ΣΦΗΚΙΑΡΗΣ Pernis apivorus

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ | Όλα τα αρπακτικά δεν είναι αρπακτικά στην κυριολεξία! Ο Σφηκιάρης σπάνια θα τραφεί με μικρά θηλαστικά ή πουλιά. Η κύρια τροφή του είναι οι προνύμφες σφηκών και μελισσών που ξεθάβει, μαζί με τις φωλιές, από το χώμα. Το πολύ πυκνό φτέρωμα στο πρόσωπο τον προστατεύει από τα τσιμπήματά τους. Τρώει επίσης και άλλα έντομα αλλά δεν λέει όχι και στα φρούτα! Περίπου στο μέγεθος της Γερακίνας, ο Σφηκιάρης δεν ξεπερνάει τα 58 εκατοστά. Μεταναστευτικό είδος, έρχεται τον Απρίλιο και φεύγει τέλη Αυγούστου ενώ προτιμά τα αραιά δάση από κωνοφόρα και πλατύφυλλα δέντρα σε χαμηλά υψόμετρα. Το μικρό τεφρωπό κεφάλι του μοιάζει με του Περιστεριού και στηρίζεται σε σχετικά μακρύ λαιμό. Το φτέρωμά του ποικίλλει: το πάνω μέρος είναι σκουροκάστανο με αχνές λευκές πιτσιλιές ενώ το κάτω μέρος έχει έντονες σκοτεινοκάστανες κηλίδες και μερικές φορές είναι τελείως καστανό. Τα μάτια του είναι κιτρινωπά και η μακριά ουρά του έχει μια σκούρα ράβδωση και δύο στενότερες κοντά στη βάση. Τα ανήλικα έχουν συχνά κρεμ αποχρώσεις στο κεφάλι και ραβδωτές καφετιές γραμμές στο κάτω μέρος. Η φωνή του Σφηκιάρη είναι ένα πολύ όμορφο, μελωδικό και μελαγχολικό σφύριγμα, ένα

ανοιχτό «κι-ε» αλλά κι ένα γοργό «κικικι» που ακούγεται συχνά γύρω από το δάσος ή τα ξέφωτα όπου συχνάζει. Ανεμοπορεί στα ρεύματα του αέρα με τα φτερά του λίγο χαμηλωμένα και ανασηκωμένα στις άκρες, αποκαλύπτοντας έντονα σχέδια στο κάτω μέρος των φτερούγων. Φωλιάζει σε αρκετές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και σε ορισμένα μεγάλα νησιά. Φτιάχνει τη φωλιά του στα δέντρα χρησιμοποιώντας κλαδιά αλλά συνήθως κάνει ... κατάληψη και σε παλιές κουρουνοφωλιές. Γεννάει 2 αβγά που επωάζονται σε 30-35 μέρες και τα πρώτα πετάγματα των νεοσσών γίνονται αφού συμπληρώσουν 40-44 μέρες ζωής.

ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 1996

from ανεμουριον https://ift.tt/34Cp3Qf
via IFTTT