.
Δεν ήταν λίγοι εκείνα τα χρόνια που ξενιτευόντουσαν στην Αμερική για καλύτερη τύχη….
Δεν ήταν εύκολη η μετανάστευση ήθελε χαρτιά… διαδικασίες…προσκλήσεις….
Ένας από τους τρόπους για να πάει ένας νέος ή μια νέα στην Χώρα που μαζεύανε τα δολλάρια στον δρόμο ήταν και ο γάμος.
Δια αλληλογραφίας φυσικά ….φωτογραφίες με ρετούς …. κάποιων χρόνων πίσω αλλά ποιός τα κοιτούσε αυτά όταν ήθελε να φύγει από την κάμαρα της αυλής την γκαζιέρα ….το μεροδούλι…μεροφάϊ…
Ένας από αυτούς λοιπόν βρήκε άκρες…έστειλε φωτογραφία του (ήταν πολύ εμφανίσημος είχε τελειώσει το οκτατάξιο και βασάνιζε λίγα Αγγλικά)….. η απάντηση ήρθε με φωτογραφία φυσικά της κοπέλας η οποία είχε και σπίτι και εργαζότανε….
Η φωτογραφία πέρασε από όλους τους συγκάτοικους της αυλής ….οι αντιδράσεις συγκρατημένες όπως «….αν είναι για το καλό σου….τι θές και τις ομορφιές….καλός άνθρωπος να είναι….»
Περάσανε οι ημέρες με πέρα δώθε στην Πρεσβεία και επιτέλους πήρε την πολυπόθητη βίζα…..όλοι τσοντάρανε για το εισιτήριο με το Βασίλισσα Φρειδερίκη…. δανεικά τα πήρε και μόνον έτσι….θα τους τα έστελνε πίσω….
Απαρηγόρητη η μάνα του….»….μην στενοχωριέσε θα σε πάρω επάνω….κάνε υπομονή…»
Μια κουβέντα ήταν….
Και ήρθε η πολυπόθητη μέρα….
Όλοι της αυλής με τον ηλεκτρικό στον Πειραιά να συνοδεύσουμε τον Αμερικάνο όπως τον λέγαμε….
Δεν ξεχνώ εκείνη την ημέρα…..
Κάτω από το πλοίο όλοι αμίλητοι….μόνο κλάμα….την μάνα του την βαστάγανε….
Και ο Αμερικάνος δεν μπορούσε να πεί πολλά….»….θα σας γράφω νέα μου….την μάνα μου παιδιά….»
Σήκωσε την τσίγκινη βαλίτσα και ανέβηκε την σκάλα….δεν γύρισε να κοιτάξει….
Περάσανε μήνες για το πρώτο γράμμα….παντρεύτηκε….έπιασε δουλειά…. καθαριστής γραφείων…..δεν έλεγε λεπτομέρειες ….μερικά δολλάρια για την μάνα του και υπόσχεση ότι θα στείλει τα δανεικά στους συγκάτοικους της αυλής…..
Τα έστειλε….η μάνα του πέθανε….δεν ήρθε….κάποιοι είπαν ότι είχε χωρίσει…. δεν ξανακούσαμε γι αυτόν.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2LF7dnd
via IFTTT