Η περίοδος 1940-1949 υπήρξε η πιο δραματική και για την πόλη της Λεβαδείας και της επαρχίας της. Η κατοχή από τα φασιστικά στρατεύματα των Γερμανο-Ιταλών κατακτητών με τις χιλιάδες των αθώων θυμάτων, οι ηρωικοί αγώνες της αντίστασης και ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε είχαν σαν αποτέλεσμα το “νέκρωμα” της αγοράς, την αποδιοργάνωση του εμπορίου, την έλλειψη και την απουσία επιχειρηματικών και εμπορικών πρωτοβουλιών. Φυσική απόρροια η οπισθοδρόμηση και η ανακοπή της πορείας προς την εξέλιξη. Στη δεκαετία του 1950 ο εμπορικός κόσμος της πόλης γίνεται πρωταγωνιστής στην αναδιοργάνωση όχι μόνο του εμπορίου και των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αλλά της ζωής της πόλης στο σύνολο της. Ο Εμπορικός Σύλλογος Λεβαδείας παρεμβαίνει με προτάσεις και πρωτοβουλίες προς την κρατική εξουσία και αγωνίζεται για την αναβάθμιση και την εξέλιξη της πόλης. Το Φεβρουάριο του 1950 με επιστολή του στον Πρωθυπουργό ζητά την ίδρυση Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου στο Νομό Βοιωτίας με έδρα τη Λεβάδεια. Είναι χαρακτηριστικό το κείμενο της επιστολής.
Προς Τον Εξοχώτατον Κύριον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως
Λαμβάνομεν την τιμήν να σας αναφέρωμεν ότι τόσον εν τη Επαρχία Λεβαδείας και ιδία εν τη πόλει Λεβαδείας ήτις αποτελεί και την έδραν του Νομού Βοιωτίας υπάρχει μεγάλη εμπορική κίνησις γενικού εμπορίου, όλων των ειδών πρώτης ανάγκης εγχωρίων προϊόντων και ιδίως βάμβακος ως επίσης και βιομηχανική κίνησις ως εκ του ότι λειτουργούσι εν αυτή 5 μεγάλα κλωστήρια, δύο υφαντήρια πολλά εκκοκιστήρια εκκοκίσεως βάμβακος, κυλινδρόμυλοι, βυρσοδεψία, ελαιουργεία και κατασκευάζονται ήδη δύο μεγάλα σποροελαιουργεία. Εκ του εμπορίου δε τούτου της πόλεως μας τροφοδοτείται και η συνεχόμενη Επαρχία Λοκρίδος. Εκ δε της βιομηχανίας βάμβακος τροφοδοτείται σχεδόν το πλείστον μέρος της Ελλάδος. Επίσης εμπορική κίνησις παρατηρείται εις την πόλιν των Θηβών, αποτελούσαν την δευτέραν πόλιν του Νομού Βοιωτίας. Ως επίσης εις μικροτέραν κλίμακα παρατηρείται εμπορική κίνησις και εις διαφόρους κωμοπόλεις του Νομού. Τόσον το εμπόριον όσον και η Βιομηχανία εν τη ενασκήσει και λειτουργία των συναντώσι πολλάς και ποικίλλας δυσχέρειας τόσον εις διατυπώσεις διαδικασιών όσον και εις όργανα αρμοδιότητος και αι δυσχέρειαι όλαι αύται προέρχονται εκ της ελλείψεως εν τω Νομώ μας και ιδία εν τη έδρα τούτου, τη πόλει Λεβαδείας, Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Ιδιαιτέρως οφείλομεν να τονίσωμεν ότι δυσχεραίνεται η ανάπτυξις του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου εξ άλλων χωρών το οποίον αν είχεν αναπτυχθή εν τη βιομηχανική πόλει Λεβαδείας θα είχε προσφέρη μεγίστην ωφέλειαν εις την Εθνικήν Οικονομίαν. Διά τούτο παρακαλούμεν θερμότατα όπως ιδρύσετε εν τη πόλει Λεβαδείας και έδραν του Νομού Βοιωτίας Εμπορικόν και Βιομηχανικόν Επιμελητήριον με επέκτασιν της δικαιοδοσίας και επί της Επαρχίας Λοκρίδος.
Λεβάδεια 13 Φεβρουαρίου 1950.
Η μαχητικότητα του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου έχει σαν αποτέλεσμα στις 30 Μαΐου 1952 με Βασιλικό Διάταγμα να ιδρυθεί στο Νομό Βοιωτίας Περιφερειακό Εμπορικό και Βιοτεχνικό επιμελητήριο με έδρα το Δήμο Λεβαδέων και περιφέρεια τις Επαρχίες Λεβαδείας και Θηβών. Ο αριθμός των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου ορίσθηκε διά του αυτού Β. Δ/τος σε 16 από τους οποίους 6 εμπόρους 4 βιομηχάνους και 6 επαγγελματίες. Το Επιμελητήριο υποδιαιρείτο σε τρία αυτοτελή τμήματα ήτοι 1) Το Εμπορικό, 2) Το Βιομηχανικό και 3) Το Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό. Με την υπ' αριθμ. 51540 της 13-7-1952 απόφαση του Υπουργού Εμπορίου συνεστήθει προσωρινή πενταμελής Διοικούσα Επιτροπή από τους κ.κ. Λουκά Γουργιώτη ως προέδρου Νικολάου Δημακόπουλου και Αναστασίου Πανουργιά, Αντωνίου Σουλτάνη και Χαραλάμπους Τσάρκα ως μελών. Το καλοκαίρι του 1950 με υπόμνημα του, που παρέδωσε στο Βουλευτή Βοιωτίας Δημήτριο Παπασπύρου ζητά την άμεση επέμβαση της πολιτείας για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων της επαρχίας Λεβαδείας. Το υπόμνημα του Εμπορικού Συλλόγου Λεβαδείας παραδίδεται από το Δημήτριο Παπασπύρου στον Εμ. Τσουδερό Υπουργό Συντονισμού. Στο υπόμνημα περιλαμβάνονταν:
- Αίτημα προς τον Υπουργό των Δημοσίων Έργων για συμπλήρωση και επισκευή του οδικού δικτύου.
- Αίτημα προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για ίδρυση Μηχανολογικής Σχολής στην πόλη της Λεβαδείας.
Η σιωπή της πολιτείας υποχρεώνει τον Εμπορικό Σύλλογο να επιμένει με πείσμα να ζητεί την ίδρυση Εμπορικής Σχολής, στα αιτήματα του προς το Κράτος εισηγείται και προτείνει:
Ειδικώς το πτυχίον της νυκτερινής επαγγελματικής εμπορικής σχολής είναι ισότιμον με πτυχίον μέσης εμπορικής σχολής, όπερ ισοδυναμεί με απολυτήριον Γυμνασίου. Το διδάσκον προσωπικόν των σχολών αυτών θα αποτελεσθή από καθηγητάς του Γυμνασίου Λεβαδείας και από ειδικούς καθηγητάς των τεχνικών μαθημάτων, των μεν πρώτων λαμβανόντων επιμίσθιον, των δε δευτέρων μισθοδοτουμένων από τον προϋπολογισμόν των σχολών. Ήδη καταβάλλεται προσπάθεια δια την εξεύρεσιν των τεχνικών εκπαιδευτικών οργάνων, τα οποία κατά πάσαν πιθανότητα θα προμηθευθή η σχολή μηχανοτεχνιτών από τον ΟΔΙΣΥ. Η στέγασις αμφοτέρων των νυκτερινών σχολών θα γίνη, ως είναι εύλογον, εις τας αίθουσας του Γυμνασίου Λεβαδείας.
Ο οραματισμός του Εμπορικού Συλλόγου Λεβαδείας γίνεται πραγματικότητα με τις ενέργειες του βουλευτή Θεμιστοκλή Κόνιτσα και το Σεπτέμβριο του 1959 αρχίζει η λειτουργία της Τεχνικής Σχολής των Δήμων και Κοινοτήτων Επαρχίας Λεβαδείας. Αίτημα προς τη Διοίκηση Τραπέζης της Ελλάδος για την ίδρυση υποκαταστήματος της Τράπεζας Ελλάδος στη Λεβάδεια, γεγονός που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 1952 χάρις τις ενέργειες του Προεδρείου του Εμπορικού Συλλόγου Λουκά Γουργιώτη και Γεωργίου Μύθη και τη συμπαράσταση του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης Δημητρίου Παπασπύρου. Η λειτουργία Πολεοδομικού Γραφείου στην πόλη πραγματοποιήθηκε χάρις τις έντονες πιέσεις του Εμπορικού Συλλόγου καθ' όλη τη διάρκεια του 1952 προς τους Βοιωτούς βουλευτές Κουτσοπέταλο, Παπασπύρου, Κόνιτσα και Μαμάκο. Από την αρχή της δεκαετίας του 1950 ο Εμπορικός Σύλλογος διαμαρτύρετο έντονα και συχνά για την κακή τηλεφωνική εξυπηρέτηση των πολιτών και ζητούσε τη λειτουργία σύγχρονων τηλεφωνικών μέσων. Οι πιέσεις έφεραν αποτέλεσμα την άνοιξη του 1958, όταν άρχισαν εργασίες για την κατασκευή κτιρίου του Ο.Τ.Ε. και τη λειτουργία σύγχρονου και οργανωμένου τηλεπικοινωνιακού κέντρου στη Λεβάδεια όταν Πρόεδρος του Ο.Τ.Ε. ήταν ο Κων/νος Κορόζος. Το Φεβρουάριο του 1955 ο Πρόεδρος Λουκάς Γουργιώτης και ο Γραμματέας Γεώργιος Μύθης απεύθυναν το παρακάτω έγγραφο τους προς τους υπουργό και υφυπουργό Εθνικής Αμύνης κ.κ. Κανελλόπουλο και Βουρδουμπά, κοινοποιηθέντος και στον πολιτευτή Λεβαδείας κ. Θεμ. Κόνιτσα:
Ο Εμπορικός Σύλλογος Λεβαδείας και αι λοιπαί εν τη πόλει οργανώσεις, υπ' όψιν των οποίων εθέσαμεν το επιδειχθέν υμέτερον ενδιαφέρον διά το θέμα της σταθμεύσεως εν Λεβαδεία στρατιωτικής μονάδος, κατά την γενομένην προσφάτως σχετικήν συζήτησιν μετά επιτροπής αντιπροσώπων των οργανώσεων της πόλεως Λεβαδείας επισκεφθέντων υμάς και τυχόντων ευμενούς υποδοχής, μας εξουσιοδότησαν να υποβάλωμεν υμίν τας θερμάς αυτών ευχαριστίας διά την επιδειχθείσαν κατανόησιν και το φιλόστοργον υπέρ της πόλεως ενδιαφέρον Σας. Επί τούτοις λαμβάνομεν την τιμήν να παρακαλέσωμεν όπως εξακολουθήσητε μετά του αυτού ενδιαφέροντος την εξέτασιν του εν λόγω ζωτικού διά την πόλιν και την επαρχίαν Λεβαδείας θέματος, διατάσσοντες όπως η συσταθείσα Επιτροπή διά την εξέτασιν της υπάρξεως των δυνατοτήτων σταθμεύσεως εν Λεβαδεία στρατιωτικής μονάδος επίσπευση την περαίωσιν της δοθείσης αυτή εντολής προς σύντομον και τελικήν ρύθμισην του θέματος τούτου. Σημειωτέον, ότι η εν λόγω επιτροπή, καίτοι παρήλθε εικοσαήμερον περίπου διάστημα, δεν ενεφανίσθη εν Λεβαδεία ίνα προβή εις επιτόπιον αυτοψίαν.
Στις αρχές Αυγούστου του 1955 ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και υπουργός Εθνικής Αμύνης Π. Κανελλόπουλος υπόγραψε διαταγή για την εγκατάσταση στρατιωτικής μονάδος στη Λεβάδεια. Στις 7 Αυγούστου του 1955 ημέρα Κυριακή εγκαταστάθηκε στο λόφο του Αγίου Βλασίου στρατιωτική μονάδα αντιαεροπορικού πυροβολικού. Οι παρεμβάσεις του Εμπορικού Συλλόγου Λεβαδείας αυτή τη δεκαετία δεν στέκονται μόνο στα καυτά προβλήματα της πόλης και της επαρχίας, αλλά προεκτείνονται και σε χρόνια συνδικαλιστικά αιτήματα, που αφορούν τον κλάδο των εμπόρων, σε επίκαιρα ζητήματα λόγω της οικονομικής κρίσης και σε φορολογικά προβλήματα. Με υπομνήματα, επιστολές, διαμαρτυρίες προς την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς δίνουν έντονο μαχητικό παρών, συντελούν στην ικανοποίηση των αιτημάτων. Τον Ιούλιο του 1957 ο υφυπουργός Εσωτερικών Καλατζής απαγορεύει να επισκέπτονται τη Λειβαδιά τα πληρώματα των Ρωσικών πλοίων που καταπλέουν στην Αντίκυρα προς παραλαβή βωξίτη, ο Εμπορικός Σύλλογος Λεβαδείας αντιδρά δυναμικά και η διαταγή ανακαλείται αμέσως. Είναι χαρακτηριστική η τοπική ειδησιογραφία επί του θέματος. Η συμμετοχή τους σε συσκέψεις Πανελληνίου χαρακτήρα, είναι ουσιαστική και μέλη του Δ.Σ. παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως ο Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Γ. Μύθης στην Πανελλήνια σύσκεψη των Εμπορικών Συλλόγων, που έγινε τον Ιούνιο του 1961 στον Πειραιά. Η δράση του Εμπορικού Συλλόγου Λεβαδείας αυτή τη δεκαετία συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάκαμψη του εμπορίου, της επιχειρηματικής δραστηριότητας αλλά κυρίως υπήρξε ο στυλοβάτης της προσπάθειας να ξαναβρεί η πόλη τη χαμένη δυναμική της, που της στέρησαν τα δύσκολα χρόνια του πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου.
from ανεμουριον https://ift.tt/2CFRz6M
via IFTTT