Οι Φίλοι Κινηματογράφου Λαμίας σας προσκαλούν στις υπαίθριες θερινές προβολές που διοργανώνουν και φέτος το καλοκαίρι, στο λόφο Ισιαδάκι (δίπλα στο αναψυκτήριο).
Την Τρίτη 23-06-2015, θα ταξιδέψουμε με το «Μobile Home», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του François Pirot, ένα πρωτότυπο και τρυφερό «road movie», κάπου στη βελγική επαρχία. Η προβολή πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Ώρα προβολής: 9.30 μμ.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Η ταινία συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Λοκάρνο (Festival internazionale del film di Locarno – 2012) και έχει λάβει δύο βραβεία Magritte (κινηματογραφικά βραβεία του Βελγίου).
Σκηνοθεσία : François Pirot
Σενάριο : Marteen Loix, François Pirot, Jean-Benoît Ugeux
Πρωταγωνιστούν : Arthur Dupont, Guillaume Gouix, Jean-Paul Bonnaire, Jackie Berroyer
Διάρκεια : 95 λεπτά | Έγχρωμο
Παραγωγή : Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο (2012)
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:
Ο Σιμόν, ένας νεαρός άντρας αφήνει τη
δουλειά του και την φιλενάδα του στην πρωτεύουσα για να επιστρέψει στην
μικρή πόλη όπου ζουν οι συνταξιοδοτημένοι γονείς του. Ο καλύτερός του
φίλος Ζιλιέν είναι ήδη εκεί, ζώντας με τον πατέρα του που αναρρώνει από
μια σοβαρή αρρώστια. Οι δυο τους ένα βράδυ θα αποφασίσουν να κάνουν το
εφηβικό τους όνειρο πραγματικότητα: Να αγοράσουν ένα τροχόσπιτο και να
ζήσουν μια περιπέτεια on the road, κάνοντας δουλειές του ποδαριού, χωρίς
να έχουν υποχρεώσεις. Μόνο που το τροχόσπιτο που μπορούν να αγοράσουν,
χαλάει λίγα μέτρα πιο κάτω από την αφετηρία τους και τα χρήματα δεν τους
αρκούν για να το επισκευάσουν και να κάνουν το ταξίδι που ονειρεύονται.
Οι δύο φίλοι όμως είναι αποφασισμένοι να βγουν στο δρόμο και μια – δυο
αναποδιές, δεν πρόκειται να τους χαλάσουν το όνειρο.
Ο Πιρό, συνεργάτης για χρόνια στα σενάρια των ταινιών του Γιοακίμ Λαφός, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, κατορθώνει να στήσει μια ιστορία που πατά, χωρίς στιγμή να σκοντάφτει, στην λεπτή γραμμή που χωρίζει την σοβαρή πλευρά της ζωής από την αστεία. Ακολουθώντας τους δύο ήρωες του κατορθώνει να κρατά το χαμόγελό σου σταθερά κολλημένο στα χείλη, δίχως να υπάκουει σε κανέναν προφανή κανόνα της κωμωδίας. Με δυο χαρισματικούς πρωταγωνιστές που μεταμορφώνουν τους δύο ήρωες σε ανθρώπους που ξέρεις ή που θα ήθελες να ξέρεις και με μια σπάνια ικανότητα να μιλά και να καταγράφει πολλά περισσότερα απ όσα βλέπεις στην οθόνη, το «Mobile Home» γίνεται μια αληθινά αστεία, μα και βαθιά διαπεραστική ταινία για ένα σημείο, στο οποίο λίγο πολύ όλοι έχουμε βρεθεί, ή θα βρεθούμε. Κι ακόμη, κατορθώνει -κι αυτό κι αν αξίζει συγχαρητηρίων- να μεταμορφώσει το Βέλγιο, την επαρχία του, σε μια χώρα που δεν μοιάζει απαραίτητα με αυτή του σινεμά των αδελφών Νταρντέν, ή ακόμη και του Γιοακίμ Λαφός, σε έναν κινηματογραφικό τόπο όχι απαραίτητα πιο όμορφο, μα με δίκη του ξεχωριστή οπτική ταυτότητα, προσθέτοντας στο τόσο ιδιαίτερο ύφος της ταινίας. Flix.gr
«Η
προηγούμενη ταινία μου ήταν μια μικρού μήκους για έναν νεαρό μουσικό που
επιστρέφει στην πόλη του για να ζήσει με τον ηλικιωμένο πατέρα του. Ο
τίτλος της ήταν «Συνταξιοδότηση». Με ενδιέφερε η ιστορία γιατί ήξερα
πολλούς ανθρώπους στην ηλικία μου είχαν μεγάλες δυσκολίες να βρουν το
δρόμο τους. Νιώθω ότι είναι μια αίσθηση μια εμπειρία που μοιραζόμαστε
πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου και ήταν κάτι που ήθελα να εξερευνήσω
παραπάνω. Είναι δύσκολο να προσεγγίσεις μια ιστορία για ανθρώπους που
δεν ξέρουν που θέλουν να πάνε. Και κάπως έτσι σκέφτηκα την ιδέα ενός
ταξιδιού, έναν ενδιαφέροντα τρόπο για να εικονογραφήσεις το σημείο στο
οποίο βρίσκεται ο κεντρικός μου ήρωας. Δεν μπορεί να αποφασίσει ποιο
δρόμο θα διαλέξει, δεν μπορεί να βρει την κατεύθυνσή του κι έτσι ένα
ταξίδι κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει μια φαντασίωση του. Μια
φαντασίωση που του επιτρέπει να μην να διαλέξει. Να μην αποφασίσει: Για
το μέρος που θα ζήσει, τα κορίτσια που θα ερωτευτεί, τη δουλεία που θα
κάνει. Ομως, δεν ήθελα οι ήρωες μου να φύγουν, να κάνουν το ταξίδι που
ονειρεύονται, ήθελα να τους κρατήσω αντιμέτωπους με τις αμφιβολίες τους
με το πρόβλημά τους για όσο το δυνατόν περισσότερο γινόταν αντί απλά να
μοιραστούμε στην οθόνη τον τρόπο του να ξεφύγουν από αυτό. Ετσι
καταλήξαμε σε ένα road movie που δεν πηγαίνει πουθενά. Ηθελα να
κινηματογραφήσω την αντίφαση ενός ταξιδιού που ονειρεύεσαι, αλλά που την
ίδια στιγμή είναι αδύνατον να κάνεις. Και είναι μια αντίφαση που
βρίσκεται από την αρχή εκεί, από τον ίδιο τον τίτλο του φιλμ που
περιέχει δυο λέξεις αντιφατικές. Την έννοια της κίνησης και την έννοια
του σπιτιού, που είναι κάτι σταθερό, η βάση σου, αυτό που σε κρατά
κάπου.» (απόσπασμα συνέντευξης του σκηνοθέτη στο Flix.gr)
ΠΗΓΗ
filoicinelamias.wordpress.com
ΘΕΜΑ:
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ