Θυμήθηκα αυτή την ταινία του ΄54 σε σενάριο των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου
με τον αξέχαστο Βασίλη Λογοθετίδη να προσπαθεί να παντρέψει την μεγαλοκοπέλα
αδερφή του Σμάρω Στεφανίδου προκειμένου να παντρευτεί κι αυτός την καλή του Ίλια Λιβυκού.
Το δεσποινίς εκείνα τα χρόνια το χρησιμοποιούσαν για όλες τις ανύπαντρες
γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας.
Ήταν ντροπή να προσφωνήσεις κυρία μια άγαμη ανεξαρτήτου ηλικίας.
Ερχότανε ο γυμνασιάρχης στην τάξη και ρωτούσε.....
"....τι μάθημα έχετε την επόμενη ώρα;"
"...αρχαία με την δεσποινίς Αγόρογλου....κύριε γυμνασιάρχα..."
"....με την δεσποινίδα....αγράμματε....η δεσποινίς της δεσποινίδος..."
Γέλια....από κάτω.
Η καθηγήτρια ήταν άνω των πενήντα.
Όσο περνάγανε τα χρόνια και η δεσποινίς έμενε στους γονείς
δυσκολεύανε τα πράγματα.
Οι αναστεναγμοί έδιναν και έπαιρναν ....
"....πού θα την αφήσουμε όταν πεθάνουμε...."
Και δώστου τα προξενιά και τα ταξίματα στις προξενήτρες και προσπαθούσαν
να πείσουν την θυγατέρα τους να ρίξει νερό στο κρασί της και να παντρευτεί
κάποιον και ας είναι αρκετά μεγαλύτερος.
Το θέμα ήταν από δεσποινίς να γίνει κυρία....τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.
Η προξενήτρα εκτός από την προίκα της κοπέλας διαφήμιζε και την αγνότητά της.
"....θα την πάρεις όπως την γέννησε η μάνα της...."
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/30gHUNQ
via IFTTT