ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΒΑΛΒΗΣ (1850-1916)

Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ | Ο Σταμάτιος Βάλβης γεννήθηκε στα 1850, στο Μεσολόγγι. Ήταν συγγενής με τον Κωστή Παλαμά. Η γυναίκα του Παλαμά ήταν από την οικογένεια Βάλβη. Μετά το Γυμνάσιο ο Βάλβης σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα. Ο Βάλβης ήταν παθιασμένος καθαρευουσιάνος και αγωνίστηκε κατά της Δημοτικής και των δημοτικιστών. Το πάθος του για την καθαρεύουσα, τον οδήγησε σε σύγκρουση με το συγγενή του Κωστή Παλαμά, για τον οποίο έγραφε, ότι πήρε το δρόμο της «χυδαιογραφίας». Ο Παλαμάς του άπάντησε με το ψευδώνυμο Αβλάβιος, με τρία άρθρα σφοδρότατα, όπως «Έλληνες ποιηταί λογοπλόκοι» κ.λπ. Ο Βάλβης πέθανε στα 1916. Ο Σταμάτιος Βάλβης έγραψε τις ποιητικές συλλογές «Γερανοί του Ιβύκου», «Λυρικά ειδύλλια», «Αι κόραι του Πανδάρεως» και το «Επιθαλάμιον». Επίσης έγραψε τα «Φιλολογικά μελετήματα», τη μελέτη «Τω Ιωακείμ τω Γ΄ Κωνσταντινουπόλεως», «Γεωργίω Μιστριώτη» και μελέτημα «Περί τριών στίχων του Δάντου». Ακόμα εξέδωσε έμμετρες καθαρευουσιάνικες μεταφράσεις των «Επινίκων» του Πινδάρου. Τα ποιήματα του Σταματίου Βάλβη είναι στιχερά κατάλοιπα της πρώτης Αθηναϊκής σχολής. Κατασκευές εγκεφαλικές, δίχως έμπνευση και δίχως πάθος. Επηρεασμένος από τις φιλολογικές του μελέτες έξέλαβε την ποίηση ως ανέμπνευστο λόγο:

«Θέλεις δόξης φως; την σκοτίαν άφες

Λάβε στέμμ’ αγνόν — της αυγής τα ρόδα

Έσο, γλαυξ τυφλή, του ηλίου φίλη.

Ζήθι ως πρέπει»

και

«Τοιαύτα έλεγε ποτέ

προς τα χοιρίδιά της η υς

και ήσαν συμβουλαί σεπταί

και ήσαν λόγοι ευφυείς

διδάγματα τοιαύτα

αλλ’ όμως εννοείτε

(καί τούτο πρέπει, ω γονείς, σπουδαίως να σκεφθήτε)

τα πονηρά χοιρίδια ευθύς τη είπον ταύτα:

Δος, μήτερ το παράδειγμα μετά της συμβουλής

και τότε βλέπεις, αν ημάς θα ίδη η ιλύς».

Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Κ. ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ ΑΘΗΝΑ 1976

from ανεμουριον https://ift.tt/2PuBrwt
via IFTTT