Αύξηση των καταγγελιών καταγραφεί η Γενική Γραμματεία Ισότητας στην τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 κατά της βίας των γυναικών αφού το 2018 έγιναν 5.088 κλήσεις με το 81% να αφορά καταγγελίες έμφυλης βίας (οποιαδήποτε επιβλαβή πράξη, κατά της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας όσων την υφίστανται σεξουαλική, σωματική, ψυχολογική, οικονομική βία).
Μάλιστα όπως μας αναλύει η Μαρία Συρεγγέλα η νέα Γενική Γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων σε συνέντευξή της στο Dikaiologitika News το 70% των καταγγελιών έγιναν από τις ίδιες τις κακοποιημένες γυναίκες, εκ των οποίων το 87% αφορούσαν ενδοοικογενειακή βία και το 64% είναι μητέρες.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας το επόμενο διάστημα προχώρα στην αναβάθμιση των Δομών φιλοξενίας των κακοποιημένων γυναικών που σήμερα το 51% είναι Ελληνίδες. Παράλληλα όπως μας εξηγεί η κ. Συρεγγέλα παραμένει θλιβερή ακόμη η πραγματικότητα στην ισότητα των δύο φύλων αφού υπάρχει χάσμα σημαντικό, στους μισθούς, στην επαγγελματική εξέλιξη, στις οικογενειακές υποχρεώσεις, στο δικαίωμα για εκπαίδευση, στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ποιες είναι οι δράσεις της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων για το επόμενο διάστημα;
Για τους επόμενους δύο μήνες προγραμματίζουμε εκδηλώσεις ενημέρωσης σε θέματα γυναικείας επιχειρηματικότητας καθώς και ειδική εκδήλωση για τις 25 Νοεμβρίου 2019, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Για τους επόμενους δύο μήνες προγραμματίζουμε εκδηλώσεις ενημέρωσης σε θέματα γυναικείας επιχειρηματικότητας καθώς και ειδική εκδήλωση για τις 25 Νοεμβρίου 2019, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει την βία κατά των γυναικών;
Η οικονομική κρίση, με τις κοινωνικές και αξιακές συνέπειές της, δεν ήταν άλλο από μια περίοδο βίαιων μεταβολών, απότομων αλλαγών στην συλλογική και ατομική καθημερινότητά μας. Οι συνήθειές μας, παγιωμένες επί δεκαετίες, ανατράπηκαν βίαια. Η αίσθηση και, συχνά, η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική γέμισαν τους ανθρώπους με θυμό και οργή. Τα αδιέξοδα πάντοτε οδηγούν σε επιθέσεις απεγκλωβισμού. Στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι, στο σχολείο. Να λοιπόν πώς προέκυψαν τα αυξημένα περιστατικά βίας κατά των γυναικών.
Οφείλω να κάνω όμως μια σημαντική επισήμανση. Δεν ισχυρίζομαι ότι η κρίση γέννησε τη βία. Η έμφυλη βία ήταν και παραμένει συνυφασμένη με την πορεία των κοινωνιών που διέπονται από στερεοτυπικές αντιλήψεις. Στα χρόνια μας όμως αυξήθηκαν σημαντικά σε αριθμό οι καταγγελίες για έμφυλη βία: στη γραμμή 15900 και τα Συμβουλευτικά Κέντρα της ΓΓΟΠΙΦ, σε άλλους υποστηρικτικούς φορείς και δομές προστασίας, στην αστυνομία, την εισαγγελία, παντού. Την αύξηση των καταγγελιών την καταχωρούμε ως στοιχείο, όμως προσωπικά αυτό το λέω και κέρδος. Κέρδος είναι οι γυναίκες μιας κοινωνίας να αποφασίσουν να αντισταθούν και να μιλήσουν. Να υπερπηδήσουν φόβους και αναστολές και να αναζητήσουν βοήθεια.
Δώστε μας μερικά στατιστικά στοιχεία για την γραμμή SOS; κάθε μέρα ποσά τηλέφωνα δέχεστε;
Η Γραμμή SOS 15900 από την έναρξη της λειτουργίας της, στις 11/3/2011, δέχθηκε 37.482 κλήσεις.
Από τις 5.088 κλήσεις του 2018, οι 4116 (81%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας. Συγκεκριμένα, οι 2864 κλήσεις (70%) αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, ενώ οι 1252 κλήσεις (30%), αφορούσαν σε καταγγελίες από τρίτα πρόσωπα (κυρίως από φίλους/-ες 26%, γονείς 11%, άλλους συγγενείς 10%, αδελφός/ή 12%, γείτονας 15% και άλλα άτομα 17%).
Από τις 2864 κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 2519 κλήσεις (87%) αφορούσαν σε ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως τον σύζυγο, οι 110 κλήσεις (4%) σε σεξουαλική παρενόχληση, οι 28 κλήσεις (1%) σε περιπτώσεις βιασμού, σε trafficking 2,0 (0%) σε περιπτώσεις πορνείας και 108 κλήσεις (4%) αφορούσαν σε καταγγελία άλλων μορφών βίας. Τα αιτήματα των κλήσεων αυτών αφορούσαν : 1621 κλήσεις (41%) σε ψυχοκοινωνική στήριξη, 1287 κλήσεις (33%) σε νομική συμβουλευτική, 274 κλήσεις (7%) σε νομική βοήθεια, 281 κλήσεις (7%) σε αναζήτηση φιλοξενίας και 22 κλήσεις (1%) σε αναζήτηση εργασίας.
Από τις 2864 γυναίκες που κάλεσαν τη γραμμή, οι 1823 (64%) είναι μητέρες.
Από τις γυναίκες θύματα βίας ,η εργασιακή τους κατάσταση, καταγράφηκε ως:
857 (30%) απασχολούμενες (από τις οποίες 67 (8%) είναι αυτοαπασχολούμενες)
587 (20%) άνεργες (από τις οποίες 62 (11%) μακροχρόνια άνεργες) και
288 (10%) ανενεργές (από τις οποίες 23 (8%) παρακολουθούν εκπαίδευση ή κατάρτιση)
Η ζήτηση για τους ξενώνες έχει αυξηθεί, επαρκούν σήμερα οι δομές που υπάρχουν;
Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων καθώς και η τήρηση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης είναι δικλείδες ενίσχυσης και αύξησης των ξενώνων/δομών αντιμετώπισης της βίας. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, ως το 2020 θα έχουμε συνεχίσει τις εν λόγω δομές και θα έχουμε ενισχύσει τη δράση τους.
Στις δομές ισχύει ότι έρχονται κυρίως γυναίκες προσφυγές λόγω της αύξησης της βίας κατά αυτών των γυναικών;
Σύμφωνα και πάλι με τα επίσημα στατιστικά του 2018, το ποσοστό των προσφυγισσών είναι 14%, με το ποσοστό των Ελληνίδων να είναι στο 51% .
Από τα στοιχεία που έχετε ειλικρινά βλέπετε ισότητα;
Δεν χρειάζονται στοιχεία για να πούμε με βεβαιότητα ότι, παρά τις πολύ σημαντικές θεσμικές προσπάθειες που έχουν γίνει για την ισότητα των φύλων στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, η καθημερινότητα και η ζωή αναδεικνύουν τη θλιβερή ακόμη πραγματικότητα: υπάρχει χάσμα σημαντικό, στους μισθούς, στην επαγγελματική εξέλιξη, στις οικογενειακές υποχρεώσεις, στο δικαίωμα για εκπαίδευση, στις διαπροσωπικές σχέσεις. Τα στοιχεία και τα ποσοτικά μεγέθη που αναφέρεστε έρχονται απλά να αποτυπώσουν και να επιβεβαιώσουν την πραγματικότητα. Κι εδώ έρχεται πλέον ο ρόλος του κράτους. Με τη θεσμική θωράκιση της ισότητας. Με δομές σοβαρές, με διαδικασίες αυστηρές, με βούληση, με συνέργειες υπουργείων, δήμων, περιφερειών, πολιτείας και ιδιωτών.
Και με εκπαίδευση. Με οργανωμένη, συστηματική και διαρκή εκπαίδευση των παιδιών από την προσχολική ακόμη ηλικία. Με εκπαίδευση και των εκπαιδευτικών. Με ενθάρρυνση, ανάδειξη, επιβράβευση των γυναικών και των έργων τους. Και με αλλαγή κουλτούρας, και των ανδρών και των γυναικών. Γιατί αυτός ο αγώνας δεν κερδίζεται με αθλητές μόνο τις γυναίκες. Η αποδόμηση των στερεότυπων προϋποθέτει τη συμμετοχή και των ανδρών.
