμως το ιστορικό των γεγονότων του Go back, μέσα από τις υπάρχουσες πηγές και τις φωτογραφίες της εποχής που διέσωσε κυρίως ο φακός του Σίμου Χουτζαίου. Κυριακή, παραμονή Χριστουγέννων του 1944. Στις εφτά το πρωί μαθαίνεται σ' όλη την πόλη, πως απ' την αυγή άραξαν έξω απ' το λιμάνι έξι μεταγωγικά καράβια γεμάτα «μαύρους» και τρία πολεμικά εγγλέζικα. Στα «Μπλόκια» είχαν κιόλας ξεφορτώσει έξι στρατιωτικά αυτοκίνητα. Στο ίδιο μέρος που από καιρό είχαν φέρει κι άλλα φορτηγά οι Άγγλοι. Η μέρα είναι βαριά και κρύα. Φυσά δυνατός αγέρας κι ώρες-ώρες ρίχνει χιονόνερο. Οι υπαξιωματικοί βάρδιας της Εθνικής Πολιτοφυλακής Θανάσης Παφλιωτέλης και Γιώργος Σκούφος, που βλέπουν ανήσυχοι τα καράβια, ενημερώνουν αμέσως το Διοικητή τους Κώστα Γάκα κι αυτός με τη σειρά του το Διοικητή του ΕΛΑΣ Λέσβου Βασίλη Ευλαμπίου και το Γραμματέα της Ν.Ε. του ΕΑΜ Λέσβου Απόστολο Αποστόλου. Ο Γραμματέας της Περιοχής Αιγαίου του ΚΚΕ Παναγιώτης Γώγος, από τους πρώτους που είδαν τα εγγλέζικα πολεμικά έξω απ' το λιμάνι, ευρισκόμενος με τον Παναγιώτη Κεμερλή στην περιοχή Παιδικού Σταθμού–Κουτσομύτη, παίρνει το χωνί και γυρίζοντας στις γειτονιές ενημερώνει τον κόσμο, καλώντας τον να τρέξει στην προκυμαία για να εμποδίσει την αποβίβαση. Η απεργιακή επιτροπή, που από καιρό βρίσκεται σ' επιφυλακή, κηρύσσει γενική απεργία σ' όλο το νησί. Η Ν.Ε του ΕΑΜ φροντίζει να δοθεί με τα χωνιά και με τους συνδέσμους της το σύνθημα για γενική κινητοποίηση του λαού. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική. Στο ξενοδοχείο «Αιγαίο» (που από καιρό το είχαν επιτάξει οι Άγγλοι) συναντιούνται ο γραμματέας του ΕΑΜ Λέσβου Απ. Αποστόλου, ο Αχ. Κοντάρας μέλος της Ν.Ε. ΕΑΜ Λέσβου, ο διοικητής του 22ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Λέσβου Βασίλης Ευλαμπίου, ο φρούραρχος Φώτης Δήμου και ο Σοφοκλής Βουρνάζος, διοικητής της Εθνοφυλακής και της Εθνικής Πολιτοφυλακής, με τον Χριστόδουλο Τσιγάντε, στρατιωτικό διοικητή Αιγαίου. Ο τελευταίος ανακοινώνει στους άλλους ότι επίκειται αποβίβαση ινδικών στρατευμάτων στο νησί, αλλά δεν πρέπει ν' ανησυχήσει ο κόσμος γιατί το καθεστώς δεν θ' αλλάξει. Η Επιτροπή απάντησε πως δεν έχουν καμιά θέση τα ξένα στρατεύματα στη Μυτιλήνη και πως ενδεχόμενη απόβασή τους θα αποτελούσε πρόκληση, όταν μάλιστα στην Αθήνα γίνεται πόλεμος μεταξύ ΕΛΑΣ και Άγγλων. Ο Τσιγάντες τούς λέει πως δεν έχει εξουσιοδότηση για παραπέρα διαπραγματεύσεις και κανονίζει να βρεθούν πάνω στο αγγλικό καταδρομικό «Σείριος» με τον Άγγλο ταξίαρχο Τόρνμπουλ, διοικητή των συμμαχικών στρατευμάτων Αιγαίου. Στο μεταξύ ο κόσμος όλο και κατεβαίνει. Οι μπούκες των πολυβόλων είναι γυρισμένες κατά πάνω του. Δε δειλιάζει κανένας. Εξακολουθεί να βρέχει. Η προκυμαία γεμίζει κόσμο. Έρχονται από παντού. Κατά τις εννιά η ώρα αρχίζουν να κατεβαίνουν πάνοπλοι αραπάδες μέσα σε μια τορπιλάκατο με σκοπό ν' αποβιβαστούν στο Ταχυδρομείο. Ο κόσμος συγκεντρώνεται εκεί και τους εμποδίζει. Αναγκάζονται να φύγουν σαστισμένοι. Στη συνέχεια επιχειρούν να δέσουν το σκάφος τους και να κατέβουν στα «Μπλόκια». Μα και πάλι δεν το καταφέρνουν. Αναγκάζονται να γυρίσουν ξανά στο μεγάλο μεταγωγικό. Η προκυμαία πλημμυρίζει από κόσμο που κατεβαίνει απ' όλα τα μέρη του νησιού. Τον δέρνει το χιονόνερο κι η παγωμένη αλισάχνη. Ο αγέρας δυναμώνει. Τραγουδούν αντάρτικα τραγούδια και σφίγγουν τις γροθιές. Βρέχει. Κρυώνει. Μα δε φεύγει κανένας! Γύρω στο μεσημέρι γίνεται η συνάντηση των αντιπροσώπων του ΕΑΜ με τον Τόρνμπουλ πάνω στο «Σείριος». Ο Άγγλος ταξίαρχος τους διαβεβαιώνει πως είναι σύμμαχος και φίλος και πως ένα τάγμα 800 αντρών έρχεται να ξεκουραστεί και να γυμναστεί, ώστε να πάει μετά να πολεμήσει στα Δωδεκάνησα, που τότε βρίσκονταν υπό φασιστική κατοχή. Η επιτροπή είπε ότι θα το ανακοινώσει στην ολομέλεια της Ν.Ε του ΕΑΜ και μετά θα του γνωστοποιήσει την απόφασή της. Η ολομέλεια συνεδριάζει και συντάσσεται με την πάνδημη βούληση του λαού να αρνηθεί την αποβίβαση των «μαύρων». Η απόφαση αυτή μεταφέρεται στις 3 μ.μ. στον Τόρνμπουλ, στον Τσιγάντε και στο συνταγματάρχη Οδυσσέα Σκαναβή, στρατιωτικό διοικητή Λέσβου, που βρίσκονται στο ξενοδοχείο «Αιγαίο». Ο Τσιγάντες προειδοποιεί πως τα αυτοκρατορικά στρατεύματα έχουν μεγάλη δύναμη πυρός και πως θα χυθεί πολύ αίμα, αν εμποδιστεί η απόβαση τους. Προσπαθεί έτσι να μεταφέρει την ευθύνη μιας ενδεχόμενης αιματοχυσίας στην εαμική ηγεσία, για να την πιέσει να υποχωρήσει. Η επιτροπή ζητά νέα αναβολή μέχρι το πρωί της επαύριον, για να θέσει το θέμα σε αντιπροσώπους της οργάνωσης απ' όλο το νησί. Ύστερα από διαβουλεύσεις, ο Τόρνμπουλ δέχεται τελικά, θέτοντας όμως τους εξής όρους: Να τραβηχτεί ο ΕΛΑΣ από τις θέσεις που έχει καταλάβει, να σταματήσουν οι εχθρικές εκδηλώσεις του λαού στην προκυμαία, να λυθεί η γενική απεργία, να ανοίξει η αγορά και να αποκατασταθεί η ηλεκτροδότηση της πόλης. Η επιτροπή δέχτηκε τους όρους, χωρίς να εγγυηθεί όμως για το άνοιγμα της αγοράς και την ηλεκτροδότηση της πόλης, επικαλούμενη τεχνικά προβλήματα. Όταν τέθηκε το θέμα στους αντιπροσώπους των λεσβιακών εαμικών οργανώσεων, όλοι τους, εκφράζοντας την ομόθυμη βούληση του λεσβιακού λαού, αποφασίζουν να μην δεχτούν την αποβίβαση των ινδικών στρατευμάτων και να απαιτήσουν την απομάκρυνσή τους από το νησί. Ο ΕΛΑΣ και η Εθνική Πολιτοφυλακή ετοιμάζονται να υποστηρίξουν το λαό, όταν εκείνος θα χρειαζόταν να αποκρούσει την απόβαση. Για το σκοπό αυτό οργανώνονται 4 σταθμοί επιδέσεως τραυματιών και ορεινό χειρουργείο, με γιατρούς και νοσοκόμους της Εθνικής Αλληλεγγύης. Συγκροτούνται συνεργεία τραυματιοφορέων από επονίτες. Ειδοποιούνται οι λόχοι που εδρεύουν σε χωριά να κατεβούν, καθώς και ο εφεδρικός ΕΛΑΣ. Το απόγευμα εκδηλώνεται νέα απόπειρα αποβίβασης στο Μακρύ Γυαλό, μα αποτυγχάνει κι αυτή χάρη στην έγκαιρη επέμβαση του λαού. Αργότερα καταφθάνουν συνταγμένοι και οπλισμένοι οι Μοριανοί. Ένα σωρό άνθρωποι με σκουριασμένες χαντζάρες, κασμάδες, τσεκούρια και ξύλα. Και με ψυχή. Έρχονται οι Αγιασώτες, η αγροτιά της Γέρας, οι βασανισμένοι του λεσβιακού κάμπου. Τους καινούριους τους υποδέχονται οι παλιοί με «ζήτω», χαλασμός Κυρίου. Φορτηγά απ' τα χωριά τούς φέρνουν να φάνε κάστανα και μανταρίνια. Όσοι έρχονται απ' την ύπαιθρο, ύστερα από πολύωρη πεζοπορία, ψιλοκοιμούνται και ξεκουράζονται με βάρδιες στα σπίτια που είναι κοντά στο λιμάνι. Όλη αυτή τη νύχτα ο κόσμος την περνά πάνω στην προκυμαία. Μέσα στη λάσπη και στο κρύο. Δε νοιάζεται κανένας, ούτε για φαΐ, ούτε για κρεβάτι. Ανάβουν φωτιές να ζεσταθούν και τραγουδούν. Η προκυμαία γεμίζει φλόγα και τραγούδι. Αυτή τη νύχτα σηκώνονται οδοφράγματα με πέτρες, βαρέλια, αραμπάδες, κάσες και άλλα. Στα κυριότερα σημεία της πόλης και, πριν απ' όλα, γύρω στο λιμάνι. Κάθε δρόμος και οδόφραγμα. Και μπροστά στα οδοφράγματα τα ξυπόλυτα αετόπουλα. Ο λαός αγρυπνά. Παντού. Οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια της κατοχής του νησιού, είχαν φτιάξει στην πόλη οδοφράγματα με συρματοπλέγματα, τα οποία αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν μετά την απελευθέρωση και το διώξιμό τους από τη Λέσβο. Τα συρματοπλέγματα αυτά χρησιμοποιούνται τώρα από το λαό για την οχύρωση της πόλης. Ξημερώνουν Χριστούγεννα κι από παντού καταφθάνουν οι αγρότες του νησιού με κασμάδες, τσεκούρια και ντουφέκια. Όλοι μαζεύονται στην προκυμαία και στα «Μπλόκια». Το κρύο τρυπά τα κόκαλα, μα ο κόσμος υπομένει τα πάντα και δείχνει μεγάλη αποφασιστικότητα. Ο εαμικός Τύπος καλεί το λαό επί ποδός πολέμου! Στις 9 το πρωί στο ξενοδοχείο «Αιγαίο» η επιτροπή ανακοινώνει στον Τσιγάντε και στον Σκαναβή την απόφαση της Οργάνωσης και του λαού. Στη συνέχεια την γνωστοποιούν και στον εμβρόντητο Τόρνμπουλ που τους δέχεται πάνω στο αποβατικό σκάφος. Στις 11:30 π.μ. ο Τόρνμπουλ απευθύνει έγγραφο τελεσίγραφο προς την Επιτροπή του ΕΑΜ Λέσβου, που συνεδριάζει και το απορρίπτει. Το έγγραφο του Τόρνμπουλ διαβάζεται και στο λαό, που μαζεύεται σε ένοπλο συλλαλητήριο στις 1 μ.μ. της ίδιας μέρας και εγκρίνει το παρακάτω ψήφισμα: Ο λαός της Λέσβου, έχοντας υπ' όψει την ξαφνική και αδικαιολόγητη εμφάνιση χθες το πρωί στο λιμάνι μας βρετανικών αποικιακών στρατευμάτων, μαζεύτηκε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο και αφού άκουσε το έγγραφο του Άγγλου Ταξίαρχου που απηύθυνε στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΕΑΜ, Ψηφίζει 1) Διαδηλώνει τη δυσπιστία του προς τιs διαβεβαιώσεις του Άγγλου Ταξίαρχου, γιατί οι αγριότητες και οι ωμότητες των Αποικιακών στρατευμάτων ενάντια στο Λαό της Αθήνας και του Πειραιά, καθώς και το αιματοκύλισμα της Σάμου κι οι βαρβαρότητες στα νησιά του Αιγαίου από στρατεύματα που διοικούνται από τον ίδιο Ταξίαρχο, δικαιολογούν απόλυτα τη δυσπιστία του αυτή. 2) Διαδηλώνει την απόφασή του ν' αντιταχθεί προτάσσοντας τα στήθια του και να πέσει μέχρι του τελευταίου, στην περίπτωση που ο Άγγλος Ταξίαρχος δεν θα σεβασθεί τη θέλησή του και θα ενεργήσει απόβαση. Μυτιλήνη 25/12/44 – Η Επιτροπή Συλλαλητηρίου Στο σημείο αυτό οι διαπραγματεύσεις σταματούν, μα ο λαός μένει σε επιφυλακή. Κατά τις εφτά το βράδυ το μεγάλο πολεμικό ανεβάζει σήμα μάχης. Τα μεταγωγικά ανάβουν τα φώτα τους, οι «μαύροι» ετοιμάζονται πάλι να μπαρκάρουν. Χτυπούν καμπάνες, παίζουνε σάλπιγγες, αντηχούν τα χωνιά. Χαλά ο κόσμος. Το πλήθος τρέχει στα «Μπλόκια» με αλαλαγμούς. Με γυμνωμένα σπαθιά κι ορθά πελέκια. Μπροστά στην αποφασιστική στάση που κρατά ο λαός, ο εχθρός κάνει πίσω. Γύρω στα μεσάνυχτα γίνονται αντιληπτές μανούβρες των εγγλέζικων πλοίων. Ο λαός αγρυπνά. Στις πέντε τα ξημερώματα πάλι τα ίδια. Στις 26 του Δεκέμβρη το φορτηγό που ήταν πλευρισμένο στο εξωτερικό λιμάνι βγήκε στ' ανοιχτά. Άλλο ένα φορτηγό κι ένα αντιτορπιλικό φεύγουν. Την άλλη μέρα, στις 27 το βράδυ, αναχωρούν κι άλλα καράβια. Απομένουν μονάχα ένα φορτηγό κι ένα πολεμικό. Τις δυο τελευταίες μέρες οι μαύροι δεν δείχνουν καμιά διάθεση για απόβαση. Οι μέρες και οι νύχτες περνούν ήσυχες. Απ' την προκυμαία όμως δεν φεύγει κανένας. Όλοι παραμένουν στις θέσεις τους μέρα και νύχτα. Στις τέσσερις αυτές μέρες έγιναν πολλές διαδηλώσεις κι ο λαός ενέκρινε διάφορα ψηφίσματα. Στις 27 του μήνα ο κόσμος απαίτησε να φύγει ο νομάρχης Δημ. Κόντης, που όλες αυτές τις μέρες στάθηκε ξένος στον πόνο του. Από την ίδια μέρα εγκαταστάθηκε στη Νομαρχία το παλιό Νομαρχιακό Συμβούλιο με Πρόεδρο τον Χρίστο Καλδή. Την Πέμπτη το πρωί στις 28 Δεκέμβρη ο διοικητής του «Σείριος» πλοίραχος Έντουαρντς ανακοινώνει επίσημα πως οι Εγγλέζοι δε θα πατούσαν πόδι στο νησί. Την είδηση τη δέχεται ο κόσμος με χαρά. Όλοι μαζεύονται στο Δημαρχείο. Μιλούν στο λαό ο Γώγος, ο Αποστόλου, ο Φριλίγγος και άλλα στελέχη. Την ίδια μέρα το μεσημέρι γίνεται παρέλαση. Μπροστά η Εθνική Αλληλεγγύη, ύστερα ο ΕΛΑΣ, η Πολιτοφυλακή, ο εφεδρικός ΕΛΑΣ. Από τα «ζήτω» χαλά ο κόσμος. Ραίνουν τους αντάρτες με λουλούδια. Όλη η μέρα περνά με χαρά και με τραγούδια. Ο λαός γιορτάζει τη νίκη του. Η γυναίκα έδωσε μια νότα ξεχωριστή στον αγώνα. Δίπλα στον άντρα κι ακόμα πιο μπροστά απ' αυτόν. Και δεν ήταν μονάχα στην πρώτη γραμμή. Σ' όλες τις υπηρεσίες, που χωρίς αυτές η πρώτη γραμμή παραλύει. Στα συσσίτια, στα χειρουργεία, στον εφοδιασμό. Έδειξε πως νιώθει βαθιά τις υποχρεώσεις της και ξέρει πώς να καταχτήσει τα δικαιώματά της. Το "Go back" έγινε διαχρονικό σύμβολο της περηφάνιας του ανυπότακτου λαού μας, που διατρανώνει ακόμα και σήμερα τα αντιιμπεριλιστικά του αισθήματα. Η νίκη αυτή του λεσβιακού λαού αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς ότι επιτεύχθηκε τις ίδιες εκείνες μέρες που οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούσαν την Αθήνα και με την ωμή και απροκάλυπτη ανάμειξή τους στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας οδηγούσαν την πατρίδα μας στον εμφύλιο σπαραγμό. Το θέμα είναι διαχρονικό και στις μέρες μας έχει μια καυτή επικαιρότητα. Η διεθνής συγκυρία είναι εφιαλτική. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κορυφώνεται στον ευαίσθητο χώρο της κεντρικής Ευρασίας, του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής, για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και για τον έλεγχο των δρόμων διοχέτευσής τους προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Ομοίως και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων περιφερειακών χωρών, όπως της Τουρκίας και της Ελλάδας, για την εξασφάλιση όσο το δυνατό μεγαλύτερης λείας από τη μοιρασιά. Ξεσπάνε πόλεμοι που δημιουργούν το σύγχρονο τεράστιο προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο της προσπάθειας αντιμετώπισης της δομικής κρίσης που τα τελευταία χρόνια ταρακουνά συθέμελα όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Αλλά και σε θεσμικό επίπεδο: τρομονόμοι, άγρια καταστολή των εργατικών αγώνων, τσάκισμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, επιβολή εργασιακού μεσαίωνα με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου και εξευτελιστική τιμή της εργατικής μας δύναμης, άκρατη ιδιωτικοποίηση των βασικών κοινωνικών αναγκών (ασφάλειας, σύνταξης, παιδείας, υγείας κ.ά.), παραχάραξη της ιστορίας (κομμουνιστικό μνημόνιο, καταστροφή μνημείων, απαγόρευση χρήσης συμβόλων κλπ), αξιοποίηση των ΜΜΕ για τη διαμόρφωση συμβιβασμένων συνειδήσεων ανίκανων να απειλήσουν την κυριαρχία τους. Η επίθεση της παγκόσμιας αστικής τάξης ενάντια στον κόσμο της εργασίας είναι ανελέητη και – σε συνθήκες παγκόσμιας υποχώρησης του επαναστατικού κινήματος – παίρνει πρωτόγνωρες μορφές, οξύνοντας στο έπακρο την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας και θέτοντας στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα το αμείλικτο δίλημμα: ρήξη ή ενσωμάτωση; Υποταγή ή αντεπίθεση; Το Κόμμα μας απαντά πως η μόνη δύναμη που είναι ικανή να αντισταθεί σ' αυτή τη σαρωτική και απάνθρωπη επίθεση, να την αποκρούσει και στη συνέχεια να αντεπιτεθεί και να την ανατρέψει, είναι το οργανωμένο και περιφρουρημένο ταξικό λαϊκό κίνημα. Ένα κίνημα που στις μέρες μας αγωνίζεται να χτίσει το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης με στρατηγικό σκοπό την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Στο δρόμο αυτόν ας έχουμε φωτεινό παράδειγμα και αστείρευτη πηγή ιστορικής διδαχής τις ηρωικές αγωνιστικές μας καταβολές, μια απ' τις οποίες ήταν και το θρυλικό Go back Πολιτική ομιλία από το Βασίλη Αμπελογιάννη, Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ Ομιλία στην εκδήλωση «75 χρόνια από το GO BACK 15/12/2019 Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Η κομματική οργάνωση Λέσβου του ΚΚΕ τιμά σήμερα την ηρωϊκή εξέγερση του λαού της Λέσβου, που τα Χριστούγεννα του '44, με μπροστάρηδες τους Κομμουνιστές, απέτρεψαν την απόβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών στο νησί. Η εξιστόρηση των γεγονότων εκείνων των ημερών, όπως ήδη ξεδιπλώθηκε από την αριστουργηματική αφήγηση του φίλου Παναγιώτη, αποτελεί δυνατό τονωτικό για τον λαϊκό πατριωτισμό μας, τονωτικό που όλοι το έχουμε ανάγκη, ιδιαίτερα αυτή τη περίοδο, που τα μαύρα σύννεφα των πολεμικών εμπλοκών πυκνώνουν επικίνδυνα πάνω από τον ουρανό της Μεσογείου και ιδιαίτερα του Αιγαίου. Η κατάθεση επιστολής στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ από την τουρκική κυβέρνηση, με την οποία προσδιορίζει την τουρκική υφαλοκρηπίδα, σε συντεταγμένες που καταπατούν την υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και το μνημόνιο κατανόησης που συνυπέγραψε με τη Λιβύη, για την οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, αυτές οι δύο πρόσφατες ενέργειές της, διαμορφώνουν μια πολύ αρνητική εξέλιξη, καθώς δημιουργούν νέα δεδομένα. Ποια είναι αυτά; – Διευρύνουν τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και συρρικνώνουν την ελληνική ΑΟΖ, όπως ονομάζουν συνοπτικά την αποκλειστική οικονομική ζώνη, με αποτέλεσμα ελληνικά νησιά, όπως τα Δωδεκάνησα, το Καστελόριζο, ακόμα και η Κρήτη να μην έχουν καμία επήρεια ως προς τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. – Διευρύνει και χαράσσει νέα σύνορα με την Ελλάδα, εφόσον τα μεταφέρει πιο νότια και ανατολικά της Κρήτης – Αποκόπτει επιχειρησιακά τον ενιαίο χώρο που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Ουσιαστικά διακόπτει τον αγωγό Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. – Ενισχύει τη θέση της Τουρκίας και το ρόλο της στη Λιβύη Οι ενέργειες αυτές, για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη των γεγονότων, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Η Τουρκία εδώ και καιρό αυξάνει σταθερά και σχεδιασμένα την προκλητικότητά της στο Αιγαίο, στην Ανατ. Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, επιχειρώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα, τα οποία να χρησιμοποιήσει στη διαπραγμάτευση, που ήδη κάνει, εφ' όλης της ύλης σχετικά με το ρόλο της τουρκικής αστικής τάξης στην περιοχή. Αξιοποιεί το γεγονός πως έχει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς του ΝΑΤΟ, το γεγονός πως είναι «στρατηγικός εταίρος» της ΕΕ, πως οι μεγάλες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανταγωνίζονται ποια θα της πουλήσει περισσότερα όπλα και άλλο πολεμικό υλικό, ακόμα και το ρόλο της στη διαχείριση του Προσφυγικού, για να κατοχυρώσει και να διευρύνει τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή μέχρι τη ΝΑ και τη Κεντρική Μεσόγειο. Να σημειώσουμε πως δεν έμεινε στην αμφισβήτηση της συμφωνίας της Λοζάνης, που πριν λίγους μήνες ο Ερντογάν είχε διατυπώσει, αλλά με την εισβολή της στη Συρία την καταπάτησε κυριολεκτικά. Αυτή δε η καταπάτηση της συνθήκης της Λοζάνης έγινε αποδεκτή και από τις ΗΠΑ και από την Ε.Ε. και από τη Ρωσία, μια που αποδέχτηκαν τα αποτελέσματα της εισβολής και μπήκαν σε συζητήσεις μαζί της, για το πως θα διαχειριστούν τη νέα κατάσταση. Πως θα γίνονται οι περιπολίες στη Βόρεια Συρία κλπ. Δημιούργησε δηλαδή τετελεσμένο, αποδεχτό από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για την αναγκαιότητα να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λοζάνης, προς όφελός της. Παράλληλα, όλο και πιο ανοιχτά, προσβάλλει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι «κορόνες» της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα καταγγείλει την τουρκική επιθετικότητα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και ότι θα ζητήσει την καταδίκη της για παραβίαση του «διεθνούς δικαίου» αποδείχθηκαν αστείες. Οι προκλήσεις αυτές δεν ήταν άγνωστες σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Η ξεκάθαρη απάντησή τους, που ουσιαστικά ήταν «εμείς δεν ανακατευόμαστε, βρείτε τα μεταξύ σας», ήταν απόλυτα αναμενόμενη, μια που συνεχίζουν να παζαρεύουν με την Τουρκία την παραμονή της στην ευρωατλαντική συμμαχία και την απομάκρυνσή της από τη ρωσική επιρροή, στόχο με τον οποίο συμφωνεί και συμπράττει με όλα τα μέσα και η αστική τάξη στην Ελλάδα και η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.. Αλλωστε, και πριν η Τουρκία προσεγγίσει τη Ρωσία, προκαλώντας την ανησυχία των ΗΠΑ και άλλων «συμμάχων», ΝΑΤΟ και ΕΕ αναγνώριζαν «ζωτικά» της συμφέροντα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αντιμετωπίζοντας την ευρύτερη περιοχή ως «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δίνοντας έτσι αέρα στα πανιά των τουρκικών προκλήσεων σε γη, αέρα και θάλασσα. Πάνω σ' αυτό το έδαφος, λοιπόν, η Τουρκία επεκτείνει τις αμφισβητήσεις δυτικότερα, στην καρδιά της Μεσογείου, και με όχημα τα ενεργειακά, προωθούνται σενάρια για λύσεις με Ελλάδα και Κύπρο, που έχουν στον πυρήνα τους τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Τα σενάρια αυτά επανέρχονται με κάθε αφορμή από τις ΗΠΑ , το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και από μερίδα της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Η σαφήνεια με την οποία ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. πήραν ουδέτερη θέση απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και στις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, κυριολεκτικά σμπαραλιάζει το βασικό επιχείρημα και της κυβέρνησης της Ν.Δ. αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πως το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. είναι θεματοφύλακες των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου και εγγυητές της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Γκρεμίζονται με θόρυβο μύθοι δεκαετιών που στόχο είχαν να αποκοιμίζουν, καθησυχάζοντας το λαό για τα «απάνεμα λιμάνια, την ασφάλεια και τις γερές πλάτες των ισχυρών συμμάχων μας», για τα «κοινά σύνορα που ήταν… ευτυχές γεγονός ότι αποτελούν και σύνορα της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ» κ.ά. παρόμοια. Καθώς οι διαχρονικές αυτές διαβεβαιώσεις της ελληνικής αστικής τάξης καταρρίπτονται, ορισμένες από τις ελληνικές αστικές πολιτικές δυνάμεις άρχισαν τις κλάψες για τις γνωστές άσφαιρες νουθετήσεις της ΕΕ, τις κάλπικες κυρώσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ προς τη Τουρκία, για την επαναλαμβανόμενη στάση «Πόντιου Πιλάτου» του ΝΑΤΟ, που το δήλωσε ωμά, για όσους κάνουν πως δεν το ήξεραν, ότι «δεν είναι μέρος της διαδικασίας αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων» (όπως π.χ. για το καθορισμό της ΑΟΖ). Και πώς μπορεί να είναι άλλωστε αφού στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας διαιώνισης και επιδείνωσης τέτοιων διαφορών; Από την άλλη, βέβαια, είναι χαρακτηριστικές οι ομόφωνες αποφάσεις του ΝΑΤΟ στη πρόσφατη Σύνοδο του Λονδίνου, παρά τους σφοδρούς ανταγωνισμούς στο εσωτερικό του, που σηματοδοτούν κλιμάκωση των επικίνδυνων σχεδιασμών σε βάρος των λαών της περιοχής. Ανάλογη διάψευση αυτών των μύθων αποτελούν άλλωστε και οι δηλώσεις του υψηλόβαθμου στελέχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Ν. Μπερνς, που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τις ξεχάσουμε, όπως αυτή η παλαιότερη ότι «οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν την ελληνική κυριαρχία στη βραχονησίδα Ιμια και τις γύρω νησίδες», αλλά και η πρόσφατη δήλωση του ίδιου προς την Ελλάδα ότι «λυπάμαι που το λέω, αλλά αν η Ελλάδα χρειαστεί τη στήριξη των ΗΠΑ σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, δεν νομίζω ότι θα την έχει από τον Πρόεδρο Τραμπ». Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι μύθοι που κατέρρευσαν. Σωριάστηκε με πάταγο και το επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν όλα τα άλλα αστικά κόμματα ενάντια στο κόμμα μας όταν, σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, όπως π.χ. αυτής στη Λιβύη, τους καταγγέλλαμε για τη παροχή κάθε διευκόλυνσης στις πολεμικές τους επιχειρήσεις. Μας έλεγαν: «αυτά υπαγορεύουν οι συμμαχικές υποχρεώσεις μας» ακριβώς για να εξυπηρετηθεί ο κατά τ' άλλα μεγάλος «εθνικός σκοπός» τού να είμαστε σε ισχυρές συμμαχίες για προστασία. Τα γραμμάτια αυτών των «συμμαχικών υποχρεώσεων» έληξαν αυτές τις μέρες και αρχίζουν και ξεπληρώνονται πολύ ακριβά. Γιατί για το χάρβαλο στη Λιβύη με τις ψευτοκυβερνήσεις – προτεκτοράτα των ιμπεριαλιστών, με επικεφαλής τους εκάστοτε φυλάρχους, έβαλαν την υπογραφή τους και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Και σήμερα, με το αποκαλούμενο «συμφωνητικό Τουρκίας – Λιβύης», ο λαός μας «λούζεται» τις συνέπειες της στρατηγικής τους. Γιατί η λιβυκή κυβέρνηση της Τρίπολης δεν φύτρωσε, είναι προϊόν της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αναγνωρισμένο στήριγμα της ΕΕ και αναγνωρισμένη και από την ελληνική κυβέρνηση. Είναι πραγματικά προκλητικό με πόση ευκολία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν τις τοποθετήσεις Τραμπ, σαν αυτή από το Λονδίνο που χαρακτήρισε την Τουρκία «πολύ καλή για την ασφάλεια στα Βαλκάνια». Αλλά και το γεγονός ότι οι τελευταίες ενέργειες της τουρκικής κυβέρνησης έλαβαν χώρα μετά τη συνάντησή του Ερντογάν στην Ουάσινγκτον με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Και όχι μόνον αυτό αλλά προσπαθούν ταυτόχρονα να αθωώσουν την αμερικάνικη πολιτική για αυτές τις εξελίξεις. Τι ισχυρίζονται; Οτι μπορεί να υπάρχουν οι δηλώσεις Τραμπ, αλλά υπάρχει – λένε – και η τοποθέτηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μα, είναι ή δεν είναι η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που καλεί σε αυτοσυγκράτηση όλες τις πλευρές; Και πολύ περισσότερο, γιατί δεν λένε κουβέντα ότι η ίδια ανακοίνωση δίνει κατεύθυνση για την έναρξη διαπραγματεύσεων: Δηλαδή ακριβώς γι' αυτό που επιδιώκει η αστική τάξη της Τουρκίας μέσα από αυτήν την προκλητικότητα, προκειμένου να κεφαλαιοποιήσει τις αξιώσεις της, διαμορφώνοντας τετελεσμένα σε Αιγαίο και Κύπρο; Επιβεβαιώνεται, λοιπόν, ακόμα μια φορά, η διαχρονική θέση του Κόμματός μας πως ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, είναι παράγοντες αστάθειας και κινδύνων για τον ελληνικό λαό και για όλους τους λαούς της περιοχής. Οι εξελίξεις αυτές, ακόμη, εκθέτουν τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα που συμφωνούν και από κοινού προωθούν την παραπέρα εμπλοκή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και τη συμμετοχή σε τριμερή σχήματα, με την «ομπρέλα» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως με το Ισραήλ, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, ως «ασπίδα», τάχα, απέναντι στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας. Τα κόμματα αυτά δεν καλλιεργούν μόνο τον εφησυχασμό για το ρόλο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην περιοχή, αλλά αποσιωπούν, κρύβουν κυριολεκτικά, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, στους οποίους συμμετέχει μέχρι τα μπούνια η Ελλάδα. Ταυτόχρονα, καιρό τώρα, θολώνουν τις πραγματικές αιτίες της τουρκικής επιθετικότητας, μιλώντας άλλοτε για «εξαγωγή της εσωτερικής πολιτικής κρίσης» από την ηγεσία της Τουρκίας, άλλοτε για «παιχνίδια εντυπώσεων του "σουλτάνου" Ερντογάν» και άλλοτε για «αντιπερισπασμό, εξαιτίας της δήθεν απομόνωσής της από Αμερικανούς και Ευρωπαίους». Το Κόμμα μας εκτιμά πως οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Κανένα άλλοθι δεν πρέπει να δώσει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, που κάνουν εκκλήσεις για «συναίνεση» και την ίδια ώρα παρουσιάζουν, ως «απάντηση» στην τουρκική επιθετικότητα, την παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο όνομα της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης. Μια αναβάθμιση που καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού. Αντίθετα, τα ναρκοθετεί, αφού τα βάζει σε ένα φαύλο κύκλο παζαριών και αντιπαραθέσεων. Θα έχετε, βέβαια, παρατηρήσει πως για τα ζητήματα αυτά των ανταγωνισμών και της ελληνικής εμπλοκής δεν μιλάει κανείς, δεν αντιπαρατίθεται κανείς, εκτός από το ΚΚΕ. Ακόμα και όταν ο υπουργός Αμυνας απευθύνθηκε σε Αμερικανό στρατηγό και του είπε πως «οι Ελληνες ματώσαμε και θα ξαναματώσουμε μαζί με τις ΗΠΑ», όλα τα άλλα κόμματα κατάπιαν τη γλώσσα τους! Πρόκειται για μία αδιανόητα προκλητική δήλωση. Δείχνει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η όποια αστική κυβέρνηση, για να κάνει πράξη τους στόχους της αστικής τάξης της Ελλάδας. Δεν θα διστάσει να ρίξει στη φωτιά του πολέμου τους εργαζόμενους και τη νεολαία, δεν θα διστάσει να εκστρατεύσει ακόμη και σε νέες Κορέες! Αλλά ποιος, αλήθεια, να αντιπολιτευθεί σε αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Που μέχρι και τον ακροδεξιό Τραμπ ξέπλυνε, χαρακτηρίζοντάς τον διαβολικά καλό και ακόμα και σήμερα, που είναι αντιπολίτευση, συνεχίζει να αποθεώνεται από τον Αμερικανό πρέσβη, γιατί επί κυβέρνησής του εκτινάχθηκαν στα ύψη οι ελληνοαμερικανικές στρατιωτικές και οικονομικές σχέσεις; Η πολιτική μετατροπής της χώρας σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σημαίνει πρώτα απ' όλα ότι από τη χώρα μας θα φεύγουν τα βομβαρδιστικά που θα πυρπολούν και θα μακελεύουν λαούς. Σημαίνει, επίσης, ότι η χώρα μας, σε ενδεχόμενο όξυνσης και στρατιωτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία θα είναι μαγνήτης επιθέσεων. Αλλωστε, ήδη αξιωματούχοι της Ρωσίας έχουν δηλώσει δημόσια πως οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη θα είναι στο στόχαστρό τους. Τα τελευταία 5 χρόνια η Ελλάδα έχει παραχωρήσει ακόμη περισσότερες βάσεις στο ΝΑΤΟ. Ας σκεφθεί λοιπόν ο κάθε καλοπροαίρετος. Αυτό, έβαλε φρένο στην επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων; Υποχώρησαν, μήπως, οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και την Κύπρο με αυτή τη πολιτική που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις; Ο καθένας μπορεί να απαντήσει. Πάει καιρός που υπογράφτηκε η Συμφωνία των Πρεσπών. Εχει μήπως καθαρίσει ο ουρανός πάνω από τα Βαλκάνια ή μήπως τα σύννεφα των πολέμων όλο και πυκνώνουν, σαν αποτέλεσμα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και Ρωσία, Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη; Και εδώ ο καθένας μπορεί να απαντήσει. Και το ΚΚΕ τι προτείνει: ρωτούν καλοπροαίρετοι και μη. Το λέμε με απόλυτη σαφήνεια: άλλο δρόμο. Η δική μας πρόταση δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά που μας έφτασαν έως εδώ, στο αδιέξοδο δηλαδή του καινούργιου και πολύ επικίνδυνου διλήμματος που ήδη ζυμώνεται από τα ελληνικά αστικά κόμματα: «συμβιβασμός και συνεκμετάλλευση ή πολεμική σύγκρουση». Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει το λαό πως μπορεί να υπάρξει κάποιος περίτεχνος διπλωματικός χειρισμός που θα ανασυρθεί από τα αζήτητα για να βγάλει το λαό από αυτά τα αδιέξοδα. Δεν υπάρχει κάποιος καλός σύμμαχος που θα έρθει να «καθαρίσει» για λογαριασμό του λαού μας. Κάθε τέτοιος σύμμαχος με πολλά εισαγωγικά, είτε τον ανακαλύπτει και τον κουβαλά η αστική μας τάξη είτε αυτοπαρουσιάζεται, για τα συμφέροντα της αστικής του τάξης ενδιαφέρεται και παλεύει. Είτε Μακρόν λέγεται αυτός είτε Μέρκελ είτε Πούτιν είτε όπως αλλιώς. Υπάρχουν πλέον άπειρες αποδείξεις πως η πολιτική εγκλωβισμού στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι πολύ επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα. Στο ερώτημα τι θα έκανε ο λαός αν δεν είχε και αυτές τις συμμαχίες, απαντάμε ότι αυτές οι συμμαχίες είναι της αστικής τάξης και όχι του λαού. Κι αν δεν είχαν φορτωθεί αυτές οι συμμαχίες στις πλάτες του, θα είχε ένα μεγάλο βάρος λιγότερο, χωρίς εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, χωρίς υπονομευτικές ενέργειες, δηλώσεις και τοποθετήσεις, στο όνομα, δήθεν, υπεράσπισης των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Ομως, για να μπορέσει να ξεφορτωθεί αυτά τα βάρη η εργατική τάξη, ο λαός μας, χρειάζεται να πάρει στα χέρια του την εξουσία από την αστική τάξη και μόνο τότε οι συμμαχίες που ο ίδιος θα χαράξει μπορεί να είναι προς το δικό του συμφέρον. Γι' αυτό το ΚΚΕ ακολουθεί και προτείνει στο λαό δρόμο αμφισβήτησης και απόρριψης αυτών των συμμαχιών. Καλούμε ανοιχτά στο λαό να μην έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτές ή άλλες συμμαχίες, που συνδέονται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας και όχι με τις προτεραιότητες του ελληνικού λαού, των λαών της περιοχής, που επίσης στενάζουν από τις αντιλαϊκές δικές τους κυβερνήσεις. Το ΚΚΕ με ευθύνη αναδεικνύει σταθερά ότι πρέπει να είναι λαϊκή ιδιοκτησία ο ορυκτός πλούτος, για τον έλεγχο του οποίου οξύνονται οι ανταγωνισμοί των μονοπωλιακών ομίλων σήμερα και αποτελεί το υπόστρωμα όλων όσων εκτυλίσσονται στην Ανατ. Μεσόγειο. Μόνο σε δρόμο διεκδίκησης αυτής της ιδιοκτησίας μπορεί ο ελληνικός λαός να περιμένει να απολαύσει προς το δικό του συμφέρον πραγματικά φτηνή ενέργεια, με ωφέλιμη συνεργασία και αμοιβαίο όφελος με τις άλλες χώρες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας καλεί τον ελληνικό λαό και τις μαζικές, συνδικαλιστικές του οργανώσεις να υψώσουν τείχος ενάντια και στον εθνικισμό, που θα προσπαθήσει να πάρει μπόϊ, βγάζοντας στον αφρό ανέξοδους τουρκοφάγους και στη μοιρολατρία, που με όπλο τα οικονομικά οφέλη ήδη ζυμώνει τη λογική «να δώσουμε κάτι προκειμένου να μη πάμε σε πόλεμο». Και οι δύο αυτές προοπτικές καθόλου δεν μας απαλλάσσουν από το πρόβλημα. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, είτε αυτό προέλθει από μία διαπραγμάτευση στη Χάγη ή αλλού, είτε από μία πολεμική εμπλοκή, θα αμφισβητείται από την επόμενη ημέρα κιόλας, γεννώντας έτσι νέους, μεγαλύτερους ανταγωνισμούς και μαζί τους νέους, μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό μας. Οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Απέναντι σε αυτές επιβάλλεται να δυναμώσει η πάλη του εργατικού – λαϊκού κινήματος ενάντια στην επικίνδυνη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας των ΗΠΑ και της Ελλάδας. Για την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις. Για να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας. Για να μη μεταφερθούν στον Αραξο ή αλλού πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ. Για να επιστρέψουν εδώ και τώρα όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρετούν σε αποστολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εκτός συνόρων. Για να σταματήσουμε να πληρώνουμε 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Θεωρούμε πως πρέπει να αποτελέσει αίτημα αιχμής το «καμία αλλαγή συνόρων», αίτημα που συγκρούεται ευθέως με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που μπορεί να συνενώσει στην πάλη όλους τους λαούς της περιοχής, Στη πρώτη σειρά των αιτημάτων να μπει η αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που όχι μόνον δεν μας βοηθούν αλλά αποτελούν και απειλή για το λαό μας, και που υπαγορεύουν τη συμμετοχή της χώρας μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στα διάφορα σημεία του πλανήτη. Δύσκολος, μας λένε, ο δρόμος που προτείνετε. Δύσκολος πράγματι, όμως είναι ο μόνος που υπάρχει υπέρ του λαού. Δρόμος που πρέπει ο λαός μας να τον πορευθεί, προκειμένου να πάψει να πληρώνει το μάρμαρο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι έχουν συνέπειες που ήδη τις βιώνουμε πάνω από τέσσερα χρόνια στο νησί μας. Είναι οι χιλιάδες ξεριζωμένοι που φεύγουν από τις χώρες τους, προσπαθώντας να βρουν μία ζωή καλύτερη στη χώρα μας ή αλλού. Στα πρόσωπα των χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας μπορεί να δει κανείς τι σημαίνει καπιταλιστική εκμετάλλευση. Τι σημαίνει ότι το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε είναι αδίστακτο. Η Ελλάδα γίνεται αποθήκη ψυχών προσφύγων, ξεριζωμένων ανθρώπων, ακριβώς επειδή υλοποιεί κατά γράμμα την πολιτική της ΕΕ, όπως αυτή αποτυπώνεται στον Κανονισμό του Δουβλίνου, όπως αποτυπώνεται στην απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Αυτή η πολιτική είναι και το έδαφος που πριμοδοτεί ρατσιστικές, μισαλλόδοξες φωνές, μαζί με τις κοσμοπολίτικες αυταπάτες. Αυτή η πολιτική είναι που συνολικά πρέπει να απορριφθεί. Ρωτάνε πολλοί: Και τι πρέπει να γίνει; Τους απαντάμε: Πρέπει να γίνει αυτό που λέει το ΚΚΕ. Δηλαδή, πάλη για να καταργηθούν εδώ και τώρα η Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, που τους εγκλωβίζει στα νησιά και ο κανονισμός του «Δουβλίνου», που τους εγκλωβίζει στην Ελλάδα. Κανένα αστικό πολιτικό κόμμα δεν αποδέχεται αυτές τις θέσεις. Γι αυτό και προσπαθούν να διαχειριστούν, αντί να λύσουν το πρόβλημα, σπέρνοντας αυταπάτες και μισαλλόδοξες θεωρίες στο λαό μας. Η κυβέρνηση, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, ξεχωρίζουν τους πρόσφυγες από τους μετανάστες. Τους επιφυλάσσουν διαφορετική μεταχείριση. Μιλάνε για το λεγόμενο «προσφυγικό προφίλ» εντάσσοντας όλο και λιγότερους σε αυτό. Το κόμμα μας είναι αλληλέγγυο και στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Δεν τους ξεχωρίζει. Τους θεωρεί όλους θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ανεξάρτητα αν σε αυτές χρησιμοποιούνται και βόμβες ή η ληστεία του πλούτου των χωρών τους γίνεται χωρίς στρατιωτική επέμβαση. Η κυβέρνηση, ενισχύοντας τη καταστολή, ετοιμάζει κλειστά κέντρα, ολόκληρες πόλεις – φυλακές ,για ανθρώπους που στο κάτω – κάτω δεν έκαναν και κανένα έγκλημα. Για να ισοφαρίσει τη τεράστια απανθρωπιά που περιέχει αυτή η απόφασή της, σπέρνει αυταπάτες στην ελληνική κοινωνία , προπαγανδίζοντας πως το μέτρο αυτό θα επιδράσει αποτρεπτικά και θα μειώσει τις ροές. Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει πως τίποτα δεν μπορεί να αποτρέψει τις ροές, πέρα από το σταμάτημα των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστών στις διάφορες χώρες. Οι ξεριζωμένοι δεν λογαριάζουν κινδύνους. Εδώ οι ροές δεν μειώνονται, παρά το γεγονός πως πολλοί δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα, πνίγονται στο Αιγαίο και θα μειωθούν γιατί τα κέντρα που θα μένουν θα είναι λιγότερο ανθρώπινα, κλειστά ή ανοιχτά;. Βουλευτές της κυβέρνησης αλλά και θεσμικοί παράγοντες στο νησί μας ζυμώνουν ανιστόρητες και ανόητες θεωρίες για ισλαμοποίηση της Ελλάδας και του νησιού μας, όταν η ιστορία μας δείχνει πως αυτό δεν επιτεύχθηκε ούτε με τα 400 χρόνια κατοχής του ελλαδικού χώρου από τους Τούρκους. Η τους αναφέρουν ως εισβολείς, γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο αρνητικά φορτισμένος είναι αυτός ο όρος. Συμβάλουν έτσι στο να διαμορφώνεται μέτωπο ενάντια στους πρόσφυγές και να μένουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί αίτιοι αυτής της κατάστασης, η Ε. Ε. και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Συμβάλουν στο να βρίσκει έδαφος να αναπτύσσεται ο ρατσισμός και ο εθνικισμός. Καταλαβαίνουμε πως ασχολούνται με τα κοινά γιατί θέλουν να γραφεί το όνομά τους στην ιστορία αυτού του τόπου. Είναι δικαίωμα τους. Είναι όμως και υποχρέωση των ιστορικών, θεωρούμε, για αυτές τις απόψεις που προβάλλουν και τη βοήθεια που δίνουν στη διαμόρφωση ακραίων αντιδραστικών συνειδήσεων, να τους καταχωρίσουν στις μαύρες σελίδες της ιστορίας. Όλα τα αστικά κόμματα μιλάνε για αποσυμφόρηση. Μόνο το κόμμα μας μιλάει για απεγκλωβισμό. Και ας έχει γίνει ήδη συνείδηση σε πολύ κόσμο πως και η πολιτική της αποσυμφόρησης είναι μια απάτη. Πως η ίδια η ζωή έχει αποδείξει πως δεν φέρνει αποτέλεσμα. Οσους και να πάρουν, σε λίγες μέρες ο αριθμός τους θα είναι ακόμα πιο αυξημένος. Το Κόμμα μας έχει από καιρό παρουσιάσει ολοκληρωμένη τη πρότασή του. Η πρότασή μας παίρνει υπ' όψη της και την προώθηση της ικανοποίησης των αιτημάτων των προσφύγων και μεταναστών και την ανακούφιση των συμπολιτών μας. Στο κέντρο της βρίσκεται η λογική της κατάργησης όλων των κέντρων στο νησί μας, σε όλα τα νησιά, είτε κλειστών είτε ανοιχτών. Σπέρνουν αυταπάτες όσοι υποστηρίζουν πως μπορεί να υπάρξει έστω και ένα κέντρο με περιορισμένο αριθμό προσφύγων. Οσο υπάρχει κέντρο, όσο κάποιοι παραμένουν εδώ και φιλοξενούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα έχουμε μία τα ίδια. Θα υποδέχεται αυτό το κέντρο και αναγκαστικά θα φιλοξενεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και μεταναστών από τη χωρητικότητά του. Μόνον αν αλλάξει ριζικά το περιεχόμενο της εμπλοκής του νησιού μας σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, αν γίνει δηλαδή πέρασμα μεταναστών και όχι χώρος μακρόχρονης φιλοξενίας, μόνον αν οι δυστυχισμένοι αυτοί μένουν στο νησί μία, το πολύ δύο ημέρες, σε μικρούς ανθρώπινους χώρους, όπου θα γίνεται η ταυτοποίηση, θα δίνονται όπου υπάρχει ανάγκη οι πρώτες ιατρικές βοήθειες και στη συνέχεια, με το πρώτο πλοίο θα μεταβαίνουν στην ηπειρωτική Ελλάδα για να υποβάλουν τις αιτήσεις τους και να πάρουν ό,τι χαρτιά χρειάζονται για να πάνε στους προορισμούς τους, μόνον τότε και η εικόνα του νησιού μας θα αλλάξει ριζικά προς το καλύτερο και οι ίδιοι οι πρόσφυγες και μετανάστες θα βρεθούν πιο κοντά στους προορισμούς τους. Να γιατί επιμένουμε να μιλάμε για απεγκλωβισμό και όχι για αποσυμφόρηση. Και φυσικά, αυτοί οι μικροί ανθρώπινοι χώροι και οι υπηρεσίες που θα παρέχονται σε αυτούς, θα είναι στην ευθύνη του κράτους και των θεσμών τους. Οι Μ.Κ.Ο. δεν έχουν καμία δουλειά στο νησί μας. Η πρότασή μας επίσης εμπεριέχει λύση στο ζήτημα της εργασίας όλων όσοι σήμερα απασχολούνται στις δομές. Θεωρεί ότι μπορούν και πρέπει να απορροφηθούν σε θέσεις εργασίας στους θεσμούς του κράτους, κοντά στο τόπο διαμονής τους. Ετσι μπορεί να αξιοποιηθεί και η εμπειρία που έχουν αποκτήσει αυτοί οι εργαζόμενοι, δουλεύοντας στις προσφυγικές δομές. Ενώ προβλέπει και απαιτεί τη αποζημίωση στο 100% των συμπολιτών μας που έπαθαν διάφορες ζημιές κατά την εξέλιξη αυτού του κοινωνικού φαινομένου. Καλούμε τους συνδικαλιστικούς φορείς όλων των κλάδων, άλλους μαζικούς φορείς του νησιού μας, τα επιμελητήρια και τους επιστημονικούς συλλόγους, να συντονίσουν ενωμένοι τη πάλη τους, ξεδιπλώνοντας μαζικές, αγωνιστικές δραστηριότητες, με το πλαίσιο που ήδη αναφέρθηκε, το μόνο που μπορεί να προσφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα στα προβλήματα που δημιουργούνται και στους πρόσφυγες και μετανάστες και στους συμπολίτες μας. Παραμερίζοντας δημάρχους και περιφερειάρχες, που αποδείχθηκαν ευάλωτοι στις κυβερνητικές πιέσεις και τον μόνο σκοπό που είχαν με τη κινητοποίηση «οπερέτα» της περασμένης Τετάρτης ήταν πως να εκτονώσουν την αγανάκτηση των συμπολιτών μας, χωρίς φυσικά να εμποδίσουν ουσιαστικά τη κυβέρνηση να εφαρμόσει τις αποφάσεις της. Αποφάσεις, που μετατρέπουν το νησί μας και τα άλλα νησιά του Αιγαίου στις μεγαλύτερες και μαζικότερες φυλακές στο κόσμο, σμπαραλιάζοντας όλες τις βλέψεις και τα σχέδια που κάνουν οι κάτοικοί τους για ένα καλύτερο αύριο. Το κόμμα μας θα σταθεί αλληλέγγυο , θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις τέτοιες κινητοποιήσεις. Ο λαός όταν είναι ενωμένος και ξέρει γιατί παλεύει, έχει ένα σωστό σχέδιο πάλης, μπορεί να κάνει θαύματα, απέναντι και σε πανίσχυρους αντιπάλους. Το ίδιο το GO BACK, που σήμερα τιμούμε, είναι η ζωντανή, ατράνταχτη απόδειξη για τη δύναμη του λαού. Εχουμε την εμπειρία, διδασκόμαστε από την ιστορία του λαού μας, μπορούμε, αν αντιδράσουμε ενωμένοι, να μην υποκύψουμε σε διλλήματα που και στις δύο πλευρές τους καταλήγουν στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, να μην επιτρέψουμε τη μετατροπή του νησιού μας σε μια απέραντη φυλακή. Να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές σε αυτόν τον τόπο και να παλεύουμε, να δουλεύουμε γι αυτό. Να μη τους περάσει. Το μπορούμε. The post «GO BACK, 75 χρόνια μετά» εκδήλωση της τομεακής επιτροπής του ΚΚΕ στη Μυτιλήνη appeared first on ΕΡΤ Αιγαίου. www.ert.gr
via ert.gr https://ift.tt/2PPb0jQ | 
