 |
| Αυτό είναι το... μονοπάτι... εισόδου στον σπουδαίο ομηρικό Κύνο, δίπλα σε πολυσύχναστη παραλία των Λιβανατών Φθιώτιδας, τώρα το καλοκαίρι, που αναμένονται τουρίστες!!! |
Αγριοχορτολίβαδο ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ του ομηρικού Κύνου, στην Φθιώτιδα, που οικίσθηκε από τους γενάρχες των Ελλήνων, Δευκαλίωνα και Πύρρα… Κατοικείται εδώ και 6.300 χρόνια!
Απροσπέλαστος, λόγω αγριόχορτων, και όχι μόνο, είναι ένας από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδος, του Κύνου, στις Λιβανάτες!
Τον επισκεφθήκαμε και ζητήσαμε να ανοίξει για να τον δούμε – όπως έχει δικαίωμα κάθε Έλλην πολίτης – όπως και έγινε, με την φιλοτιμία ενός ανθρώπου, του αρχαιολόγου κ. Κουνούκλα. Ο άνθρωπος αυτός, με σκυμμένο κεφάλι μας ζήτησε ταπεινά συγγνώμη εκ μέρους του και εκ μέρους της τοπικής ΕΦΑ, για την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται ο σπουδαίος χώρος, και η ειλικρίνειά του μας έκανε να δακρύσουμε. Έχουμε οχλήσει πολλάκις, μας είπε, ζητώντας ένα μικρό κονδύλι, για να κόψουμε τα χόρτα, αλλά τίποτε…
Και τα είδαμε ιδίοις όμμασι…
Και τα αγκάθια μας έγδαραν τα πόδια μας, μα πιο πολύ μας πόνεσαν άλλα γαϊδουράγκαθα, που μας έγδαραν την ψυχή μας…
 |
| Ο σπουδαίος χώρος, υπό το θλιβερό στέγαστρο... |
Διότι ένας χώρος με συνεχή κατοίκηση τουλάχιστον 5.000 χρόνων (4300 π.Χ.-6ος αι. μ.Χ.) είναι σε αθλία κατάσταση, με άθλιο ετοιμόρροπο κι επικίνδυνο στέγαστρο…
Ένας χώρος που καταρρίπτει την σαθρή και αστεία κατασκευή των Ινδοευρωπαίων…
Ένας χώρος που διαθέτει τους υψηλότερους τοίχους (6 μ.) της μυκηναϊκής εποχής!..
Ένας χώρος που μας έδωσε ζωγραφικό εύρημα – παράσταση για το πώς γίνονταν ναυμαχίες την μυκηναϊκή εποχή!
Ένας χώρος που μας έδωσε πρωτοδείγματα "δημοκρατίας", ισοκατανομής πλούτου και τάξεων...
Και ποιος ξέρει τι άλλο θα βρεθεί, αν ανασκαφεί… Διότι από τα 17 περίπου στρέμματά του, έχει ανασκαφεί έως τώρα, κάτι λιγότερο από το μισό στρέμμα!!!
Για να μην πάω στην βαθύτερη μυθιστορία του, με τους Κυνίδες Ιερείς του Νομμίου Αρισταίου, την λατρεία του Κυνός, κλπ. Αυτά είναι ακόμη ψιλά γράμματα για πολλούς…
Κατά την τοπική Αρχαιολογία, λοιπόν:
«Ο χαμηλός λόφος στην θέση Πύργος ή Λουτρό ή Πάτι στην παραλία Λιβανατών Φθιώτιδος, ΒΑ. της σύγχρονης ομώνυμης κωμόπολης, ταυτίζεται με τον ομηρικό Κύνο, τον σπουδαιότερο λιμένα της Οπουντίας Λοκρίδος. Κατά την παράδοση οικίσθηκε από τους γενάρχες των Ελλήνων, Δευκαλίωνα και Πύρρα, ή τον τοπικό ήρωα Λοκρό. Ο Κύνος δεσπόζει ενός ζωτικού χερσαίου δρόμου, αλλά ελέγχει και ένα σημαντικό θαλάσσιο πέρασμα στον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο.
Φαίνεται ότι ο λόφος δημιουργήθηκε από την επίχωση των αλλεπάλληλων στρωμάτων κατοίκησης (εικ. 1). Ανασκαφική διερεύνηση στο ΒΔ τμήμα του, έδειξε ότι η θέση χρησιμοποιήθηκε συνεχώς από την Τελική Νεολιθική περίοδο (4300-3200 π.Χ.) μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (5ος - 6ος αι. μ.Χ.).
Τα σωζόμενα αρχιτεκτονικά λείψανα όμως ανήκουν κυρίως στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού (Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ: 12ος αι. π.Χ.). Λίγα όστρακα της Τελικής Νεολιθικής και Πρωτοελλαδικής περιόδου καθώς και αριθμός Μεσοελλαδικών κιβωτιόσχημων τάφων με συνεσταλμένους σκελετούς και λίγα κτερίσματα, όπως 1-2 όστρακα, 1 σφονδύλι ή 1 αγγείο (εικ. 2) μαρτυρούν για προμυκηναϊκή δραστηριότητα στην περιοχή. Μεταξύ των στρωμάτων αυτών και των θεμελίων των υπερκειμένων κτισμάτων της Υστεροελλαδικής ΙΙΙΓ περιόδου όστρακα και τοίχοι αποτελούν ένδειξη για την παρουσία και των πρώιμων Υστεροελλαδικών φάσεων (14ος - 13ος αι. π.Χ.). Τα κτίσματα της Υστεροελλαδικής ΙΙΙΓ, με πλίνθινους τοίχους σε θεμέλια από αργούς λίθους, ανήκαν σε συγκρότημα οικιών με αποθηκευτικούς χώρους και εργαστήρια (εικ. 3, 4). Μερικά δωμάτια περιείχαν δοχεία από άψητο πηλό για αποθήκευση της συγκομιδής. Σπαράγματα δαπέδου κεραμικού κλιβάνου, μεγάλος αριθμός οστράκων αγγείων ατυχούς ώπτησης και σκωριών αποτελούν ενδείξεις παραγωγής κεραμικών αντικειμένων και μεταλλουργίας.
 |
| Τμήμα του αρχαίου λιμένος του Κύνου. Απέναντι η Λίμνη (αρχαίο Ελλύμνιο) Ευβοίας. |
Το συγκρότημα καταστράφηκε από σεισμό στα μέσα του 12ου αι. π.Χ. Στο στρώμα καταστροφής αυτής της φάσης βρέθηκαν όστρακα – κυρίως από κρατήρες - με παραστάσεις πολεμικών πλοίων και θραύσματα πήλινων ομοιωμάτων πλοίων και λέμβων, τα οποία διαφωτίζουν και – σε μερικές περιπτώσεις - παρέχουν μοναδικές πληροφορίες για τύπους σκαφών και ναυμαχίες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (εικ. 5).
Μετά τον σεισμό τα κτήρια ξανακτίσθηκαν ή επιδιορθώθηκαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλους πίθους αντί για πήλινες θήκες. Κάηκαν όμως στο τέλος του 12ου αι. π.Χ. από φωτιά, η οποία ίσως προκλήθηκε πάλι από σεισμό, αφού η θέση βρίσκεται κοντά στο περίφημο σεισμικό ρήγμα της Αταλάντης. Τα ερείπια ισοπεδώθηκαν και ταπεινές οικίες κατασκευάστηκαν αμέσως μετά. Στα δάπεδα τους ανοίχθηκαν μικροί κιβωτιόσχημοι τάφοι, οι οποίοι φιλοξένησαν παιδιά.
Λείψανα κτίσματος και κεραμική της Πρωτογεωμετρικής περιόδου (10ος αι. π.Χ.) μαρτυρούν για την συνέχεια του οικισμού σε μεταγενέστερη εποχή.
Στην Ελληνιστική περίοδο χρονολογείται το τείχος στην κορυφή του λόφου.
Την εποχή της ρωμαιοκρατίας η επιφάνεια του λόφου ισοπεδώθηκε και τα νέα κτήρια θεμελιώθηκαν επάνω στα Μυκηναϊκά.
Η Πρώιμη Βυζαντινή περίοδος επιβεβαιώνεται επίσης από κτηριακά λείψανα και κινητά ευρήματα».
Αυτά αναφέρει σχετική πινακίδα του υπ. Πολιτισμού…
"Να σε κάψω, Γιάννη μ', να σ' αλείψω μέλι"...
Σημειώνω, πως γνωρίζω πολλούς, που θα έρχονταν εθελοντικά, υπό την επίβλεψη των αρχαιολόγων, να αποψιλώσουν τον ιερό χώρο... Ένα τηλεφώνημα και λίγη θέληση, αρκεί, αφού το ελληνικό κράτος με τα τόσα... πλεονάσματα, δεν έχει... χρήματα...
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".
πηγή: www.arxeion-politismou.gr
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΟΣ kaliterilamia.gr
ΘΕΜΑ:
ΕΚΤΟΣ ΛΑΜΙΑΣ