ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα Βρισκόμαστε στο Γκόλεμ. Δεν υπάρχει πιο ροκ φοιτητικό στέκι στην Πράγα από το Γκόλεμ, είναι τίγκα στον κόσμο, τίγκα στον καπνό. Ο Μπόρις στέκεται αναψοκοκκινισμένος πίσω από τον πάγκο κι ετοιμάζει μισή ντουζίνα μπίρες, το γέλιο του Τζίφι δονεί την ατμόσφαιρα, τα παχιά φρύδια του Γιουράι σμίγουν μεταξύ τους από θυμό γιατί η Σόνια έχει μάτια μόνο για τον Άμμωνα. Ο Άμμων δεν το καταλαβαίνει, είναι χαμένος στις σκέψεις του, θέλει να γίνει ποιητής και όχι γιατρός, θέλει να είναι κάποιος άλλος. Ο Άμμων μετεωρίζεται και μαζί του μετεωρίζομαι κι εγώ που τον δημιούργησα, γιατί ανήκω σε μια γενιά που μιμήθηκε αδέξια και άκριτα το δυτικό πρότυπο. Tρέξαμε πίσω από το τρένο της νεωτερικότητας, τρέξαμε, αφήνοντας πίσω τη γλώσσα μας ώστε να μάθουμε τις γλώσσες των άλλων, τρέξαμε, μα στην πραγματικότητα παραμείναμε μετέωροι. Πώς γίνεται να προλάβεις κάτι που κινείται όταν εσύ μετεωρίζεσαι; Βρισκόμαστε στην Πράγα. Δεν υπάρχει πιο μαγική πόλη από την Πράγα, είναι τίγκα στα αγάλματα, τίγκα στους νεκρούς. Οι ζωντανοί περπατούν ανάμεσά τους, φιλιούνται ανάμεσά τους, κάνουν έρωτα ανάμεσά τους, με τον καιρό αυξάνεται η εντροπία, επέρχεται η ομογενοποίηση. Οι νεκροί μιλάνε μέσα από τους ζωντανούς, οι ζωντανοί βλέπουν μέσα από τους νεκρούς, κι έτσι το παρόν δεν είναι ποτέ παρόν, το παρόν γίνεται προέκταση του παρελθόντος και η στιγμή εκπίπτει σε φωτογραφία, μια ξεθωριασμένη καρτ-ποστάλ της γέφυρας του Καρόλου, μα εγώ συνεχίζω να μετεωρίζομαι και αντί για την Πράγα βλέπω την Αθήνα, αντί για τον καθεδρικό του Αγίου Βίτου βλέπω την Ακρόπολη, αντί για τη Μάλα Στράνα βλέπω τα Εξάρχεια. Βρισκόμαστε στην Τσεχοσλοβακία της δεκαετίας του '80. Η Τσεχοσλοβακία βρίσκεται στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά είναι ανατολικότερα της Δύσης γιατί παραιτήθηκε από την ανεξαρτησία της, γιατί υπακούει στη Ρωσική Πρεσβεία, γι' αυτό και οι Τσεχοσλοβάκοι δεν εμπιστεύονται πλέον τις κυβερνήσεις τους, γι' αυτό και είναι κυριευμένοι από ένα βαθύ αίσθημα ματαιότητας, γι' αυτό και τους νοιάζει μόνο η πάρτη τους. Μα εγώ ακόμα μετεωρίζομαι και αντί για τη Ρωσική Πρεσβεία βλέπω Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, αντί για Τσεχοσλοβάκους βλέπω Έλληνες, βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη με δύο κεφάλια, ένα του πατέρα κι ένα του παππού μου, βλέπω τα κεφάλια πεθαμένων και τρομάζω γιατί τους μοιάζω, είμαι φτυστός εκείνοι, μιλάω όπως εκείνοι, τρέφομαι με αυταπάτες όπως εκείνοι, φανατίζομαι όπως εκείνοι, είμαι τυφλός όπως εκείνοι, και τότε παύω πλέον να μετεωρίζομαι, αφήνομαι να πέσω στην αγκαλιά της βαρύτητας. Το Τέλος της Ιστορίας θα έλθει και θα παρέλθει, η Ιστορία θα νεκραναστηθεί και θα κάνει κύκλους πάνω από το κενό της άγονης αυτονομίας του ανθρώπου της Δύσης, δίπλα από την ανείπωτη μοναξιά του, πίσω από την παντελή απουσία νοήματος ως συνέπεια της χαμένης αρμονίας με τη Φύση και τον Κόσμο. Εγώ πια δεν μετεωρίζομαι, βρίσκομαι πεσμένος ανάμεσα στα συντρίμμια του παρελθόντος που προκάλεσαν τα πάθη και οι φαντασιώσεις του μυθοποιημένου εαυτού μας. Συναισθάνομαι έναν μυστικό σκοπό, τη μελωδία μιας νέας μεταφυσικής που μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε ιστορικό υποκείμενο της Δύσης, αλλά εγώ είμαι εδώ κι εσείς είστε εκεί, δεν ξέρω από μουσική, δεν ξέρω καν να σφυρίζω, μπορώ μονάχα να σας μεταφέρω τι νιώθω. Πλέον είστε μόνοι. Βρίσκεστε στη μοναξιά της βαρύτητας. Γιώργος Χωματηνός Ο Γιώργος Χωματηνός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ναυπηγική και Ναυτική Μηχανολογία. Η μοναξιά της βαρύτητας είναι το πρώτο μυθιστόρημά του και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 328, τιμή: €13,30). Φωτογραφία εξωφύλλου: © Trevor Drummond, The Lost and Found
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ξένια Τρύφων Απόσπασμα από το βιβλίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Το teaser video του βιβλίου μπορείτε να το δείτε εδώ. www.ert.gr
via ert.gr https://ift.tt/30BQHcX |
