" Πληρωμένες αγκαλιές
ιστορίες τραγικές
γράφονται μέσ’ στις κρύες φτωχογειτονιές.
Το τραγούδι σπαραγμός
η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καημός."
Στο μαγαζάκι με τα καλλυντικά εκεί στο Κέντρο που πρωτοάρχισα να δουλεύω
από τα πολύ μικράτα μου ερχόντουσαν όλες οι κοινωνικές τάξεις.
Από τις "μαμάδες" των "σπιτιών" από τις "εργαζόμενες" σε αυτά ...από τις καλντεριμιτζούδες
μέχρι τις κυρίες αλλά και τους κυρίους της καλής κοινωνίας ...της δήθεν
δηλαδή.
Η Σάσα ήταν κάποιας ηλικίας....βοηθός σε "σπίτι" στο Μεταξουργείο έμπιστη της "μαμάς" που καθότανε και στο πόδι της όταν αυτή έγερνε για λίγο να ξεκουραστεί.
Καθάριζε η μαύρη...όλο με την μάπα...ροζιάσανε τα χέρια της.
Είχε ξεκινήσει από καλντερίμι ...έκανε ρεπά στα "σπίτια" στα νειάτα της αλλά
η εμφάνιση δεν την βοηθούσε.
Τέλος πάντων....ήταν καλή πελάτισα...ερχότανε να πάρει το κραγιονάκι της....
την χύμα DIOR της....την πούδρα της και να ρωτήσει η φουκαριάρα με λαχτάρα...
"...πώς με βλέπετε σήμερα..."
"...μια χαρά Σάσα μου...φρεσκαδούρα..." της έλεγε η γυναίκα του αφεντικού....
Και έφευγε καταχαρούμενη....
Ερχότανε όμως και ένας κόμματος μα τι κόμματος....όλη η στοά πάγωνε....
Καθότανε ....σταυροπόδι με τις ζαρτιέρες να σκάνε μύτη και εμένα να μου πέφτουν κάτω τα βερνίκια για τα νύχια την ώρα που τα καθάριζα....
Υπήρχαν και "σπίτια" υπεράνω υποψίας στο Κολωνάκι...βίζιτες πολυτελείας
και φυσικά με το ανάλογο "προϊόν"...εκεί έβγαζε το παντεσπάνι της.
Και έλεγε η Σάσα για...δαύτες όπως τις αποκαλούσε....
"....η μπογιά της όταν αρχίσει να ξεθωριάζει θα ρθεί στα δικά μας "σπίτια"...
μετά δεν θα αποφύγει το καλντερίμι και αργότερα αν είναι τυχερή θα γίνει....
"χυνολεκανού" για να έχει ένα πιάτο φαϊ..."
from Πίσω στα παλιά http://bit.ly/2QXQ1eB
via
IFTTT
