Οι Φίλοι Κινηματογράφου Λαμίας σας προσκαλούν την Τρίτη 13-10-2015 ώρα 21.15 στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας, στην προβολή του «Leviathan», του αριστούργηματος του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ που πολεμήθηκε και λογοκρίθηκε από τις ρωσικές αρχές αλλά ξεχώρισε ως μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, όπως πάντα με ελεύθερη είσοδο.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΣΤΟ 67Ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ
ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2015
ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2015
Σε μια παραθαλάσσια πόλη του ρωσικού Βορρά ένας οικογενειάρχης αποφασίζει να αντισταθεί στα σχέδια του διεφθαρμένου δημάρχου να τον διώξει από τη γη και το σπίτι του. Η βιβλική ιστορία του Ιώβ μεταφέρεται σαν μια απαισιόδοξη υπαρξιακή παραβολή σε μια σύγχρονη πραγματικότητα χρεοκοπημένη από ιδεολογίες, θεσμούς και αξίες.
Ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ γνωρίζει πως οι θεολογικές παραβολές μπορεί να περιγράφουν αιώνιες αλήθειες, όμως ελάχιστα βοηθούν στο να αντιμετωπίσει κάποιος την πεζή πραγματικότητα. Στη φιλμογραφία του τις συναντάμε συχνά ως αναφορές και στην πιο πρόσφατη ταινία αρχίζουν από τον τίτλο και πηγαίνουν πολύ μακρύτερα.
Ο τελευταίος προέρχεται από το «Βιβλίο του Ιώβ», με τον τερατώδη Λεβιάθαν να μην είναι άλλος από το κράτος, την εξουσία του οποίου (γραφειοκρατία, διαφθορά, κοινωνική ανισότητα ) ο άνθρωπος νιώθει ως de facto εχθρό της ατομικής ελευθερίας του. Για τον σκηνοθέτη της αριστουργηματικής «Επιστροφής» το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι οντολογικό και βαθιά μεταφυσικό. Καταδικασμένοι στην κοινωνικοποίηση, είμαστε όλοι δέσμιοι ενός πολιτισμού, μιας σειράς νόμων, ενός κράτους. Κι αν για κάποιους –από τον Τόμας Χομπς, τον φιλόσοφο και συγγραφέα του «Λεβιάθαν» μέχρι την κρατούσα προτεσταντική λογική– η οργανωμένη κοινωνία είναι το ιδανικό πεδίο για την ανθρώπινη καταξίωση, για τον ορθόδοξο Σβιάγκιντσεφ είναι ένας αναπόδραστος υπαρξιακός εφιάλτης.
Παραγωγή: Σεργκέι Μελκούμοφ, Αλεξάντερ Ροντνιάσκι
Σκηνοθεσία: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
Σενάριο: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, Ολεγκ Νέγκιν
Φωτογραφία: Μικαίλ Κρίχμαν
Πρωταγωνιστούν: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Ελενα Λιάντοβα, Ρομάν Μαντιάνοφ, Βλαντιμίρ Βντοβιτσέκοφ
Διάρκεια: 141 λεπτά | Εγχρωμο, 2014
Γλώσσα: Ρώσικα
Ταρκοφσκική αισθητική, η οπερατικά δραματική μουσική του Φίλιπ Γκλας και η επιβλητική ρώσικη γη με τους απαράβατους νόμους της (όλοι οι ήρωες είναι δέσμιοί τους ) συνθέτουν το σκηνικό ενός ταξιδιού στην κοιλιά του κήτους (και την καρδιά του ερέβους ). Η οργανωμένη θρησκεία δεν αποτελεί λύση, η εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο είναι χωρίς αντίκρισμα και το σύστημα μοιάζει ακατανίκητο. Σπαρακτικός, αν κι εσωστρεφής και υπερβολικά συμβολικός, ο Σβιάγκιντσεφ κινηματογραφεί αφοπλιστικά μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου του Σίσυφου, πικρός, απαισιόδοξος και κινηματογραφικά συναρπαστικός. (Χρήστος Μήτσης – αθηνόραμα)
Είναι αναμφισβήτητα ένα κινηματογραφικό διαμάντι και ένα από τα πιο επίκαιρα έργα της χρονιάς. Η κοινωνία της Ρωσίας, δεν είναι δυστυχώς η μοναδική που βασανίζεται από μια εξουσία της διαφθοράς.(Παρασκευή Γιουβανάκη)
Το «Λεβιάθαν» είναι μία δεξιοτεχνικά δοσμένη ταινία κοινωνικής κριτικής που θέτει καίρια ερωτήματα για το καθεστώς Πούτιν, αλλά και γενικότερα. Οι πρωταγωνιστές εκμεταλλευόμενοι το καλό σενάριο, δίνουν όλοι τον καλύτερο τους εαυτό, σε μία πολυσυζητημένη ταινία η οποία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, για τους Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ και Όλεγκ Νέγκιν. (Γιώργος Ρούσσος – Tvxs)
«Ο Λεβιάθαν (1651) , το σημαντικότερο βιβλίο του Χομπς, εξηγεί λεπτομερώς τα αναγκαία βήματα για να κινηθούμε από την εφιαλτική συνθήκη της φυσικής κατάστασης σε μια ασφαλή κοινωνία όπου η ζωή είναι ανεκτή. Ο «Λεβιάθαν» ήταν ένα γιγάντιο θαλάσσιο τέρας που περιγράφεται στη Βίβλο. Για τον Χομπς, είναι μια αναφορά στη μεγάλη ισχύ του κράτους. Ο Λεβιάθαν αρχίζει με την εικόνα ενός γίγαντα πάνω σε έναν λόφο, ο οποίος κρατά ένα σπαθί και ένα σκήπτρο. Αυτή η μορφή αποτελείται από πολλούς μικρότερους ανθρώπους που αναγνωρίζονται ως μεμονωμένα άτομα. Ο γίγαντας αντιπροσωπεύει το ισχυρό κράτος με τον κυρίαρχο επικεφαλής. Δίχως έναν κυρίαρχο, πίστευε ο Χομπς, όλα θα κατέρρεαν και η κοινωνία θα αποσυντίθετο σε ξεχωριστούς ανθρώπους έτοιμους να αλληλοσπαραχτούν για να επιβιώσουν» «Μικρή Ιστορία της Φιλοσοφίας», κεφάλαιο 10 (Τόμας Χομπς) – εκδ. Πατάκη
«Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αντίληψη για να καταλάβεις πως το «Leviathan» είναι μια ταινία που κανονικά δεν θα γυριζόταν εύκολα στη Ρωσία του σήμερα, πόσο μάλλλον όταν η χρηματοδότησή της είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος από το ρωσικό Υπουργείο Πολιτισμού και, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, υπήρξε η επίσημη υποβολή της Ρωσίας για τα Οσκαρ…» διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του flix.gr «H Ρωσία δεν χάρηκε καθόλου με την οσκαρική υποψηφιότητα του «Leviathan» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ» Μάλιστα η κατά μέτωπο επίθεση των ρωσικών Αρχών που εμπόδισαν με κάθε τρόπο την έξοδό του στις αίθουσες της χώρας, οδήγησε τον Αντρέι Ζγιάγκιντσεφ να προτρέψει τους Ρώσους να δουν το υποψήφιο για Οσκαρ «Leviathan» παράνομα κατεβασμένο!
ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
«Όταν ένας άντρας νιώθει την ανάγκη και την αβεβαιότητα να τον πνίγει, όταν κατακλύζεται με θολές εικόνες του μέλλοντος του, όταν φοβάται για αυτούς που αγαπά, τι άλλο μπορεί να κάνει εκτός από το να παραδώσει τους θησαυρούς του σε κάποιον που εμπιστεύετα,ι με αντάλλαγμα απατηλές εγγυήσεις ασφάλειας; Όπως όλοι μας γεννιόμαστε φέροντας το προπατορικό αμάρτημα, κατά τον ίδιο τρόπο γεννιόμαστε σε μια «κατάσταση». Η πνευματική δύναμη της κατάστασης πάνω στον άνθρωπο δε γνωρίζει όρια. Η δύσκολη συμμαχία μεταξύ του ανθρώπου και της «κατάστασης» είναι ένα θέμα της ζωής στη Ρωσία για πολύ καιρό. Αν η ταινία είναι ριζωμένη στη Ρωσική γη, είναι επειδή δε νιώθω κάποια γενετική σύνδεση με κάτι άλλο. Παρόλα αυτά, είμαι πεπεισμένος ότι σε όποια κοινωνία κι αν ζει ο καθένας μας, από την πιο ανεπτυγμένη στην πιο αρχαϊκή, όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ερώτημα: να ζήσουμε ως σκλάβοι ή ως ελεύθεροι άνθρωποι. Αν αφελώς πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποια ύψιστη δύναμη που θα μας απαλλάξει από την επιλογή, κάνουμε μεγάλο λάθος. Στη ζωή κάθε ανθρώπου, έρχεται η στιγμή που θα πρέπει εκείνος να αντιμετωπίσει το σύστημα, τον κόσμο, και θα πρέπει να υποστηρίξει με δύναμη το αίσθημα της δικαιοσύνης του, το αίσθημα του Θεού στη Γη για εκείνον. Είναι πιθανό ακόμη σήμερα όταν κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις στο κοινό να βρεθεί ένας τραγικός ήρωας, «ένας Υιός του Θεού»και για το λόγο αυτό, η πατρίδα μου δεν είναι τελείως χαμένη ακόμη για μένα ή για τους ανθρώπους που έκαναν αυτή την ταινία.»
TRIVIA
Το 2009 στην πόλη του Kirovsk, της επαρχίας Murmansk, όπου γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του Λεβιάθαν, ο τοπικός επιχειρηματίας Ιβάν Ankushev πυροβόλησε τον Δήμαρχο και τον αναπληρωτή του και στη συνέχεια τον εαυτό του, επειδή ήταν δυσαρεστημένος με το υψηλό επίπεδο των τοπικών φόρων.
Ο σκελετός της φάλαινας κατασκευάστηκε από μέταλλο. Σύμφωνα με τον διευθυντή, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων ο σκελετός αγοράστηκε από έναν επιχειρηματία και τοποθετήθηκε στο γρασίδι έξω από το σπίτι του».
Σε πολλές από τις σκηνές που περιλαμβάνουν την κατανάλωση ποτού, οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης αποφάσισαν ότι θα πίνουν πραγματικά. Έτσι χρησιμοποιήθηκαν οι όγδοες ή έννατες λήψεις, αφού είχαν πραγματικά μεθύσει και οι κινήσεις και οι αντιδράσεις τους ήταν πιο αργές.
ΑΝΤΡΕΙ ΖΒΙΑΓΚΙΝΤΣΕΦ
Ο Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ γεννήθηκε στη Σιβηρία. Το 1984, σε ηλικία 20 ετών, αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Νοβοσίμπιρσκ ως ηθοποιός. Συνέχισε τις σπουδές του στη Μόσχα, στη Ρωσική Ακαδημία Θεατρικών Τεχνών έως το 1990. Το 2000 ξεκίνησε να εργάζεται για τον τηλεοπτικό σταθμό REN TV και σκηνοθέτησε τρία επεισόδια για τη σειρά The Black Room. Το 2003, σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Η Επιστροφή», που απέσπασε αμέτρητα βραβεία, μεταξύ άλλων και το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Η δεύτερη ταινία του «Η Αποξένωση», έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, το 2007. Το 2008 σκηνοθέτησε το «Apocrypha», ένα μικρό τμήμα του New York, I Love You. Το “Apocrypha” δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην κινηματογραφική εκδοχή της ταινίας, συμπεριλαμβάνεται μόνο στο DVD. Η ταινία του «Elena», έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών το 2011, όπου κι απέσπασε το Βραβείο Κοινού. Φιλμογραφία: Leviafan – Leviathan (2014) | Elena (2011)|Izgnanie – Η Αποξένωση (2007)|Vozvrashchenie – Η Επιστροφή (2003)
filoicinelamias.wordpress.com
ΘΕΜΑ:
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ